آیا کارآفرینان می‌توانند مشکلات اجتماعی و زیست‌محیطی جهان را حل کنند؟

آیا کارآفرینان می‌توانند مشکلات اجتماعی و زیست‌محیطی جهان را حل کنند؟

 

Global Maker Challenge یک پلتفرم نوآوری آنلاین که فرصتی را برای سازندگان و مبتکران فراهم می‌کند تا در هرکجای جهان که هستند، برای حل مشکلات دنیای واقعی که بر زندگی مردم تأثیر می‌گذارد، با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و همکاری کنند. این ابتکار برنامه‌ای تحت اجلاس جهانی تولید و صنعتی سازی (GMIS) است.

بدر العلما، رئیس کمیته سازمان‌دهی GMIS و همچنین عضو هیئت‌مدیره آژانس فضایی امارات، گفت که امارات متحده عربی در موقعیتی منحصربه‌فرد برای ایجاد روابط تجاری قرار دارد. وی گفت: این قسمت از جهان در تقاطع شرق و غرب بوده است. آنچه درنهایت اتفاق می‌افتد این است که شما شروع به توسعه خطوط تجاری می‌کنید و هنگامی‌که خطوط تجاری را توسعه می‌دهید یک ذهن تجاری ایجاد می‌کنید. وقتی یک ذهن تجاری ایجاد می‌کنید، ناگهان کارآفرین می‌شوید. وقتی کارآفرین می‌شوید، این روابط را در سراسر جهان توسعه داده‌اید.

 

برنامه جهانی غذا: پایان گرسنگی تا سال 2030

در بحبوحه درگیری‌ها و بلایای طبیعی، برای پایان گرسنگی تا سال 2030 ایده‌های جسورانه‌ای لازم است. برای شناسایی و پرورش ایده‌ها در راه‌حل‌های جهانی، شتاب‌دهنده نوآوری WFP از نوآوری‌های داخلی و استارت آپ های خارجی پشتیبانی می‌کند.

شتاب‌دهنده مستقر در مونیخ، بودجه نوآوری‌ها و استارتاپ ها را تأمین می‌کند. این یک محیط خلاقانه و مشارکتی است که از متخصصان، مشاغل، سازمان‌های غیرانتفاعی، جامعه مدنی و کارکنان برنامه جهانی غذا دعوت می‌کند تا باهم به چالش‌های بشردوستانه و توسعه بپردازند. تاکنون 48 پروژه پشتیبانی شده است. هشت مورد از آن‌ها در سطح جهانی در حال افزایش است و می‌تواند تا پایان سال به بیش از یک‌میلیون نفر از آسیب‌پذیرترین افراد جهان کمک کند.

هنگامی‌که مانوئل خوزه اوسا هورتادو، سرپرست عملیات WFP، در مورد چشم‌انداز این شتاب‌دهنده صحبت کرد. گفت: سناریوی ایدئال ما این است که تا سال 2030 بیکار شویم زیرا دیگر افرادی از گرسنگی و کمبود ریزمغذی‌ها رنج نمی‌برند. ما کاهش تصاعدی ناامنی غذایی و پاسخ بسیار مؤثرتر و کارآمدتر در مواقع اضطراری مانند درگیری‌ها و بلایای طبیعی را که محرک‌های عظیمی از ناامنی غذایی هستند، تصور می‌کنیم. راه‌حل نیاز به رویکرد سیستمی دارد، به همین دلیل است که ما به‌عنوان شتاب‌دهنده نوآوری نه‌تنها بر SDG 2 تمرکز می‌کنیم بلکه سایر سازمان‌های بخش بشردوستانه را قادر می‌سازیم تا از نوآوری، فناوری و طرز فکر کارآفرینانه استفاده کنند تا در کارهایی که انجام می‌دهند مؤثرتر باشند. به این معنا، میراث ما احتمالاً می‌تواند تأثیر زیادی داشته باشد، جایی که ما به‌عنوان شتاب‌دهنده نوآوری قادر خواهیم بود تا سال 2030 به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم 100 میلیون نفر را از گرسنگی به‌طور پایدار رها کنیم.

 

پوآ! اینترنت: غنی‌سازی زندگی از طریق اتصال

اتصالات اینترنتی غیرقابل‌اعتماد می‌تواند عواقب پرهزینه‌ای برای مشاغل داشته باشد: هر مقدار خرابی برنامه‌ریزی نشده می‌تواند بهره‌وری و ارتباطات را به‌طور کامل متوقف کند. پوآ! مأموریت آوردن اینترنت تجاری نامحدود برای جوامع تجاری کم‌درآمد است.

Dirk-Jan (DJ) Kueman، مدیر توسعه تجارت در pao! اینترنت، توضیح داد: “ما افراد را به هم متصل می‌کنیم و یک زمینه بازی برابر ایجاد می‌کنیم که در آن جوامع حاشیه‌نشین همان دسترسی دیجیتالی مانند سایر افراد را دارند.”

اندی هالسال، مدیرعامل پوآ! اینترنت، می‌گوید “تمام هدف ما از توسعه خدمات اینترنت فوق‌العاده کم‌هزینه در مناطقی مانند Kibera، Kawangware و Kiambu، تحریک جوامع کم‌درآمد و روستایی کنیا، با دسترسی به پهنای باند به‌راحتی قابل دسترسی بوده است. به‌طور فزاینده‌ای آشکار است که این امر مستلزم آن است که ما به کارآفرینان مشاغل خرد محلی و همچنین مصرف‌کنندگان عادی خدمت کنیم. این مشاغل برای دسترسی نامحدود به اینترنت به کمترین هزینه ممکن احتیاج دارند تا بتوانند فرصت‌هایی را که آنلاین بودن ایجاد می‌کند، واقعاً توسعه دهند.”

وقتی از او در مورد میراث سؤال می‌شود! گفت: “برای دسترسی به آموزش، اطلاعات و سرگرمی افراد، صرف‌نظر از موقعیت یا عمق جیب آن‌ها “.

نویسنده : عارفه داودی / پژوهشگر حوزه مدیریت و کارآفرینی