چارچوب راهنما برای دانشگاه‌های کارآفرین (گام چهارم و پنجم)
در ادامه قسمت سوم چرا ما به یک چارچوب راهنما برای دانشگاه‌های کارآفرین نیاز داریم؟ گام چهارم و پنجم به قرار ذیل می‌باشد:
گام چهارم: مسیرهایی برای کارآفرینان
برای اینکه دانشگاه‌ها کارآفرین باشند، باید از مسیرهایی که کارآفرینان بالقوه (کارکنان و دانشجویان) از ایده‌ها تا رشد بازار یا اشتغال در پیش گرفته‌اند، حمایت کنند. این بخش از چارچوب، بیانیه‌هایی را برای دانشگاه‌هایی ارائه می‌دهد که مایل‌اند از «کارآفرینان داخلی» در توسعه شغلی خود یا افراد مبتکر در مسیرشان برای تبدیل شدن به یک کارآفرین حمایت کنند.
دانشگاه اهمیت توسعه توانایی‌های کارآفرینی را در میان کارکنان و دانشجویان افزایش می‌دهد: ایجاد آگاهی گسترده در میان کارکنان و دانشجویان در مورد اهمیت توسعه توانایی‌ها و مهارت‌های کارآفرینی یکی از وظایف مهم یک دانشگاه کارآفرین است. برای کسب امتیاز بالا، دانشگاه باید افزایش آگاهی را در تمام دانشکده‌ها و کارکنان در تمام زمینه‌های دانشگاه گسترش دهد.
دانشگاه فعالانه افراد را تشویق می‌کند تا کارآفرین شوند: برای تشویق رفتار کارآفرینانه، دانشگاه‌ها ابتدا باید مزایای توسعه قابلیت‌ها و جستجوی فرصت‌ها را برجسته کنند و سپس با تشویق به استفاده از فرصت‌ها، این موضوع را دنبال کنند. برای کسب امتیاز بالا، دانشگاه‌ها باید کارکنان و دانشجویان را تشویق کنند تا ذهنیت‌ها، رفتارها و مهارت‌های کارآفرینانه را از طریق طیف وسیعی از مکانیسم‌هایی که می‌تواند برای فرد تنظیم شود، توسعه دهند.
این دانشگاه فرصت‌هایی را برای تجربه کارآفرینی فراهم می‌کند: هنگامی که کارکنان و دانشجویان مزایای توسعه ذهنیت کارآفرینی و کارآفرین شدن را درک کنند، دانشگاه باید فرصت‌هایی برای تجربه کارآفرینی فراهم کند. این شامل قرار دادن کارکنان و دانش‌آموزان در محیط‌هایی است که در آن بیشتر با چالش‌هایی مواجه می‌شوند که می‌تواند مهارت‌های کارآفرینی را توسعه دهند. فعالیت‌های آموزشی باید با فعالیت‌های مرتبط با شرکت ادغام شوند تا اطمینان حاصل شود که کارآفرینان به اندازه کافی برای ایجاد استارت‌آپ‌ها از طریق آموزش آماده هستند و از پشتیبانی برای اجرای آنچه آموخته‌اند برخوردارند.
این دانشگاه از افراد و گروه‌ها حمایت می‌کند تا ایده‌ها را عملی کند: داشتن یک ایده تنها یک‌قدم در مسیر کارآفرین شدن است. به‌منظور تبدیل یک ایده به عمل، دانشگاه باید به افراد و گروه‌ها طیف وسیعی از خدمات و فرصت‌ها را ارائه دهد. برای کسب امتیاز بالا، یک دانشگاه باید از مرحله قبل از راه‌اندازی تا مرحله رشد توسعه کسب‌وکار، پشتیبانی ارائه دهد. علاوه بر این، دانشگاه‌ها باید استارت آپ ها و شرکت‌های خود را با اکوسیستم کارآفرینی گسترده‌تر پیوند دهند.
در دسترس بودن مشاوره توسط پرسنل دانشگاهی و صنعتی: منتورینگ یک ابزار مؤثر یادگیری و حمایت از کسب‌وکار است که می‌تواند برای تقویت مهارت‌های کارآفرینی که دانشجویان کسب کرده‌اند مورداستفاده قرار گیرد. تطبیق کارآفرینان دانشجو و فارغ‌التحصیل با کارآفرینان باتجربه، شانس موفقیت کسب‌وکار را افزایش می‌دهد. برای کسب امتیاز بالا، دانشگاه‌ها باید خدمات راهنمایی را برای کارآفرینان دانشجو و فارغ‌التحصیل در دسترس قرار دهند و دانشگاه‌های کارآفرین نیز از فارغ‌التحصیلان خود به عنوان مربی استفاده کنند.
این دانشگاه دسترسی به منابع مالی خصوصی را برای کارآفرینان بالقوه خود تسهیل می‌کند: تسهیل دسترسی به امور مالی خصوصی، هم برای دانشجویان و هم برای کارآفرینان فارغ‌التحصیل، برای کمک به دانشگاه‌ها جهت ایجاد پیوند با صنعت و توسعه یک اکوسیستم کارآفرینی ضروری است. برای کسب امتیاز بالا، دانشگاه‌ها باید رویدادهای شبکه‌ای را برای کارآفرینان نوپا سازمان‌دهی کنند تا بتوانند با سرمایه‌گذاران ملاقات کنند که به کارآفرینان نوپا این فرصت را می‌دهد تا ایده‌های خود را برای سرمایه‌گذاران مطرح کنند. علاوه بر این، مؤسسه باید از کارآفرینان، دانشجویان و فارغ‌التحصیلان با کمک به آن‌ها در یافتن فرصت‌های تأمین مالی خصوصی به‌صورت موقت حمایت کند.
این دانشگاه دسترسی به امکانات انکوباتور کسب‌وکار را فراهم می‌کند: انکوباسیون کسب‌وکار ابزار مهمی است که می‌تواند توسط دانشگاه‌ها برای حمایت از استارت آپ ها و شرکت‌های فرعی جدید و همچنین ایجاد پیوند با صنعت مورداستفاده قرار گیرد. انکوباتورها اغلب مکان‌های رایگان یا یارانه‌ای، دسترسی به آزمایشگاه‌ها، امکانات تحقیقاتی و خدمات فناوری اطلاعات، مربیگری، راهنمایی، آموزش و دسترسی به منابع مالی را فراهم می‌کنند. برای کسب امتیاز بالا، دانشگاه‌ها باید انکوباتورهایی در محل داشته باشند که این خدمات را ارائه دهند، یا به کارکنان، دانشجویان و کارآفرینان فارغ‌التحصیل در دسترسی به امکانات خارجی که این نوع حمایت را ارائه می‌دهند، کمک کنند.
گام پنجم: دانشگاه – روابط تجاری / خارجی برای تبادل دانش
نشان داده شده است که مشارکت فعال طیفی از ذینفعان، یک عامل کمک‌کننده در دانشگاه‌های کارآفرین موفق است. ایجاد و حفظ روابط با شرکا و همکاران کلیدی در دستیابی به پتانسیل کامل یک دانشگاه، در کارآفرینی، تحقیقات، تدریس و سایر فعالیت‌های مأموریت سوم ضروری است. چندین مؤلفه در محیط خارجی وجود دارد، از جمله روابط با بخش عمومی، مناطق، مشاغل، فارغ‌التحصیلان، نهادهای حرفه‌ای و غیره. انگیزه این تعهد ایجاد ارزش برای دانشگاه و جامعه است.
این دانشگاه متعهد به همکاری و تبادل دانش با صنعت، جامعه و بخش عمومی است: دانشگاه‌ها باید برای تبادل دانش به همکاری و مشارکت ارزش بالایی قائل شوند. کسب امتیاز تبادل دانش بالا باید بخشی از سیاست سازمانی باشد. این سیاست باید راهنمایی کند که چگونه می‌توان انواع روابط با صنعت، بخش دولتی و خصوصی و غیره را شکل داد و مدیریت کرد.
این دانشگاه مشارکت فعال در روابط با طیف گسترده‌ای از سهامداران را نشان می‌دهد: دانشگاه‌های کارآفرین ارزش مشارکت چندین ذینفع برای حمایت از کارآفرینی را درک می‌کنند. برای کسب امتیاز بالا، یک دانشگاه باید در طیفی از مشارکت‌ها فعالیت داشته باشد که سازمان‌های منطقه‌ای و محلی، SME ها، شرکت‌های اجتماعی، مدارس، فارغ‌التحصیلان و کارآفرینان را پوشش می‌دهد.
این دانشگاه پیوندهای قوی با انکوباتورها، پارک‌های علمی دارد که فرصت‌هایی را برای تبادل دانش پویا ایجاد می‌کند: دانشگاه‌ها می‌توانند از روابط خود با محیط بیرونی خود ارزش‌افزوده ایجاد کنند. برای کسب امتیاز بالا، دانشگاه‌ها باید سیستمی داشته باشند که به‌عنوان‌مثال، با فراهم کردن فضاهای باز برای همکاری، سخنرانی و سازمان‌دهی کارگاه‌های مشترک، جلسات صبحانه و سایر رویدادهای شبکه‌ای، امکان بارورسازی دانش و ایده‌های پارک‌های علمی و تجاری را فراهم کند. دانشگاه‌ها همچنین ممکن است منافع مالی یا مدیریتی مستقیمی در پارک‌های علمی و انکوباتورها داشته باشند، از مشارکت تا مالکیت.
دانشگاه فرصت‌هایی را برای کارکنان و دانشجویان فراهم می‌کند تا در فعالیت‌های کارآفرینی با کسب‌وکار خارجی شرکت کنند. کارکنان و دانشجویان باید فرصت تعامل گسترده‌تری با محیط خارجی در طیف وسیعی از فعالیت‌های کارآفرینی داشته باشند. برای کسب امتیاز بالا، دانشگاه باید از مکانیسم‌های تبادل دانش و همکاری با محیط خارجی حمایت کند. این امر می‌تواند با روش‌های رسمی مانند بخشی از برنامه درسی فعال (کارخانه‌های یادگیری) و دوره‌های کارآموزی یا به‌طور غیررسمی از طریق کلوپ‌های صبحانه و سایر اجتماعات و فعالیت‌های اجتماعی انجام شود.
دانشگاه به‌طور خاص از فعالیت کارکنان و دانشجویان بین دانشگاه و محیط خارجی پشتیبانی می‌کند. یک مکانیسم مهم برای تبادل دانش، فعالیت کارکنان و دانشجویان است. این شامل دوره‌های کارآموزی و برنامه‌های تبادل آموزشی و پژوهشی است. برای کسب امتیاز بالا، دانشگاه‌ها باید مکانیسم‌هایی برای حمایت از فعالیت کارکنان و دانشجویان با محیط خارجی داشته باشند. انواع مختلفی از رویکردها وجود دارد که برخی رسمی‌تر از سایرین هستند.
این دانشگاه فعالیت‌های تحقیقاتی، آموزشی و صنعتی را با هم پیوند می‌دهد تا بر کل اکوسیستم دانش تأثیر بگذارد. باید مکانیسم‌هایی وجود داشته باشد که دانشگاه بتواند اطلاعات و تجربیات خود را از اکوسیستم گسترده‌تر جذب کند. برای آموزش این ممکن است به شکل دوره‌های کارآموزی، موقعیت‌های نامزدی صندلی کسب‌وکار / مدعوین مهمان یا فرصت‌های تدریس باشد. در مورد تحقیق، این ممکن است به صورت مشارکت‌های صورت گرفته، کار قراردادی، دانش جدید از دستور کار تدریس و غیره باشد. به همین ترتیب، موسسه باید مکانیسم‌های روشنی برای بهره‌برداری از فرصت‌های کارآفرینی با شرکای تجاری و صنعتی داشته باشد.
ادامه دارد…
