توضیحات
فصلنامه شماره (47): بهار 1403
مؤسسات آموزش عالی فعالانه تشویق می‌شوند تا برای کسب جایگاه دانشگاهی کارآفرین تلاش کنند تا بتوانند مأموریت سوم خود را انجام دهند و فارغ‌التحصیلان کارآفرین ایجاد کنند. برای دستیابی به این اهداف، مؤسسات آموزش عالی در طیف گسترده‌ای از فعالیت‌های کارآفرینی شرکت می‌کند. بسیاری از این فعالیت‌ها را می‌توان به‌جای کارآفرینی به‌عنوان کارآفرینی درونآفرینی طبقه‌بندی کرد. پژوهشگران معتقدند اگر دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی بخواهند پیشرفت کنند و وضعیت دانشگاه کارآفرینی خود را حفظ کنند، ممکن است با تمرکز بر فعالیت‌های درون آفرینی، منافع قابل‌توجهی به دست آید. تا به امروز، بورس تحصیلی تمایل داشته است که موفقیت دانشگاه کارآفرینی را صرفاً به فعالیت‌های کارآفرینانه نسبت دهد و تا حد زیادی از رفتارهای درونآفرینی که آن‌ها را هدایت می‌کند غفلت می‌کند. یافته‌ها نشان می‌دهد که اولاً، درک ماهیت و دامنه فعالیت‌هایی را که مؤسسات آموزش عالی به‌عنوان بخشی از سفر دانشگاهی کارآفرینی خود در آن انجام می‌دهند، افزایش می‌دهد. دوا، یک چارچوب تحلیلی برای برجسته کردن ابعاد درونآفرینی فعالیت‌هایی که به‌طور سنتی کارآفرینی تلقی می‌شوند، ارائه می‌شود و در آخر، دانشمندان را به سمت مسیرهای امیدوارکننده برای تحقیقات آینده در زمینه کارآفرینی داخلی و دانشگاه کارآفرین راهنمایی می‌کند. استناد به فوکو (1985:9)، گواهی می‌دهند که «تلاش برای دانستن اینکه چگونه و تا چه حد ممکن است به‌جای آنچه قبلاً شناخته شده است، متفاوت فکر کنیم.» منجر به تمرکز بر فعالیت‌های کارآفرینانه خودگزارش‌دهی مؤسسات آموزش عالی به‌عنوان بخشی از تلاش آن‌ها برای تبدیل شدن به «دانشگاه‌های کارآفرین» است. پس می‌توان به‌جای کارآفرینی به‌عنوان درون آفرینی طبقه‌بندی شود. با توجه به برداشت‌های موجود در ادبیات مبنی بر اینکه ریسک کمتری در ارتباط با کارآفرینی درون‌آفرین دانشگاهی در مقایسه با کارآفرینی دانشگاهی وجود دارد، این اهمیت به دلیل افزایش ساختارهای حمایتی داخلی و امکان استفاده افراد از شایستگی‌های خود از پایین به بالا برای به عهده گرفتن مسئولیت توسعه، می‌باشد. این ممکن است به‌طور خاص در مورد مربیان کارآفرینی که نقش مهمی در کمک به سازمان خود در دستیابی به وضعیت دانشگاه کارآفرین دارند اعمال شود.
دکتر عارفه داودی
سردبیر نشریه دانشگاه کارآفرین
