توضیحات

مقدمه سردبیر

تغییرات محیط کسب و کار در سال های اخیر سرعتی غیر قابل تصور داشتند . شاید در بحران کرونا این تغییرات سرعت بیشتری
گرفتند و ما به دلیل محدودیت های بوجود آمده و بطور ناخواسته همراه با این شرایط بحرانی خود را ملزم کردیم که می بایست
پارادایم های ذهنی خود را تغییر دهیم تا بتوانیم زندگی عادی خود را ادامه دهیم.
گزینه دیگری نیز وجود داشت؛ خود را در خانه حبس کنیم و روزشمار تقویم را نظاره گر می شدیم تا بحران تمام شود و مجدد برگردیم به زندگی قبل از بحران و کارها را همان گونه که انجام می دادیم، مجدد پیش ببریم.
اما مشاهده می کنیم که حتی بعد از پایان بحران، جامعه از تهدیدهای این شرایط برای خود فرصت ساخته است و تغییرات
بسیاری را در رفتار خود، چه در سطح کلان جامعه و چه در سطح شخصی افراد جامعه، بوجود آورده است.
بسیاری از کسب و کارها این موضوع را درک نمودند که می توانند برخی کارمندان بصورت دور کاری امور را انجام دهند. بسیاری از کسب و کارها متوجه شدند که می بایست خدمات آنلاین خود را ایجاد و تقویت نمایند و کاربران و مصرف کنندگان محصولات و خدمات نیز به استفاده از فضای مجازی جهت پاسخگویی به خواسته هایشان چراغ سبز نشان دادند. این تغییر الگوی پاسخگویی به خواسته ها حتی مرزهای جهان فیزیکی را نیز درنوردید. اکنون بسیاری از دانشجویان می توانند به صورت آنلاین از خدمات آموزشی دانشگاه ها و مراکز علمی بین المللی بدون نیاز به مهاجرت بهره مند شوند و حتی بصورت دورکاری برای سایر شرکت های بین المللی به عنوان نیروی کار فعالیت داشته باشند.
اما سوال اصلی این است، مراکز علمی و آموزشی کشور ما کدام رویکرد را انتخاب نمودند؟ اینکه در خانه بمانند و روزها بگذرند و
مجدد با همان روش های پیشین بدون توجه به تغییرات روزگار بگذرانند؟ یا اینکه خواهان تغییر و همراهی با رشد فزاینده جهانی
هستند؟

مهندس علیرضا سرحدی

سردبیر نشریه دانشگاه کارآفرین