نوشته‌ها

فروش ۱۲۰هزار میلیارد تومانی دانش بنیان ها در سال 98

فروش ۱۲۰هزار میلیارد تومانی دانش بنیان ها در سال98

دکتر اسماعیل قادری فر در خصوص سهم تولید دانش بنیان ها در تولید ملی افزود: معاونت علمی و فناوری سعی کرده در سالهای اخیر با حمایت از ایجاد و توسعه شرکتهای دانش بنیان در معنی دار شدن اقتصاد دانش بنیان و تاثیرگذاری آن بر اقتصاد کلان کشور برنامه ریزی کند.
رئیس مرکز فناوری های راهبردی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری با بیان اینکه تعداد شرکتهای دانش بنیان احراز صلاحیت شده از مرز ۴ هزار و ۸۰۰ شرکت تا پایان بهمن ماه امسال عبور کرده است، بیان کرد: برنامه حمایت از شرکتهای دانش بنیان رسما از سال ۹۳ آغاز شده و از آن به بعد هم شاهد این هستیم که تعداد شرکتها افزایش یافته اند.
وی با تاکید بر اینکه شرکت های دانش بنیان به مرحله ای رسیده اند که فروش و صادرات به سایر کشورها دارند، گفت: البته این شرکتها در راستای تامین نیاز مردم گام بر می دارند. اکنون میزان فروش و صادرات این شرکتها به قدری رسیده که می توانند در اقتصاد کشور تاثیرگذار باشند؛ این میزان در سال های اخیر نیز بیشتر شده است.
رئیس مرکز فناوریهای راهبردی معاونت علمی و فناوری با اشاره به میزان فروش شرکتهای دانش بنیان در سال ۹۷ گفت: خوشبختانه فروش شرکتها در سال ۹۷، برابر با ۹۰ هزار میلیارد تومان ارزیابی شده و نشان دهنده این است که کم کم مقوله اقتصاد دانش بنیان در منظومه اقتصادی کشور تاثیر گذار بوده و به سمت تاثیر گذاری در اقتصاد کلان حرکت می کنند.
فروش دانش بنیان در سال ۹۸ از مرز ۱۲۰هزار میلیارد تومان عبور کرد
وی با اشاره به فروش شرکتهای دانش بنیان در سال ۹۸ تاکید کرد: فروش این شرکتها در سال ۹۸ از مرز ۱۲۰هزار میلیارد تومان عبور کرد. فروش این شرکتها بیشتر در حوزه دارو، سلول بنیادی و طب بازساختی، لیزر و فتونیک و فناوریهای پیشرفته بوده است.
قادری فر با بیان اینکه این محصولات علاوه بر محصولات جدید که با نوآوری و توسعه تکنولوژی به تولید رسیده اند، محصولاتی جایگزین اقلام وارداتی بوده است، گفت: میزان فروش این شرکت ها تاثیرگذاری زیادی در صرفه جویی ارزی داشته است. به عنوان مثال در حوزه دارویی و تجهیزات پزشکی ۳درصد وابسته به کشورهای خارجی هستیم که امید داریم این سه درصد را تا سال آینده برطرف کنیم؛ در سایر حوزه ها نیز همینطور است.

رشد ۳۰ درصدی تعداد شرکتهای دانش بنیان طی یک سال

قادری فر با بیان اینکه برآوردهای ما حاکی از این است که با توجه به تحریم های اقتصادی از سوی استکبار جهانی امریکا، شرکتهای دانش بنیان از لحاظ کمی رشد داشته اند، تاکید کرد: سال ۹۷ تعداد ۳هزار و ۸۰۰ شرکت دانش بنیان تایید شده بودند ولی این تعداد در سال ۹۸ به ۴ هزار و ۸۰۰ شرکت دانش بنیان و رشد سی درصدی رسید.
وی ادامه داد: این نشان می دهد که در تنگناهای اقتصادی کشور ناشی از تهدید های استکبار جهانی و تحریم، شرکتهای دانش بنیان توانسته اند خوش بدرخشند به طوریکه توانستند بار تامین نیازمندیهای مردم را از طریق تولیدات فناورانه و کسب و کارهای دانش بنیان به دوش بکشند.
رئیس مرکز فناوریهای راهبردی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری با اشاره به میزان اشتغال در شرکتهای دانش بنیان ادامه داد: آمار اشتغال شرکتهای دانش بنیان تا کنون بالغ بر ۳۰۰ هزار نفر است.

 

آشنایی با پارادایم کارآفرینی دانشگاهی

آشنایی با پارادایم کارآفرینی دانشگاهی

 

کارآفريني دانشگاهي يکي از اشکالي است که زير چتر تحقيقات کارآفريني به آن پرداخته شده است (للانو[1]، 2005) و يکي از کانال‌هايي است که به کمک ساير کانال‌ها بطور مثال مانند اعطاي مجوزها؛ بودجه‌هاي تحقيقاتي، دانش ناب و تحرک نيروي کار؛ نتايج تحقيقات دانشگاهي را به کالا و خدمات تجاري تبديل مي‌کند (اسلاتر و رودز[2]، 2005).

بواقع کارآفريني دانشگاهي از تلاش‌هاي دانشگاهي در دو زمينه نزديک مرتبط به هم گرفته شده است. اول اينکه کارآفرينان دانشگاهي مهمترين بازيگران در فرايند انتقال فناوري از دانشگاه به صنعت هستند و دوم اينکه مطالعه کارآفرينان دانشگاهي به ما کمک مي‌کند تا نقش تحقيقات دانشگاهي در توسعه اقتصاد ملي را بهتر درک کنيم (ژانگ[3]، 2007).

بعبارت ديگر كارآفريني دانشگاهي راهي به سوي انطباق دانشگاه با نيازهاي كشور است. كارآفريني دانشگاهي به حل مسائل علمي جامعه، دولت و بنگاه‌ها، ايجاد زمينة توسعه نوآوري در اعضاي دانشگاه، عرضه نتايج تحقيقات دانشگاهي به بازار، توليد و عرضه فناوري‌هاي جديد و نوآوري در گسترش مرزهاي دانش بشري کمک مي‌کند (يداللهي، 1384).‌

نقش دانشگاه در توسعه كارآفريني از طريق ايجاد قابليت‌هاي لازم براي توسعه در ابعاد فردي، سازماني و اجتماعي و الزامات ايفاي درست اين نقش از عناصر و اجزاي اصلي تشكيل دهنده كارآفريني دانشگاهي است.

ويروينسکي(2008) فعاليت‌هاي مورد نياز براي کارآفريني دانشگاهي را آموزش در سطوح بالا، تعريف خصوصياتي بهتر از دانش آموختگان دانشگاه‌ها، مديريت دارايي‌هاي معنوي دانشگاه (اختراعات، مالکيت ادبي و هنري، مجوزها، انتشارات و…)، انتقال فناوري و نوآوري از طريق ايجاد بنگاه‌هاي اقماري، همکاري نزديک بين دانشگاه و صنعت (در زمينه کارآموزي، استفاده از تخصص و مشاوره، دسترسي به لابراتورها و کتابخانه ها) مي‌دانند.

اما چيزي که حايز اهميت است اين است که دانشگاه‌ها در کشورهاي توسعه يافته بسرعت در حال تبديل شدن به دانشگاه‌هاي کارآفرين هستند

به عنوان مثال در ايالات متحده آمريکا بشدت به ميزان فعاليت‌هاي کارآفرينانه دانشگاه‌ها افزوده شده است که از ميان آنها مي‌توان به افزايش ميزان اختراعات و اخذ مجوزها، ايجاد مراکز رشد، پارک‌هاي فناوري، شرکت‌هاي انشعابی[4] دانشگاهي، سرمايه‌گذاري در مرحله شروع و رشد کسب‌وکارها و… اشاره کرد (روترمل و همکاران به نقل از سيگل و ماوري، 2007).

انديشمندان متعددي در حوزه کارآفريني دانشگاهي، تعامل صنعت و دانشگاه، دانشگاه کارآفريننوآوری و دانشگاه کارآفرین : آموزش عالی، نوآوری و دانشگاه کارآفرین و موضوعات مشابه کار کرده‌اند (لاسترا، 2005).

 

از جمله در تحقيقي توسط ازکويتز (1998) حاصل يک مطالعه موردي در دو دانشگاه کلاردو[5] و دانشگاه دولتي نيويورک تأثير ارتباط ميان دانشگاه و صنعت از جنبه‌هاي مختلف مورد بررسي قرار گرفت و تحقيقات بعدي وي در سال‌هاي آينده نيز به مباحثي چون آينده دانشگاه‌ها از منظر کارآفريني (2000)، تحقيقات دانشگاهي در دانشگاه‌هاي کارآفرين (2001)، انقلاب کارآفرينانه در دانشگاه‌ها (2003) اختصاص يافته‌اند.

اما در باب مهمترین تعاریف کارآفرینی دانشگاهی می توان به موارد ذیل اشاره نمود:

– اتزکويتز دانشگاه كارآفرين را دربرگيرنده و گسترش دهندة دانشگاه تحقيقاتي مي‌داند. ساختار دروني يك دانشگاه تحقيقاتي متشكل از يك سري گروه‌هاي تحقيقاتي است كه ويژگي‌هاي شركت مانند دارند، به خصوص در شرايطي كه بودجة تحقيقاتي بر مبنايي رقابتي تخصيص داده مي‌شود، بنابراين دانشگاه تحقيقاتي حتي قبل از درگيري در فعاليت‌هاي كارآفريني، ويژگي‌هايي همگن با شركت هاي تازه تأسيس دارد (ازکويتز، 2003).

در تعريف ديگر: کارآفريني دانشگاهي، کارآفريني توسط دانشگاهيان يک دانشگاه؛ اعم از اساتيد، دانشجويان دکترا يا محققان فوق دکترا است که نتيجه تحقيقات خود را در قالب شرکت‌هاي تجاري به صورت صحيح  تجاري‌سازي مي‌کنند (فرانزوني و ليسوني[6]، 2006).

برنان و مک گوان (2007) در مطالعاتشان عنوان کردند کارآفريني دانشگاهي مي‌تواند توسط افراد يا گروه‌هاي دانشگاهي، مستقل و يا به عنوان بخشي از دانشگاه، بصورت بازتعريف يا واحد سازماني يا ايجاد يک سازمان جديد، در درون و يا بيرون دانشگاه اتفاق بيافتد (يوسف، 2009).

 

 

[1] Lelano

[2] Slater and Rods

[3] Jang

[4] Spin out

[5] Kelardo

[6] Franzoni and lisony

 

دکتر رسول حسینی

عضو هیئت علمی دانشگاه فرهنگیان