نوشته‌ها

چرا پیاده‌سازی برنامه‌ریزی استراتژیک در آموزش عالی مهم است؟

چرا پیاده‌سازی برنامه‌ریزی استراتژیک در آموزش عالی مهم است؟

​​​​​​​​عینک بدبینی به برنامه‌ریزی استراتژیک را کنار بگذاریم

 

نویسنده: مهندس بهادر پارسیا

پژوهشگر حوزه معماری سازمان

همان‌طور که اصول و ارزش‌ها به بنیان‌گذاران الهام می‌بخشد تا دانشگاه‌ها را برای مشارکت در جامعه ایجاد کنند، اجرای یک برنامه استراتژیک مناسب نیز در یک موسسه آموزش عالی می‌بایست مورد اعتقاد و تعهد مطلق هر رئیس، مدیر، استاد، معلم و کارمند سازمان باشد. تنها با فرض این امر است که یک دانشگاه می‌تواند از طریق برنامه‌ریزی استراتژیک به اهداف بیشتری دست یابد.

این روش مدیریت در حال حاضر یک روش گسترده در میان مؤسسات آموزش عالی خصوصی و دولتی در بسیاری از کشورها است؛ اما با وجود این، هنوز هم در مورد چگونگی پیاده‌سازی آن و چگونگی هماهنگی هر قسمت و واحد کاری دانشگاه تحت این چتر گسترده به‌منظور دست­یابی به نتایج مطلوب، سؤالات و ابهام‌های بسیاری وجود دارد.​

این ابهام‌ها معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که یک موسسه تصمیم به اجرای برنامه استراتژیک گرفته است، بدون آگاهی و اطمینان از اینکه چرا این کار را انجام می‌دهد. در وهله اول، باید در داخل موسسه شفافیت کاملی در مورد اهمیت این موضوع که چرا مدیریت یک دانشگاه باید از طریق سیستمی که در اصل برای شرکت‌های سودگرا ایجادشده است، وجود داشته باشد.

هدف اساسی در هر سازمان برای رسیدن به اهداف، بهینه‌سازی تمام منابع موجود به‌منظور تأمین امنیت موسسه به‌عنوان یک پروژه پایدار است. سپس، اعتبارسنجی دانشگاه به‌عنوان یک هدف ضروری برای دست­یابی به آن توسط هر دانشگاهی به نظر می‌رسد؛ زیرا یکی از متغیرهای اصلی در انتخاب دانشجویان است که کجا و در کدام دانشگاه تحصیل نمایند، در نظر گرفته می‌شود. همچنین یک مقیاس برای اندازه‌گیری کیفیت در مؤسسات آموزش عالی و یک ابزار برای رتبه‌بندی آن‌ها با پارامترهای کیفیت است. در این زمینه، برنامه‌ریزی استراتژیک یک ابزار ضروری و بسیار مفید است که جمع‌آوری داده‌ها، اندازه‌گیری فرآیند و دیگر جنبه‌هایی که یک فرآیند اعتبارسنجی آموزش عالی نیاز دارد را تسهیل می‌کند.​

هدف بنیادی دیگری که دانشگاه‌ها به‌عنوان یک هدف اساسی برای دست­یابی به آن در نظر می‌گیرند چیزی است که فیونا هانتر، مشاور آموزش عالی و رئیس قبلی EAIE[1] (انجمن اروپایی آموزش بین‌المللی) به شرح زیر توضیح می‌دهد: «برنامه‌ریزی استراتژیک اغلب به‌عنوان یک ابزار کلیدی برای یک رویکرد منطقی‌تر و سامانمند برای ایجاد تغییرات لازم برای بین‌المللی­سازی بیشتر در جهت بنیادی و عملیات روزانه پیشنهاد می‌شود.»

بااین‌حال، بسیاری از افراد در دانشگاه‌ها نسبت به ارزش برنامه‌ریزی استراتژیک در آموزش عالی بدبین هستند و اعتقاد دارند که این برنامه‌ریزی با فرهنگ‌ها و سنت‌های دانشگاهی متناسب نیست. درحالی‌که می‌توان استدلال کرد که وقتی یک مدل مناسب اتخاذ می‌شود، نه‌تنها با نیازها و رفتارهای خاص دانشگاه‌ها هم‌تراز می‌شود، بلکه این پتانسیل را دارد که چیزی که اغلب بالقوه است را به واقعیت تبدیل کند.

‏رئیس پیشین EAIE بر این باور است که اگر یک برنامه استراتژیک به دقت طراحی شود، فضایی برای اجرای مشترک اهداف ایجاد می‌کند و به چسبی تبدیل می‌شود که فرآیند بین‌المللی­سازی را در کنار هم نگه می‌دارد.​

به‌عبارت‌دیگر، می‌تواند برای تقویت فرهنگ و قادر ساختن دانشگاه جهت تبدیل‌شدن به موسسه‌ای که می‌خواهد باشد، عمل کند.

همچنین شرکت Rand (‏یک سازمان تحقیقاتی برای چالش‌های سیاست عمومی) ‏تأکید می‌کند که برنامه‌ریزی استراتژیک در آموزش عالی به حفظ ثبات در یک محیط بی‌ثبات که به‌طور مداوم در حال تغییر است با توجه به این‌که دانشگاه‌ها اهداف بلندمدت دارند کمک می‌کند و به‌صورت سازنده به افزایش رقابت یا تهدیدهای خارجی پاسخ می‌دهند. مجموعه پردیس‌ها و دانشگاه‌های Rand Corp توضیح می‌دهد که اهداف متنوع و برجسته‌ای دارند، به‌عنوان ‌مثال، آن‌ها به دنبال افزایش اعتبار نهادی خود و یا تعامل کامل‌تر با جامعه هستند. بااین‌حال، مؤسسات آموزش عالی اغلب با چالش‌های مهمی در دست­یابی به این اهداف مواجه هستند. اجماع گسترده‌ای وجود دارد مبنی بر اینکه برنامه‌ریزی استراتژیک، اگر به ‌درستی اجرا شود یک رویکرد نیرومند برای دست­یابی به اهدافی مانند مثال ذکرشده به دانشگاه‌ها ارائه می‌دهد. به‌طور خاص، روش‌های برنامه‌ریزی استراتژیک می‌توانند به هدایت مدیریت ارشد و همچنین توانمندسازی مدیران میانی کمک کنند، درحالی‌که فعالیت‌های روزمره خود را با اهداف گسترده موسسه همسو می‌کنند. برنامه‌ریزی استراتژیک همچنین می‌تواند تصمیم‌گیری مبتنی بر داده را اجرا و ترویج کند و پایه و اساس اندازه‌گیری عملکرد را بنا کند که به مدیران اجازه می‌دهد تا بر روند پیشرفت نظارت و انحرافات از برنامه را شناسایی و آن‌ها را اصلاح کنند و تصمیمات تخصیص منابع را مطابق با اهداف تعریف‌شده اتخاذ کنند. ​

با وجود این واقعیت که هر دانشگاهی به خودی خود یک جهان واحد است، برخی شیوه‌های اساسی وجود دارند که به­خوبی در جایی که اجرا شده‌اند، کار کرده‌اند. با توجه به بررسی که در سال ۲۰۱۵ توسط انجمن برنامه‌ریزی کالج و دانشگاه از مدیران آموزش عالی انجام شد، ایجاد آگاهی، ترکیب بازخورد، شناسایی افراد مناسب و ایجاد طرحی قابلیت اجرا داشته باشد، حوزه‌هایی هستند که در فرآیند برنامه‌ریزی خوب عمل می‌کنند.​

به‌عنوان ابزار برنامه‌ریزی یا سیستم استراتژیک، برنامه‌ریزی استراتژیک برای آموزش عالی نیاز به تلاش جمعی عظیمی از کل سازمان دارد تا مؤثر و موفق باشد. نتایج نشان می‌دهد که هرچند تلاش‌های بسیاری در برنامه‌ریزی و اجرای استراتژیک موردنیاز است، اما زمانی که به درستی و به‌طور مؤثر اجرا شود، پیامدهای فوق‌العاده‌ای دارد که ارزش این تلاش‌ها را داشته است.​

 

[1] European Association of International Education

داستان این استارت آپ با ملاقات دو جوان در دانشگاه آغاز شد

داستان این استارت آپ با ملاقات دو جوان در دانشگاه آغاز شد

 

داستان پیدایش و پیشرفت حیرت‌انگیز شرکت ونمو «Venmo» را می‌توان بحق داستانی افسانه‌ای در دنیای استارت‌آپ‌ها دانست: داستانی که با ملاقات دو جوان در دانشگاه آغاز شد و با تاسیس یک شرکت تکنولوژیک که سرمایه تاسیس آنها را والدین این دو جوان با وام گرفتن از بانک فراهم کرده بودند، ادامه پیدا کرد و پس از چند سال با فروش آن شرکت با معامله‌ای چند میلیون دلاری پایان پذیرفت؛ اما یاد و خاطره این شرکت شگفت انگیز تا سال‌ها در ذهن کسانی که سودای ورود به دنیای جذاب استارت‌آپ‌ها را دارند، خواهد ماند.
آری صحبت از شرکت ونمو است که در سال ۲۰۰۹ تاسیس شد و جزو اولین شرکت‌های پیشرو در زمینه تکنولوژی‌های مالی ( fin-tech ) که در حال حاضر از شکوفاترین حوزه‌های فناوری و کسب‌و‌کار در دنیا به شمار می‌آید. این شرکت در مدت کوتاهی نردبان ترقی را طی کرد و آنقدر برای شرکت‌های بزرگ تر جذابیت پیدا کرد که ازسوی شرکت «برین تری» و سپس به وسیله شرکت مشهور «پی پال» خریداری شد. اما شرکت ونمو چه کرد و چه نوآوری‌هایی را ایجاد کرد که این طور بین میلیون‌ها نفر در دنیا طرفدار پیدا کرد و شرکتی مانند پی پال را وسوسه کرد تا میلیون‌ها دلار برای خریداری آن بپردازد. جالب است بدانید که بنیان‌گذاران ونمو یعنی اندرو کورتینا و اکرام ماگدون اسماعیل در ابتدای کار این شرکت در سال۲۰۰۹ آن را به‌عنوان یک شرکت تکنولوژی موسیقی به ثبت رساندند که به کاربرانش این امکان را می‌داد تا متن‌هایی را برای گروه‌های موسیقی مورد علاقه شان بفرستند و در مقابل آهنگ‌های درخواستی خود را به‌صورت ایمیل از آنها دریافت کنند و در این میان کارمزد ناچیزی هم به واسطه این ارتباط یعنی ونمو پرداخت می‌کردند. اما پس از مدت کوتاهی پس از آن و در پی اتفاقی که برای آنها در نیویورک افتاد این دو جوان مبتکر و خلاق تصمیم گرفتند تا تغییر رویه دهند و به‌طور مستقیم وارد حوزه فاینانس کسب و کار مالی شوند. جریان از این قرار بود یک روز که ماگدون برای گذراندن آخر هفته خود به نیویورک رفته بود فراموش کرد کیف پولش را همراه خود ببرد و وقتی از دیگران درخواست ارسال پول کرد به موانع زیادی برخورد کرد و همین مشکلات جرقه‌ای در ذهن او زد که او و دوستش را به سمت تغییر رویه و ورود به بازار پرداخت‌ها و نقل و انتقال پول راهنمایی کرد. آنها پس از مدت کوتاهی یک اپلیکیشن جدید طراحی کردند که به کاربران این امکان را می‌داد تا به جای دوستانشان که به هر دلیلی قادر به پرداخت صورت حساب‌های خود به‌صورت نقدی یا با استفاده از کارت‌های اعتباری خود نبودند، مثلا صورت حساب غذایی را که آنها در رستوران خورده بودند یا کرایه تاکسی شان را پرداخت کنند.
با این همه آنها در ابتدای معرفی این اپلیکیشن جالب و کاربردی با مشکلات و موانع متعددی روبه‌رو بودند که توانستند همه آنها را از سر راه بردارند. یکی از مهم‌ترین این موانع تردید‌هایی بود که اغلب کاربران در مورد معتبر بودن و قابل اعتماد بودن پرداخت‌های فرد به فرد یا p۲p در ذهن داشتند. اما بنیان‌گذاران شرکت ونمو با کمک تنی چند از جوانان مبتکر دیگری که با آنها همکاری می‌کردند خیلی زود توانستند با اضافه کردن امکان ردیابی مسیر خرج شدن پولی که به دوست یا خویشاوندشان قرض داده بودند به این اطمینان برسند که قرض‌شان در جای درستی خرج شده است.
یکی از رموز موفقیت‌های چشمگیر این شرکت در فراگیر بودن فرهنگ خلاقیت و نوآوری در تمام تار و پود آن و آزادی بی‌حد و حصر کارکنان برای انتخاب‌ها و تصمیم‌گیری‌های نوآورانه نهفته است. نماد اصلی حاکم بودن فرهنگ نوآوری در ونمو برگزاری هفته «چالش» در هر فصل است که طی آن تمام کارکنان شرکت این امکان را پیدا می‌کنند تا ایده‌های خلاقانه و نوآورانه خود را با دیگران در میان بگذارند و در صورت پذیرفته شدن ایده شان پاداش‌های ارزشمندی را نصیب خود کنند. از سوی دیگر در شرکت ونمو خبری از سلسله مراتب خشک و رسمی تصمیم‌گیری و اجرا نیست و هر کدام از تیم‌های داخل شرکت می‌توانند با پشت سر گذاشتن مراحل ساده پیشنهاد و تصویب طرح‌های پیشنهادی خود، خیلی زود سراغ اجرای پروژه‌هایی بروند که دوست دارند روی آنها کار کنند و آنها را فوق‌العاده می‌دانند.
مت همیلتون، مدیر ارشد محصولات در شرکت ونمو نیز در‌مورد علل اصلی موفقیت و پیشگام بودن این شرکت در بخش تکنولوژی‌های مالی و پرداخت‌های فرد‌به‌فرد می‌گوید: «در شرکت ونمو روحیه نوآوری طلبی در تمام ارکان موج می‌زند و نیازی نیست که ایده‌های ناب و خلاقانه مدت زیادی در مسیر تبدیل شدن به محصول نهایی معطل بمانند.» مصداقی که او برای اثبات این مدعا بیان می‌کند یکی از محصولات پرطرفدار شرکت یعنی emoji یا سرویس خود تکمیلی است که ایده اولیه آن در جریان یکی از هفته‌های چالش مطرح شد و فقط طی چند هفته به یکی از اپلیکیشن‌های جذاب ونمو تبدیل شد. از سویی دیگر چرخه حیات محصولات در شرکت نوآوری چون ونمو به‌طور واقعی کوتاه است و هر محصولی که به عقیده اکثر کارکنان و البته مشتریان و کاربران شرکت عمر مفیدش را از دست داده و دیگر آن جذابیت سابق را ندارد، به سرعت از سبد محصولات و خدمات ونمو حذف می‌شود. نمونه بارز این امر را می‌توان در حذف اپلیکیشن Trust مشاهده کرد که جزو اولین اپلیکیشن‌هایی بود که شرکت ونمو در ابتدای فعالیتش به جهانیان معرفی کرد و توجه چشمگیر کاربران را به خود جلب کرد اما خیلی زود و با ورود اپلیکیشن‌های جدید به پیشنهاد کارمندان شرکت حذف شد و جای خود را به اپلیکیشن‌های پیشرفته تری داد که در جریان برگزاری هفته‌های چالش شرکت مطرح شده بودند.
در سال‌های کوتاهی که از عمر شرکت ونمو می‌گذرد این استارت‌آپ موفق ثابت کرد که مدلی را به کار بسته که می‌تواند مورد پذیرش و الگو برداری سایر شرکت‌های نوپا و دانش‌بنیان شود و بسیاری از ناممکن‌ها را امکان پذیر سازد. بنا به ادعای مدیران ونمو، نوآوری و ابتکار پیوسته از همان آغاز جزو «دی‌ان‌ای شرکت» بوده و هست و همین ویژگی ارزشمند است که موجب شده تا این شرکت بتواند خیلی زود نردبان ترقی و پیشرفت را طی کند و جایگاه مناسبی را در دنیای پرتکاپوی امروز که در آن توقف مساوی با افتادن و سقوط است، برای این شرکت فراهم آورد.

نخستین راه برای رسیدن به مقصد دانستن راه است

نخستین راه برای رسیدن به مقصد دانستن راه است

آشنایی با دانشگاه هاروارد

 

University of Harvard

 

دانشگاه هاروارد یک دانشگاه خصوصی در شهر کمبریج ایالت ماساچوست در ایالات متحده آمریکا است. قسمت‌هایی از دانشگاه هاروارد مثل دانشکده پزشکی و دانشکده بازرگانی در شهر مجاور کمبریج یعنی بوستون قرار دارد. هاروارد در سال ۱۶۳۶ میلادی (۱۰۱۵ خورشیدی) توسط هیئت قانون‌گذاران «مهاجرنشین (کولونی) خلیج ماساچوست» ساخته شد. این دانشگاه اولین مؤسسه آموزش عالی در کشور آمریکا و همچنین اولین بنیاد در آمریکای شمالی به‌شمار می‌رود. نام آن در ابتدا «دانشکده نو» یا «دانشکده در شهرک نو» بود که بعدها در ۱۳ مارس ۱۶۳۹ کشیشی به نام جان هاروارد ۴۰۰ جلد کتاب به کتابخانه و همچنین مبلغ ۷۷۹ پوند به این دانشگاه کمک نمود. قدیمی‌ترین مؤسسه آموزش عالی در آمریکا به تَبَع نام اولین فردی که زمین و کتاب‌های خود را وقف ساختن آن کرد، هاروارد نام گرفت.

دانشگاه هاروارد همیشه یکی از بالاترین رتبه‌های دانشگاه‌ها را در سطح جهان داشته و یکی از قدرتمندترین مؤسسه‌های غیرانتفاعی می‌باشد. این دانشگاه به‌اتفاق دانشگاه ییل، همیشه دو رقیب اصلی در مسابقات علمی، فوتبال و قایق‌رانی بوده‌اند.

در سال ۱۷۸۰ کالج هاروارد به دانشگاه هاروارد تغییر نام یافت. نخستین مدیران و رهبران کالج، کلیسا بود اما در پی تغییراتی که در ترکیب هیئت ناظران پدیدار شد، دانشگاه هاروارد از زیر کنترل روحانیت و سرانجام از قید سیاست‌مداران دولتی رهایی یافت. از سال ۱۸۶۵ هیئت‌مدیره دانشگاه از بین دانش‌آموختگان پیشین آن برگزیده شد و کنترل دانشگاه را به‌طور کامل به عهده گرفت.

در محوطه این دانشگاه موزه‌های متعددی، ازجمله موزه هنر فوگ وجود دارد که در آن تابلوهای نقاشی و مجسمه‌ها و آثار چاپ‌شده قرن هیجده و نوزده اروپا و آمریکا به تماشا گذاشته ‌شده ‌است. کتابخانه دانشگاه هاروارد نه تنها قدیمی‌ترین مجموعه فرهنگی در آمریکا بلکه با شعبات خود، بزرگ‌ترین کتابخانه دنیاست و در حال حاضر دارای ۱۴٬۵۰۰٬۰۰۰ جلد کتاب، رساله و میکروفیلم می‌باشد.

دانشگاه هاروارد با سرمایه‌ای معادل 25.9 میلیارد دلار، ثروتمندترین دانشگاه جهان است. این دانشگاه دارای رشته‌های علوم انسانی و طبیعی، مهندسی، دندان‌پزشکی، الهیات، آموزش‌وپرورش، حقوق و پزشکی می‌باشد. علاوه ‌بر این در مؤسسات وابسته به ‌آن، دوره‌های ویژه خاورشناسی و روسیه‌شناسی، تدریس می‌شود. پروژه تاریخ شفاهی ایران در مرکز ایران‌شناسی این دانشگاه به مدیریت حبیب لاجوردی انجام می‌شود. مجله مروری بر کسب و کار هاروارد که توسط این دانشگاه منتشر می‌گردد یکی از معتبرترین مجلات درزمینه مدیریت می‌باشد.

از رئیس‌جمهوران دانش‌آموخته هاروارد می‌توان به تئودور روزولت، جان اف کندی و باراک اوباما اشاره نمود. مارک زاگربرگ، مؤسس فیس‌بوک دانش‌آموخته این دانشگاه می‌باشد. از شخصیت‌های هنری می‌توان از ناتالی پورتمن و مت دیمون نام برد.

دانشگاه هاروارد دارای 9 دانشکده با یک‌صد و شصت رشته تحصیلی می‌باشد:

دانشکده هنر و علوم، دانشکده پزشکی هاروارد، دانشکده کسب‌وکار هاروارد، دانشکده معماری، دانشکده الهیات، دانشکده آموزش، مدرسه جان اف کندی دانشگاه هاروارد، دانشکده حقوق و مؤسسه مطالعات پیشرفته ردکلیف.

دانشگاه هاروارد بارها توسط معتبرترین مؤسسه‌های رتبه‌بندی جهانی به‌عنوان برترین دانشگاه جهان انتخاب شده است. این دانشگاه از سال 2003 به بعد در رتبه‌بندی ARWU به‌عنوان برترین دانشگاه جهان انتخاب شده‌ است و همچنین این دانشگاه در رتبه‌بندی مشترک QS و تایمز از سال 2004 تا 2009 به‌عنوان برترین دانشگاه جهان معرفی شد. دانشگاه هاروارد در رتبه‌بندی عملکرد آکادمیک دانشگاه‌ها در سال 2012 برترین دانشگاه جهان و در رتبه‌بندی PayScale در سال‌های 2014-2013 به‌عنوان هشتمین دانشگاه برتر جهان انتخاب شد.

این دانشگاه هم‌اکنون دارای 19.000 دانشجو، 13.000 کارمند و حدود 2400 عضو هیئت‌علمی می‌باشد و رئیس فعلی آن نیز «پروفسور درو گیپلین فاوست» است و همچنین صاحب یک روزنامه به نام «هاروارد کریسمون» نیز هست.

این دانشگاه برنده بیش از ۴۷ جایزه نوبل می‌باشد.

دانشگاه هاروارد امکاناتی را برای دانشجویانی که توانایی مالی کمی دارند  فراهم کرده است که کسانی که  درآمد خانواده آن‌ها در سال از ۶۰ هزار دلار کمتر باشد را لغو شهریه می‌نماید. دانشگاه هاروارد آمریکا  دارای امکاناتی نظیر ارائه اینترنت رایگان در زمینه‌های ثبت‌نام، استفاده از کتاب و مقاله، چت و گفتگوی دانشجویان، رزرو غذا و استفاده از امکانات درمانی می‌باشد. یکی دیگر از امکاناتی که دانشگاه هاروارد آمریکا را از دیگر دانشگاه‌ها متمایز کرده است، دانشگاه مجازی می‌باشد که دانشجویان با بهره‌گیری از این امکان می‌توانند با استفاده از نرم‌افزاری که دانشگاه در این زمینه در اختیار دانشجویان خود قرار می‌دهد اطلاعات فراوانی درزمینه رشته خود کسب کنند.

دانشگاه هاروارد از سطح علمی بسیار بالایی برخوردار می‌باشد که موفق شده است 80% از علم جهان را به خود اختصاص دهد. از دیگر خصوصیات تحصیل در دانشگاه هاروارد آمریکا می‌توان به سطح آموزشی و بودجه بالا در آنجا اشاره کرد.

برای پذیرش دانشجویان بین‌المللی در دانشگاه هاروارد با آن‌ها مصاحبه می‌گردد و عواملی چون مصاحبه، نظریات اساتید دانشگاه و سطح نمرات فرد دانشجو در پذیرش آنان مؤثر است.

دانشگاه هاروارد  کمک‌هزینه  تحصیلی را به مقدار کم به دانشجوهای برگزیده‌ای که دارای شرایط ویژه‌ای هستند، ارائه می‌دهد که ازجمله این شرایط می‌توان به مواردی نظیر کسب نمرات عالی در امتحانات معادل‌سازی باشد و فردی که کمک‌هزینه به او تعلق می‌گیرد به‌عنوان TA باید در دانشگاه هاروارد آمریکا تکالیف ویژه‌ای را برعهده بگیرد که تکالیف این فرد به‌نوعی است که به‌عنوان یاری‌دهنده استاد در دانشگاه به تدریس، نمره دادن و دیگر فعالیت‌هایی که دانشگاه به او واگذار می‌کند، بپردازد که برای این امر زمانی را اختصاص داده‌اند که ۴۰ ساعت در هفته می‌باشد.

نوعی دیگری از کمک‌هزینه (بورس) به‌عنوان بورس RA به دانشجویان در دانشگاه هاروارد در مقطع دکتری و فوق‌لیسانس تعلق می‌گیرد که اخذ بورس RA توسط اساتید به دانشجویان اعطاء می‌گردد. نحوه اخذ این بورس بستگی به نحوه انجام تحقیقات و دریافت امتیاز بابت این تحقیقات، توسط اساتید صورت می‌گیرد.

کلیه دانشجویان دانشکده‌ کسب‌وکار هاروارد در سال اول تحصیل باید دروس اجباری یکسانی را بگذرانند. دانشجویانی که تمایل به تحصیل در رشته‌ مدیریت کارآفرینی هستند، از سال دوم گرایش خود را انتخاب می‌کنند.

هدف اصلی این رشته، آشنا کردن دانشجویان با مسائل واقعی کارآفرینان و راه‌حل‌های آن‌، متدهای تصمیم‌گیری در مراحل مختلف حیات یک شرکت، تجزیه‌وتحلیل مشکلات پیچیده تجاری و تعیین وظایف اجرایی مسئولین بازرگانی است. بینش این رشته بر مبنای این جمله تعریف می‌شود: مدیر کارآفرین، بررسی می‌کند که چگونه افراد دانش، آرمان و بینش خود را به عمل تبدیل می‌کنند.

برخی از دروس رشته کارآفرینی عبارت‌اند از: کارآفرینی مالی، کارآفرینی و سرمایه‌داری جهانی، کارآفرینی در فناوری اطلاعات و خدمات بهداشتی، فروش و بازاریابی، کشف مشتری در مشاغل کارآفرینی، تفکر طراحی و متدهای خلاق حل مسائل، مدیریت تولید، مدیریت مالی بنگاه‌های کوچک، سرمایه‌گذاری ریسک‌پذیر، راه‌اندازی تکنولوژی‌های تجاری، مدیریت با علوم داده، بازارسازی، مدیریت نیروی فروش، شاخص‌های تجاری تکنولوژی، انرژی در قرن ۲۱، سرمایه‌ ریسک‌پذیر و سرمایه‌ خصوصی.

 

انجمن فارغ‌التحصیلان دانشکده تعلیم و تربیت دانشگاه هاروارد (HGSE) منابع حمایتی لازم برای آموزش کارآفرینی در طول تابستان را برای دانشجویان و دانش‌آموختگان به‌منظور پیشبرد فعالیت‌های کارآفرینی آن‌ها فراهم می‌آورد. اعضای این انجمن بودجه و فضاهایی مانند آزمایشگاه نوآوری­های دانشگاه هاروارد (E-Lab) را به‌منظور سرعت بخشیدن به توسعه اقدامات خود اختصاص می‌دهند و ازنظر آموزش کارآفرینی نه‌تنها دانشجویان را ازنظر مالی مورد حمایت قرار می‌دهند بلکه آن‌ها را برای ساخت محصولات آموزشی‌ نیز تشویق می‌کنند (حمایت معنوی) و درواقع روحیه این افراد را جهت ادامه فعالیت‌هایشان نیز ترغیب می‌نماید. در این رابطه پروفسور مونیکا هیگنز یکی از اساتید دانشکده تعلیم و تربیت دانشگاه  هاروارد بیان می‌کند: «همه ما می‌دانیم افرادی که دارای ایده‌های بسیار عالی هستند، به‌منظور حرکت به سمت طراحی و مورد آزمایش قرار دادن ایده‌هایشان نیازمند فضا و حمایت هستند، ما امیدواریم که به وجود آوردن چنین فرصت‌هایی، دانشجویان را برای رسیدن به سطوح بعدی و بهبود نتایج یاری نماید».

البته فرآیند حمایت از دانشجویان علاقه‌مند در دوره کارشناسی ارشد و دکتری دانشکده تعلیم و تربیت دانشگاه هاروارد به این صورت است: افرادی که در انتظار کار تمام‌وقت بر روی ایده‌های خود هستند باید در ماه‌های‌ ژوئن، ژوئیه و اوت یک بیانیه رسمی، پروپوزالی از پروژه، بودجه پیشنهادی، رزومه کاری و دو توصیه‌نامه از اعضای هیئت‌علمی دانشکده ارائه دهند. برنامه‌ها و پروژه‌های کاربردی توسط کمیته‌ای متشکل از مدیران و استادانی که حوزه کاری‌شان آموزش کارآفرینی است، مورد بررسی و تصمیم‌گیری قرار می‌گیرد.

یکی از دوره‌هایی که دانشکده تعلیم و تربیت هاروارد تدارک دیده است، برای دانشجویانی است که علاقه‌مند به درک بهتری از کارآفرینان اجتماعی هستند و می‌توانند نوآوری‌های آموزشی پایدار تولید کنند. در طول این دوره شرکت‌کنندگان می‌توانند اقدام به جذب سرمایه‌گذاری‌های مطلوب و پایدار در حوزه آموزش نمایند و آن‌ها را برای راه‌اندازی شرکت‌های خود در راستای بهبود فرصت­های آموزشی به‌کارگیرند. دانشجویان هر دو هفته یک‌بار با مربیان مهمان که همه آن‌ها کارآفرینان حوزه آموزش‌وپرورش در سطح ملی و بین‌المللی می‌باشند، در ارتباط نزدیک هستند و همچنین کارگاه‌های آموزشی به‌منظور ایجاد مهارت‌های هدفمند، هر هفته تشکیل می‌شود.

کارآفرینان خلاق، محصولات یا خدمات جدید خود را از تجزیه‌وتحلیل دقیق شرایط بازار، الگوهای خرید و پایه‌ریزی یک طرح اجرایی برای استفاده اثربخش از منابع، خلق می‌کنند. کارآفرینی و نوآوری فناوری یک دوره آموزشی است که به بررسی چگونگی استفاده از روش‌های کسب‌وکار و نوآوری‌های فناوری توسط کارآفرینان به‌منظور تحول کلاس‌های درس مدارس/ کالج‌ها در جهت بهبود عملکرد می‌پردازد.

افزایش رفاه و بهبود سطح زندگی مردم ارتباط نزدیکی با دسترسی بیشتر به سطوح مختلف تعلیم و تربیت دارد. کارآفرینان و سرمایه‌گذاران در تلاش برای ارائه مفهومی جدید از کلاس‌های درس و مدارس و به‌طورکلی بعد جدیدی از رویکرد یاددهی/ یادگیری می‌باشند. در سال‌های اخیر این دانشگاه شاهد نوآوری‌های بسیاری ازجمله ابزارهایی برای شخصی‌سازی یادگیری، سیستم‌های یادگیری برای دسترسی بیشتر و ایجاد مدارس خصوصی جدید و مقرون‌به‌صرفه در کشورهای درحال‌توسعه مانند هند و آفریقا برای مقابله با نبود مدارس باکیفیت دولتی، می‌باشد. به‌طورکلی با توجه به اینکه در سراسر دنیا سالانه تریلیون‌ها دلار صرف آموزش‌وپرورش می‌شود، شرکت‌های مختلف نیز به دنبال سرمایه‌گذاری با هدف تغییر و تحول این بخش (آموزش‌وپرورش) می‌باشند.

در مسیر کارآفرینی، کارآفرینان با موانعی روبرو می‌شوند مانند روش‌ها و فرآیندهای توسعه محصولاتشان، استراتژی‌های کسب درآمد و مورد بررسی و نظارت قرار گرفتن آن‌ها توسط عموم و دولت، بااین‌حال به نظر می‌رسد که کارآفرینان در این راه علاوه بر اینکه به دنبال غلبه بر این موانع می‌باشند همچنین می‌توانند آن‌ها را با استفاده از روش‌های خلاقانه به مزایای پایدار تبدیل نمایند.

دانشگاه هاروارد آمریکا در رده‌بندی کارآفرینی با داشتن 824 برنامه تحقیقاتی، رتبه سوم را به خود اختصاص داده است. از کارآفرینان فارغ‌التحصیل از این دانشگاه می‌توان به مارکوس گلدمن بنیان‌گذار مؤسسه گلدمن ساش و استیو بالمر مدیرعامل فعلی شرکت مایکروسافت اشاره کرد.

 

نویسنده : آزیا جهانبخش / پژوهشگر حوزه مدیریت

آزیتا جهانبخش