شرکت بین المللی DHL

پادشاه سالخورده آلمانی بازی را ادامه می‌دهد

آدریان دالسی، لری هیلبلوم و رابرت لین، سه تاجر جاه طلب از سانفرانسیسکو، DHL  را در سال 1969 تأسیس کردند. ایده‌ای که سه کارآفرین آمریکایی در نیمه‌ی دوم قرن بیستم مطرح کردند.

آنها ابتدا با حمل و نقل اسناد گمرکی از طریق آسمان شروع کردند. در نتیجه، زمان صرف شده برای گمرک برای پردازش محموله های بار به طور چشمگیری کاهش یافت. اولین پروازها بین سانفرانسیسکو و هونولولو انجام می شد، اما بعداً این شبکه به تمام نقاط جهان گسترش یافت. از سال 2013، DHL با توجه به تحویل سریع بین المللی و تدارکات، رهبر بازار بوده است. دی‌اچ‌ال امروز به‌عنوان زیرمجموعه‌ی شرکت لجستیکی آلمانی Deutsche Post DHL شناخت می‌شود که برخی از حوزه‌های ویژه‌ی پستی همچون ارسال سریع بسته را خصوصا در مقاصد بین‌المللی (EMS) پوشش می‌دهد. از اواخر دهه نود قرن میلادی گذشــته، با تصاحــب DHL و تکیه بر دارایی‌های زیرســاختی و دانش فنی خود، تبدیل به کسب وکاری بسیار بزرگتر، با سبد متنوعی از خدمات شد.

دی‌اچ‌ال از همان ابتدا فرایندهایی برای کاهش زمان جابه‌جایی بسته‌ها به کار گرفت و به‌نوعی سرعت را به‌عنوان نقطه‌ی مزیت خود ثبت کرد. فعالیت سریع دی‌اچ‌ال و استفاده از حمل‌ونقل هوایی برای جابه‌جایی بسته‌های پستی، به‌نوعی یک بخش جدید در صنعت پست و حمل‌ونقل هم ایجاد کرد. DHL به‌سرعت فرایند توسعه و رشد را طی کرد و به سرویسی سریع بین کالیفرنیا و هاوایی تبدیل شد. سپس نقاط پشتیبانی آن‌ها به سرتاسر شرق آمریکا گسترش پیدا کرد. اولین مشتری رسمی دی‌اچ‌ال، Bank Of America بود که به شرکتی مستقل و واحد برای جابه‌جایی نامه‌ها و اسناد بانکی نیاز داشت.

 DHL Express  از سال 1978 در بلژیک فعالیت می کند و در بیش از 220 کشور و منطقه فعال هستند. DHL Express  درک میکند که محموله شما بسیار بیشتر از یک بسته است. فرآیندهای لجستیک، شرکت شما را با مشتری شما مرتبط می کند.  

در حال حاضر بیش از 114 میلیون یورو برای ساخت یک مرکز جدید و پیشرفته توزیع HUB در بروکسل سرمایه گذاری می کنند. این به شرکت های بلژیکی اجازه می دهد تا حجم صادرات خود را افزایش دهند و بسته ها را با سرعت و اطمینان بیشتری به خارج از کشور تحویل دهند. بروکسل هاب به لطف نوسازی فناوری های مرتب سازی مورد استفاده، ظرفیت خود را از 12000 به 39500 محموله در ساعت افزایش می دهد و به DHL اجازه می دهد تا به رشد بیشتر مورد انتظار در محموله های سریع بین المللی پاسخ دهد.

همه کارکنان آنها از طریق یک برنامه آموزشی در سراسر جهان برای تبدیل شدن به متخصصان بین المللی معتبر آموزش دیده اند.  DHL فرهنگی ایجاد کرده است که کار سخت، اشتیاق و غرور را در اولویت قرار می دهد و کاملاً بر مشتری متمرکز است. با پیروی از چندین ماژول مختلف، سطح تخصص در حمل و نقل سریع بین المللی گسترش می یابد. در نتیجه میتوانند بهترین خدمات را برای شما ارائه دهند و از نیازهای تجاری بین المللی شما پشتیبانی کنند.

DHL Express گواهینامه کارفرمای برتر بلژیک 2017، کارفرمای برتر اروپا 2017 و جهانی 2017 را دریافت کرد. این گواهینامه فقط به شرکت هایی اعطا می شود که از نظر شرایط کارمندان به بالاترین استانداردهای برتری دست یابند. DHL Express مفتخر است که بخشی از شرکت هایی باشد که این گواهینامه را دریافت کرده اند.

به عنوان یک شرکت انتخاب میکنند که با کارکنان، محیط زیست، مسئولیت های اجتماعی و سرمایه ای که به آنها سپرده شده است با احترام و به شیوه ای پایدار رفتار کنند.

بر چهار حوزه استراتژیک مشارکت  – GoGreen، GoHelp، GoTeach  و Volunteering – تمرکز می کنند تا به مسئولیت های خود عمل کنند. به سمت تغییرات پایدار و مثبت در جهان، مانند استفاده از پیک دوچرخه، هواپیماهای تمیزتر، وسایل نقلیه الکتریکی و رانندگی وسایل نقلیه با گاز طبیعی فشرده هستند (24٪ از ناوگان آنها در بلژیک).

پایداری یک انتخاب طبیعی برای شرکت ها است. به همین دلیل آنها برنامه GoGreen خود را ایجاد کردند. پایداری همچنین یک اولویت تجاری واضح برای DHL است. هدف کاهش انتشار CO2 مرتبط با لجستیک تا سال 2050 به صفر است. از طریق نوآوری و کارایی در فرآیندهای لجستیک و حمل و نقل، DHL می تواند بار محیط زیست را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. به این ترتیب، DHL نمونه ای برای پایداری در حمل و نقل و تدارکات است.

نوآوری، تحقیق و توسعه از برنامه‌های مهم اکثر شرکت‌های بزرگ بین‌المللی محسوب می‌شود. DHL  هم مانند دیگر بازیگران تصمیم گرفت تا مرکزی را به نوآوری اختصاص داده و صنعت لجستیک را بیش‌ازپیش توسعه دهد. به‌همین دلیل مرکز نوآوری شرکت جدید در سال ۲۰۰۷ در نزدیکی شهر بن تأسیس شد. مسئولیت اصلی مرکز نوآوری DHL ، در طراحی و توسعه‌ی محصولاتی نوآورانه و قابل عرضه در بازارها خلاصه می‌شود.

DHL در مرکز نوآوری خود همکاری نزدیکی با پیش‌گامان فناوری جهان همچون IBM، اینتل و SAP دارد. توسعه‌ی خدمات و گسترش شبکه همیشه در اولویت‌های اول دی‌اچ‌ال و مدیران جدید آن یعنی پست آلمان بوده است. در جریان همین روندهای توسعه، در سال ۲۰۰۸ حمل‌ونقل هوایی دی‌اچ‌ال در لایپزیگ تأسیس شد که یکی از بزرگ‌ترین مراکز جهان در این حوزه محسوب می‌شود. منطقه‌ی لایپزیگ به دلایل استراتژیکی متعددی انتخاب شد. به‌عنوان مثال می‌توان به موقعیت فرودگاه، نزدیکی محل به بازارهای درحال رشد اروپای شرقی، قابلیت پروازهای شبانه و امنیت بالا، پرسنل حرفه‌ای منطقه و زیرساخت‌های استراتژیک برای توسعه‌های آتی در حمل‌ونقل ترکیبی هوایی، زمینی و ریلی اشاره کرد.

در سال‌هایی که تجارت الکترونیک به‌عنوان حوزه‌ای پرسود روزبه‌روز شهرت و اعتبار خود را در جهان افزایش می‌داد، دی‌اچ‌ال مدل‌های جدیدی از کسب‌وکار را شروع کرد و با روند موجود در جهان هماهنگ شد. از فعالیت‌های نوآورانه و مدرن دیگر می‌توان به همکاری شرکت با دانشگاه RWTH و توسعه‌ی خودروی الکتریکی اشاره کرد.

شرکت DHL و سازمان مادر یعنی پست آلمان، در سال‌های اخیر فعالیت‌هایی مبتنی بر حمایت از محیط زیست، توسعه‌ی یادگیری و افزایش فرایندهای خرید و ادغام برای توسعه‌ی فعالیت‌های جهانی را در پیش گرفته‌اند.

اکوسیستم کارآفرینی: ازآنجاکه در تعاريف اولیه کارآفرينی به نقش فرد تأکید شده و کارآفرينی نوعی نگرش و رفتار فردی ديده می‌شد، تلاش‌های اولیه دولت‌ها برای توسعه کارآفرينی نیز محدود به سیاست‌های سطح فردی بود. فرض بر آن بود که با آموزش افراد و فرهنگ‌سازی و ايجاد وجهه مناسب برای کارآفرينان در جامعه، کارآفرينی به‌صورت کمّی و کیفی توسعه خواهد يافت . لیکن تجربه نشان داد که وجود روحیه و انگیزه کارآفرينی در افراد کافی نیست بلکه بروز کارآفرينی نیازمند محیطی مساعد است.

ازآنجاکه کارآفرينی به‌شدت وابسته به زمینه‌ای است که کارآفرين در آن فعالیت می‌کند )شامل اجتماع، محیط نهادی و محیط فیزيکی(، استفاده از اصطلاح اکوسیستم کارآفرينی در ادبیات سیاست‌گذاری کارآفرينی گسترش يافت. در حال حاضر، پژوهشگران حوزه سیاست‌گذاری کارآفرينی به اين اجماع رسیده‌اند که کشورها نیازمند تعداد زياد کارآفرين (به معنای کسب‌وکار جديد يا خوداشتغالی)  نیستند بلکه نیازمند اکوسیستم کارآفرينی خوب و کیفی هستند تا به رشد و توسعه اقتصادی دست يابند. کارآفرينی پدیده‌ای فرا بخشی و چندوجهی است به‌نحوی‌که از یک‌سو متأثر از همه ابعاد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی است و از سوی ديگر بر اين ابعاد تأثیرگذار است. ازاین‌رو توسعه کارآفرينی درگرو توجه به موضوعات مختلف از زوايا و جنبه‌های متعددی می‌باشد که ضرورت به‌کارگیری رهیافت اکوسیستم را روشن می‌کند. در مفهوم اکوسیستم کارآفرينی به‌عنوان روشی جديد برای تفکر و اقدام، جهت طراحی سیاست‌های کارآفرينی در سال‌های اخیر به کار گرفته‌شده است. اکوسیستم کارآفرينی به افراد، سازمان‌ها و نهادهايی اشاره دارد که محرك يا مانع تصمیم فرد برای کارآفرين شدن بوده و يا بر احتمال موفقیت او در صورت راه‌اندازی کسب‌وکار کارآفرينانه مؤثرند.  OECD  اکوسیستم را شامل چارچوب‌های تنظیمی، شرايط بازار، دسترسی به منابع مالی، تحقیق و توسعه و فن‌آوری، فرهنگ و قابلیت‌های کارآفرينانه معرفی کرده است. اکوسیستم‌ها، محیطی را ايجاد می‌کنند که لازم است عناصر آن هم‌نوا با يکديگر برای شکوفايی بنگاه‌های نوآور و پر رشد به نظم درآيند. اين بنگاه‌ها نیازمند کارکنان ماهر هستند، لازم است تا دسترسی به فن‌آوری داشته باشند، زيرساختی با کارکرد مطلوب لازم دارند، مشاوره تخصصی و پشتیبانی می‌خواهند، بايد به منابع مالی دسترسی داشته باشند، محلی برای کسب‌وکار لازم دارند، و نیازمند يك چارچوب قانونی هستند که از آن‌ها حمايت کند. در اکوسیستم کارآفرينی وجود ذينفعان و همکاری متقابل آن‌ها با يکديگر سبب ايجاد شرايط مناسب برای فعالیت‌های کارآفرينانه و توسعه کسب‌وکارهای جديد می‌شود. منظور از ذينفع هر نهادی است که به‌طور بالفعل يا بالقوه حامی و مشوق کارآفرينی است. ارگان‌های دولتی، دانشگاه‌ها، انجمن‌های کسب‌وکار، تشکل‌های بخش خصوصی، سرمایه‌گذاران، بانک‌ها، کارآفرينان، مراکز رشد، مراکز شتاب‌دهنده، رهبران اجتماعی، مراکز تحقیقاتی، نمايندگان نیروی کار، وکلا و غیره از ذينفعان اکوسیستم کارآفرينانه هستند. کارآفرين نیز هرچند حاصل اکوسیستم کارآفرينانه است اما خود نیز نقش فعال در ايجاد اکوسیستم و سلامت آن بازی می‌کند. تعامل و همکاری متقابل بین ذينفعان مختلف نیازمند تبادل رسمی و غیررسمی اطلاعات جهت هماهنگی میان فعالیت‌های آنان است. بررسی‌ها نشان می‌دهند که نحوه‌ی ترکیب اين عوامل که باگذشت زمان تکامل می‌یابند وابسته به شرايط اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و جغرافیايی است. بديهی است که اکوسیستم‌های کارآفرينی يکتا و منحصربه‌فرد هستند زيرا نتیجه و برآيند تعاملات متقابل و پیچیده‌ی صدها عامل هستند که ريشه در نهادهايی شکل‌گرفته در طول تاریخ‌دارند؛ نهادهايی که برای کشورهای مختلف، در کنار مزیت‌های رقابتی منحصربه‌فرد، مجموعه‌ای خاص از چالش‌ها به وجود می‌آورند که بايد بر آن‌ها غلبه کرد. به همین سبب است که در اين رويکرد، استفاده‌ی کورکورانه از الگوی توسعه‌ی کارآفرینانه‌ی يك کشور و اعمال آن برای کشور ديگر ناکاراست. ازآنجاکه تنها در اثر وجود ویژگی‌هایی همچون همگنی، تعادل و هم‌افزایی است که اکوسیستم توان پرورش کارآفرينان موفق را خواهد داشت، لازمه تشخیص و طراحی سیاست‌های مناسب برای توسعه کارآفرينی توجه به کلیه عناصر )کاستی‌ها يا نقاط قوت( اکوسیستم و شیوه تعاملات آن‌ها است. در چنین نگاهی ضعف در يك زيرسیستم يا نهاد می‌تواند بر عملکرد کلی اکوسیستم تأثیر داشته و علیرغم وجود نقاط قوت، همانند يك گلوگاه عمل نمايد.

با توجه به‌مرور ادبیات و پیشینه آکادمیک و عملیاتی این حوزه :  آموزش‌وپرورش، مکانیسم پشتیبانی، بودجه و امور مالی، سرمایه‌های انسانی، زیرساخت و چارچوب قانونی، فرهنگ حاکم و نهایتاً وضعیت بازار، المان‌های حیاتی و تأثیرگذار در موفقیت و ثبات یک اکوسیستم کارآفرینی بشمار می‌روند که وجود یا عدم وجود این اجزا در توانایی یک شرکت جهت حفظ و توسعه جایگاه رقابتی، بسیار قابل‌توجه و تعیین‌کننده هستند

کارآفرینی و اقتصاد پایدار

کارآفرینی، علم یا تجربه

شبه مدرس کارآفرینی: در این روزها مسئله‌ی «کارآفرین شدن» بسیار فراگیر شده و در این تب‌وتاب کارآفرینی، بسیاری از افراد می‌خواهند هرچه زودتر مسیر کارآفرینی را طی کرده و بر جای الگوهای بزرگ جهانی در این حوزه تکیه بزنند.

پیش‌تر در تعریف کارآفرینی (Entrepreneurship) گفتیم که کارآفرینی، نوعی تولید ارزش هست. طوری که به آن «ارزش‌آفرینی» هم می‌گویند و این تولید ارزش، یک‌شبه رخ نمی‌دهد. بلکه فرآیندی زمان‌بر و مملو از چالش‌ها و شکست‌ها و همچنین تلاش‌ها برای دوباره برخاستن می‌باشد.

در این مسیر، نقش آموزش و کسب مهارت بیش از گذشته اهمیت پیدا می‌کند. کسب اطلاع و آگاهی از جهان پیرامون کسب‌وکار و همچنین تمرینات مهارتی که بایستی مستمر انجام شود تا یک کارآفرین حرفه‌ای ساخته شود، اما مسیر آموزش کارآفرینی هم به‌مانند خود کارآفرینی، دارای چالش و حساسیت‌های منحصربه‌فردی است که علاقه‌مندان به این حرفه، باید به آن توجه ویژه داشته باشند.

کارآفرین می‌تواند در این مسیر از کمک افراد زیادی بهره ببرد. مدرس، منتور، کوچ، تحلیلگر کسب‌وکار و مشاغل مرتبط دیگر این حوزه، به‌نوبه خود برای پیشرفت کارآفرینان، به ایفای نقش می‌پردازند. هرکدام از این افراد، باید نقش خود را بداند و بشناسد و با توجه به تخصص و تجربه‌ای که دارند، به جامعه کارآفرینی کشور خدمت کنند.

تحصیلات یا تجربه؟!

یک مدرس کارآفرینی، چه ویژگی‌ها و مشخصاتی باید داشته باشد؟ تحصیلات دانشگاهی و آکادمی؟ یا تجربه کار؟ و یا تلفیقی از این دو؟

جواب مطلقی برای این سؤالات وجود ندارد. اگر به دنبال پاسخ نسبی هستید، بهتر است چند قدم جلوتر برویم و وضعیت آموزش کارآفرینی و تأثیر آن در پیشرفت صنعت آموزش کسب‌وکار بررسی کنیم. آیا این تأثیر به‌طورکلی و از همه جوانب باعث شده جایگاه کارآفرینی و کسب‌وکار بهتر از دهه‌ی گذشته باشد یا خیر؟

به نظر می‌آید در بخش‌هایی مثل بازاریابی و فناوری، پیشرفت‌های خوبی حاصل‌شده باشد؛ اما این تمام ماجرا نیست. بلکه حوزه‌های مهمی مثل استراتژیک، منابع انسانی، روابط عمومی و … هنوز شرایط خوبی ندارند و این همان پاشنه‌ی آشیلی است که کسب‌وکار در ایران از آن آسیب می‌بیند. همان حوزه‌هایی که مستقیم از بطن دانشگاه و پژوهش‌ها بیرون می‌آید و نقش‌آفرینی می‌کند. چون‌که مسیر را خوب می‌شناسد و نقشه راه را با تمام جزئیات و موانع و میانبرهای آن به شما نشان خواهد داد و کمک می‌کند تا کارآفرین با دقت و ارزیابی بهتری تصمیم‌گیری کند.

دیدگاه سنتی کسب‌وکار بر این عقیده است که یک فرد ابتدا در کنار یک استاد، به کسب تجربه پرداخته و در ادامه مسیر پیشرفت را تا تبدیل‌شدن به استادکار، طی می‌کند. این دیدگاه، برای آموزش نقش مجزا و مؤثری تعریف نمی‌کند. معتقد است که «کار» خود به‌نوعی آموزش را هم دربرمی گیرد.

ابزار تجربه، در تعیین و تدوین اهداف و استراتژی‌های کسب‌وکار که به‌واقع شالوده کارآفرینی هستند، عاجز است و در سوی دیگر نمی‌تواند کسب‌وکار را به‌درستی تجزیه‌وتحلیل کند. همچنین در بخش روابط عمومی و منابع انسانی، اگرچه نگرش درست و مثبتی دارد که این بسیار ارزشمند است، اما تکنیک‌های کاربردی این حوزه را در اختیار ندارد. هرچند که این نگرش مثبت، امروزه به‌مرور کمرنگ‌تر شده است.

در اینجا درمی‌یابیم که تجربه‌ای که البته می‌تواند ابزار مناسبی برای حوزه‌هایی مثل فروش و بازاریابی باشد، نیازمند ابزار علم و پژوهش، برای اصلاح کاستی‌های دیگر است. این‌ها در کنار هم مانند دو بال، می‌تواند کارآفرین را به اوج ببرد، اما قطع ارتباط علم باتجربه، باعث سقوط کسب‌وکار خواهد شد. مقوله مهمی که سال‌هاست با مضمون «ارتباط صنعت و دانشگاه» از آن یاد می‌شود اما هنوز این تعامل به‌صورت عمیق و قدرتمند برقرار نشده است.

جهت مطالعه قسمت دوم شبه مدرس کارآفرینی به شماره 33 نشریه دانشگاه کارآفرین مراجعه بفرمایید

اقتصاد دانش‌بنیان و کارآفرینان جوان آینده اقتصاد کشور میدان هنرنمایی جوانان دانش‌بنیان و استارتاپی است

ایده‌های نوآورانه همیشه نیاز به تنظیم دقیق و ترکیب با دیدگاه‌های دانشگاهی و عملی برای دستیابی به نتیجه مطلوب دارند. در طول این فرآیند، دسترسی به رهبران دانش نقشی اساسی ایفا می‌کند. برای هر کسب‌وکاری، شرایط اقتصادی مستقیماً بر رشد شرکت تأثیر می‌گذارد. هر صنعتی درست مانند اتمی است که مجاورت آن با ذرات دیگر وضعیت ماده را تعیین می‌کند.

از سوی دیگر، شکوفایی و رشد اقتصاد بسیار وابسته به دوراندیشی رهبران دانش در آن اقتصاد است. افرادی که نه تنها فرصت‌های موجود را در نظر می‌گیرند، بلکه روندهای نوظهور را نیز زیر نظر دارند. علاوه بر این، این رهبران دانش می‌توانند سرمایه‌گذاران را با نوع مناسبی از منابع دانش تجهیز کنند که گاه ارزشمند است.

با وجود افزایش تورم و عقب‌نشینی‌های ناشی از کووید و سایر عوامل، پاکستان افزایش قابل‌توجهی را در تعداد استارت‌آپ‌ها تجربه کرده است. طبق یک نظرسنجی، کمیسیون بورس و اوراق بهادار پاکستان (SECP) 1949 شرکت جدید را در سال مالی 2021 ثبت کرد. همچنین، بر اساس وب‌سایت 83، استارتاپ invest2innovate حدود 350 میلیون دلار جذب کردند. با این حال، در نظر گرفتن شکاف بین شرکت‌ها و داستان‌های موفقیت، یک نشانگر کاملاً متفاوت است و یک علامت سؤال بزرگ در مورد فرصت‌های موجود در بازار قرار می‌دهد.

موفقیت این سرمایه‌گذاری‌ها به‌طور قابل‌توجهی به دسترسی به منابعی بستگی دارد که محدود به امور مالی نیست. آن‌ها همچنین شامل اطلاعاتی هستند که به‌طور قابل‌توجهی بر هزینه سرمایه‌گذاری تأثیر می‌گذارد و کارآفرینان جدید را قادر می‌سازد تا طرح‌های تجاری مربوطه خود را در مرحله اولیه بازبینی کنند.

وقتی نوبت به ایده یا فرصت مناسب می‌رسد، باید سه نگرانی کلیدی در نظر گرفته شود. اول، بازار کسب‌وکار استفاده نشده دارای پتانسیل رشد است، اما به درستی توسط سرمایه‌گذاران استفاده نمی‌شود. دوم، مشوق‌هایی که توسط دولت به کارآفرینان جوان در بخش‌های مختلف برای تشویق سرمایه‌گذاری ارائه می‌شود؛ و سوم، دسترسی به منابع مالی با شرایط مناسب برای سرمایه‌گذاران که در برخی مواقع یا در دسترس نیست، یا در صورت وجود، چندین عنصر منفی به آن متصل است که برای تجارت مناسب نیستند.

متأسفانه کارآفرینان جوان با فرصت‌های موجود آشنا نیستند، زیرا نه دولت و نه هیچ نهاد دانشگاهی حوزه‌هایی را به بازار عرضه نکرده‌اند که سرمایه‌گذاران بتوانند سرنوشت خود را آزمایش کنند.

این امکانات اغلب به افراد تجاری مستقر فروخته می‌شود. با این حال، وقتی نوبت به تازه‌واردان می‌رسد، معمولاً با گذاشتن بار برآورده کردن الزامات قانونی که برای مغزهای جوان نوآور زمان‌بر و معکوس هستند، برای سرنوشت خود مبارزه می‌کنند.

این مسائل را می‌توان با پر کردن شکاف دانش در سطح دانشگاه بین متخصصان حرفه‌ای به‌عنوان متخصصان کسب‌وکار و مشاوران با تجربه عملی که با متخصصان آموزشی مرتبط نیستند حل کرد. بخش آموزش درک نظری از موضوع دارد، اما کاربرد عملی در پایان آن‌ها وجود ندارد؛ بنابراین، دولت، دانشگاه‌ها و کسب‌وکارها باید راه‌هایی را برای ارتباط دانش و رهبران با تجربه با کارآفرینان جوان تدوین کنند.

به این ترتیب اقتصاد نمی‌تواند از پدیده فرار مغزها جلوگیری کند و ممکن است با تغذیه کارآفرینان جدید با ابزارهای مناسب برای ساختن خود و کشور شکوفا شود. فیلسوف یونانی کاملاً درست می‌گفت: بنیاد هر دولتی تربیت جوانان آن است.

برای مطالعه بیشتر به ماهنامه شماره 37 دانشگاه کارآفرین مراجعه فرمایید

نوآوری انکوباتور پرواز می‌کند

انکوباتور راه‌اندازی CSUF به کسب‌وکار هواپیماهای برقی کارآفرینان کمک می‌کند تا راه‌اندازی شوند

با شروع حرکت جهان از خودروهای گازسوز به خودروهای برقی، کارآفرینان Ayisha Fareed و Nick Panhwar به دنبال این هستند که این فناوری را به آسمان برسانند. این زوج با کمک مرکز استارتاپ Cal State Fullerton و مرکز کارآفرینی، برنامه‌هایی را برای شرکت خود، Panhwar Jet، به امید تحول در سفرهای شخصی هوایی تنظیم کردند.

پاییز امسال، آن‌ها قصد دارند ElectroBird ، هواپیمای برقی لوکس دو نفره را آزمایش کنند. این سفر اولین گام در برنامه توسعه ناوگان هواپیماهای تجاری لوکس مسافرتی مقرون‌به‌صرفه با صندلی برای شش تا هشت نفر خواهد بود.

جان بردلی جکسون، مدیر مرکز کارآفرینی می‌گوید: “Panhwar Jet توانایی CSUF Startup Incubator را در به ثمر رساندن ایده‌ها به نمایش می‌گذارد. “ما منابع و راهنمایی‌های لازم را برای کارآفرینان مشتاق داریم – شما فقط به یک ایده و پشتکار زیاد نیاز دارید.”

این اولین باری نیست که فرید و پنور با دستگاه انکوباتور CSUF کار می‌کنند. آن‌ها قبلاً برای راه‌اندازی یک شرکت نرم‌افزاری به کمک رسیده بودند. موفقیت آن‌ها در آن تجارت آن‌ها را با آخرین ایده خود – هواپیماهای برقی – بازگرداند.

تصور کنید از یک برنامه برای رزرو پرواز به مقصد صدها مایل دورتر با یک جت تجاری کوچک ایمن، کم‌مصرف، دوستدار محیط‌زیست و مقرون‌به‌صرفه استفاده کنید. هواپیما از فرودگاه شهرداری تنها چند مایلی خانه شما حرکت می‌کند. مجهز به قابلیت ویدئو کنفرانس، می‌توانید در جلسه Zoom با همکاران خود در مسیر مقصد شرکت کنید. این چشم‌انداز ممکن است هنوز چند سال فاصله داشته باشد.

اما با حمایت مرکز رشد کارآفرینی Cal State Fullerton و مرکز کارآفرینی، کارآفرینان  Ayisha Fareed و Nick Panhwar این آینده را به واقعیت نزدیک می‌کنند. فرید متخصص هوش مصنوعی است و پانهوار مهندس و بازاریاب است و این طیف گسترده‌ای از دانش را در جدیدترین نوآوری خود به کار می‌گیرند.

در پاییز امسال، آن‌ها قصد دارند ElectroBird ، یک هواپیمای برقی لوکس دو نفره که توسط شرکت آن‌ها Panhwar Jet توسعه یافته است را در یک سفر دوهزار مایلی از طریق جنوب غربی ایالات‌متحده آزمایش کنند. هدف آن‌ها ثبت سریع‌ترین هواپیمای الکتریکی در جهان، طولانی‌ترین پرواز مداوم با هواپیمای برقی و طولانی‌ترین پرواز هواپیمای بدون انتشار، در میان سایر معیارها است. این سفر تنها اولین گام در توسعه برنامه‌ریزی‌شده ناوگان هواپیماهای تجاری لوکس شش‌نفره و هشت سرنشین است که برای ایجاد تحول در سفرهای هوایی شخصی و دسترسی و پایداری حمل‌ونقل هوایی طراحی شده است.

از چپ به راست: کارآفرینان نیک پنوار و عایشه فرید. جانت و جان بی جکسون، مدیر مرکز کارآفرینی.

در 20 آگوست، بنیان‌گذاران که در نیوپورت بیچ مستقر هستند، اجاره‌ای را برای کارخانه تولیدی هبر سیتی، یوتا امضا کردند، جایی که هواپیماهای آن‌ها به‌صورت انبوه تولید می‌شود. با 60 درصد زمان تولید کمتر و هزینه عملیاتی و 70 تا 75 درصد هزینه تعمیر و نگهداری کمتر، پانوار هواپیماهای برقی خود را به‌عنوان تغییری در بازی هوانوردی می‌داند.

هواپیماهای برقی هرگز از دو ساعت پرواز فراتر نرفته‌اند؛ اما ما قصد داریم پنج ساعت با سرعت بیش از 300 مایل در ساعت پرواز کنیم. ما می‌بینیم هواپیماهای ما نیازهای بار را تأمین می‌کنند؛ و ما معتقدیم فناوری ما می‌تواند جت‌هایی را که حداکثر 20 مسافر را در خود جای می‌دهند، مجاز کند.

برخلاف دیگر هواپیماهای برقی که از باتری‌های گران‌قیمت و دست‌وپا گیر در نیاز به شارژ معمولی استفاده می‌کنند، بنابراین توانایی پروازهای طولانی‌مدت را به دلیل چگالی باتری محدود می‌کند، جت‌ها از باتری‌های کوچک‌تر استفاده می‌کنند. شارژ باتری‌ها توسط فناوری ثبت‌شده Panhwar Jet انجام می‌شود که انرژی باد را بدون افزایش کشش هواپیما به نیروی الکتریکی تبدیل می‌کند.

پانوار می‌گوید: «وقتی با هواپیمای شش سرنشین پرواز می‌کنید، هزینه آن بین 1000 تا 1500 دلار در ساعت است. اگر با جت برقی پرواز می‌کنید، هزینه آن تنها 25 دلار در ساعت است. ما فکر می‌کردیم که باید هواپیمایی داشته باشیم که آلایندگی آن صفر باشد و یک فرد معمولی که توانایی خرید SUV را دارد، می‌تواند هزینه هواپیما را نیز بپردازد.»

این زوج فرصت‌ها و چالش‌های موجود در فضای هواپیمای برقی موجود را موردمطالعه قرار دادند و از منابع و راهنمایی‌های موجود از طریق برنامه کارآفرینی CSUF برای تنظیم دقیق برنامه خود استفاده کردند.

جکسون می‌گوید: “یکی از زیبایی‌های کارآفرینی این است که وقتی بفهمید چگونه درآمد ایجاد کنید و تصمیم بگیرید، می‌توانید دوباره این کار را انجام دهید. کارآفرینی به شیوه خود مقیاس‌پذیر است. ”

Panhwar نوآوران مشتاق را تشویق می‌کند که بدون توجه به آنچه دیگران می‌گویند دلسرد نشوند.

“هرچه فکر می‌کنید، می‌توانید انجام دهید. شما تنها کسی هستید که می‌داند می‌توانید این کار را انجام دهید. اگر دیگران سعی می‌کنند شما را پایین بیاورند، به حرف‌های آن‌ها گوش ندهید.” “زمانی به من گفته شد که من یک احمق کامل هستم؛ اما این موارد را به‌عنوان انگیزه در نظر بگیرید و تمام تلاش خود را بکنید. شما کسی هستید که ایده دارد. دیگران این کار را نکرده‌اند، بنابراین فکر می‌کنند غیرممکن است؛ اما اگر فکر می‌کنید امکان‌پذیر است، هرگز رویاهایتان را رها نکنید.”

جکسون موافق است و پشتکار را به‌عنوان ویژگی اصلی استارتاپ های موفق می‌شناسد.

“هر روز دلایلی برای تسلیم شدن وجود دارد. نیک و عایشه فقط جلو رفتند و اگر بازخورد منفی وجود داشت، به راه خود ادامه دادند. این پشتکار بسیار مهم است،”جکسون می‌گوید. ” نیک و عایشه در حال حل یک مشکل واقعی هستند که بر بسیاری از مردم تأثیر می‌گذارد. وقتی این مشکل حل شود، مقیاس‌پذیر خواهد بود. یکی دیگر از ویژگی‌های عایشه و نیک این است که آن‌ها گوش می‌دهند، مایل‌اند بازخورد و انتقاد را بپذیرند و سپس به جلو حرکت کنند. آن‌ها کسانی هستند که ریسک می‌کنند و آن‌ها هستند که باید پاداش بگیرند. ”

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد کارآفرینی: مرکز کارآفرینی Cal State Fullerton برای برنامه‌های دانشگاهی که بر چگونگی راه‌اندازی کسب‌وکار خود تأکید دارند و همچنین از مفاهیم توسعه‌یافته در خانواده Titan و جامعه تجاری گسترده‌تر کالیفرنیای جنوبی از طریق CSUF Startup Incubator پشتیبانی می‌کند.

نویسنده: عارفه داودی / پژوهشگر حوزه مدیریت و کارآفرینی