همه چیز درباره اشراف زاده دنیای ایرپادها
همه چیز درباره اشراف زاده دنیای ایرپادها
سیزده سال پیش کسی نمیخواست یک شرکت ورشکسته سازنده باتری را بخرد؛ هیچکس به جز «مایکل توجنر». توجنر آن زمان ۴۰ میلیون دلار برای این کار سرمایه گذاری کرد و حالا سرمایه اش در این شرکت به ۹/ ۱ میلیارد دلار رسیده است (البته به لطف اپل). در اتاق کنفرانسی خاکستری رنگ، واقع در حاشیه شهر نوردلینگن در آلمان، یک میلیاردر اتریشی به نام «مایکل توجنر» در حال بازی با یک باتری کوچک است. این باتری اندازه یک سکه است و در واقع یکی از عجایب دنیای تکنولوژی محسوب میشود. انرژی این باتری سکهای کوچک، صدها برابر باتریهای خانگی است که دهها برابر بزرگتر هستند. باتری کوچک سکهای همچنین، تنها در ۱۵ دقیقه شارژ کامل میشود و در هر بار شارژ تا ۵ ساعت کار میکند. نسخههای اولیه این مدل باتری، در دوربین نیل آرمسترانگ هنگام انجام ماموریت صعود به ماه با آپولو ۱۱ وجود داشت. برخی از مدلهای مدرنتر این باتری نیز در هدفونهای ایرپاد پروی بی سیم و محبوب اپل استفاده شده است.
به گزارش پایگاه خبری اقتصادی معاصر، این باتریها از لحاظ اقتصادی هم یک پدیده محسوب میشوند. آقای توجنر صاحب شرکت Varta است؛ شرکتی که این باتریها را میسازد. توجنر در سال ۲۰۰۷ تنها با ۴۰ میلیون دلار شرکت وارتا را خریداری کرد. دو سال و نیم پیش این کارآفرین و سرمایه گذار، سهام شرکت وارتا را در بازار بورس فرانکفورت عرضه کرد و این شرکت حالا ارزشی معادل ۸/ ۲ میلیارد دلار دارد. بانک Commerzbank تخمین زده است که شرکت وارتا بیش از ۵۰ درصد از سهم بازار باتری هدفونهای بی سیم پریمیوم را از آن خود دارد و همچنین به معاملات مارجین (روش به خصوصی از معامله در صنعت مارکتینگ) ۴۰ درصدی خود نیز میبالد. فروش ایرپاد پرو و مشارکت با شرکتهایی همچون سامسونگ، جابرا و سونی، درآمد شرکت وارتا را در سال مالی ۲۰۱۹ با افزایش ۳۴ درصدی، به رقم ۴۰۰ میلیون دلار رساند.
توجنر ۵۶ درصد سهام شرکت وارتا را در اختیار دارد و موفقیتهای اخیر شرکت، این پدر ۵۴ ساله با شش فرزند را در لیست میلیاردرهای مجله فوربس قرار داده است. توجنر در این مورد میگوید:«با این میکروباتریها، ما تبدیل به اولین و بی رقیبترین فعال این حوزه شدهایم؛ صنعتی که هر سال به میزان ۵۰ تا ۶۰ درصد رشد دارد. طی ۱۰ سال تمام کاربران دستگاههای موبایل، ایرفون و هدفون خواهند داشت و به همین دلیل این صنعت، پتانسیل زیادی برای رشد دارد.»
تکهای از وارتای بزرگ
شرکت وارتای توجنر، یکی از تکههای به جا مانده شرکت بزرگتر آلمانی است که آن هم وارتا نام داشت و در سال ۱۸۸۷ تاسیس شد. شرکت وارتای مادر، یک شرکت سازنده مواد دارویی، شیمیایی، پلاستیک و همچنین باتری بود. بعد از پایان جنگ جهانی اول، میلیاردری به نام Herbert Werner Quandt- که یکی از سرشناسترین سهامداران شرکت BMW بود- بیشتر سهام شرکت وارتا را خریداری کرد. تقریبا یک قرن بعد، دیگر خبری از کسب و کار حوزه دارویی و شیمیایی در کار نبود و بانکی آلمانی و همچنین وراث Quandt، این شرکت را قسمت قسمت به فروش رساندند. دو شرکت Rayovac و Johnson Controls، بخش اعظم حوزه باتری وارتا را از آن خود کردند و تنها قسمت کوچکی باقی مانده بود که مربوط به صنعت میکروباتریها بود.
توجنر میگوید:« هیچ کس جرات نداشت این قسمت باقی مانده از شرکت بزرگ وارتا را بخرد و من تنها خواهان بودم. این شرکت را در حالی خریداری کردم که جریان نقدینگی منفی داشت. اما همه چیز قرار بود بهتر شود، چون با اپل قراردادی داشتیم. یعد از یک سال، یک باتری کوچک منفجر شد و ما به دلیل همین حادثه، قرارداد با اپل را از دست دادیم. شرکت هم تقریبا رو به نابودی میرفت. بانک پشتیبان، نگران بود و من هم از پس پرداخت هزینههای شرکت برنمیآمدم.» انفجار باتری نانو اپلآی پاد، باعث شد شرکت وارتا سرمایه گذاری ۶۰ میلیون دلاری خود را روی باتریهای لیتیوم پلیمری ملغی کند. توجنر و مدیر عامل وارتا- هربرت شین- روی باتریهای لیتیوم-یونی تمرکز کردند که هزینه تولید ارزانتری داشت. تحقیقات شرکت روی افزایش قدرت این مدل باتریها بیشتر شد. «اسوِن کواندت» که یکی از اعضای قدیمی هیات مدیره شرکت وارتا است، میگوید که خانوادهاش، حراج شرکت را در سر داشتند اما توجنر توانست چنین شرکتی را به یک غول بزرگ در حوزه باتری سازی تبدیل کند.
برای یک فروشنده ساده که به توریستها بستنی میفروخت، ورود به صنعت گسترده میکروباتریها و قراردادهای جذاب سیلیکون ولی، رویایی بود که هرگز فکرش را هم نمیکرد روزی به واقعیت تبدیل شود. قصر ۱۴۰۰ اتاقه شونبران، ۳۰۰ سال بود که اقامتگاه تابستانی خانواده سرشناس هاپزبرگ بود و امروز یکی از معروفترین مراکز توریستی شهر وین است. این مکان در واقع نقطه شروع دوران تجارت توجنر بود. در سال ۱۹۹۱، توجنر جوان در دانشگاه اقتصاد وین در دو رشته قانون و مدیریت تجاری تحصیل میکرد. در همین دوره، موفق شد مجوز راه اندازی یک دکه بستنیفروشی مقابل قصر شونبران را دریافت کند. توجنر جوان خیلی زود توانست با استفاده از سود دکه بستنی فروشی، کسب وکار جدیدی در زمینه فروش لوازم آشپزخانه راه بیندازد. توجنر میگوید:« حاشیه سود بستنیفروشی از میکروباتریها بیشتر است. در واقع، همین بستنی فروشی بود که پایه و اساس کسب وکار من را شکل داد. من آن زمان ۲۳ یا ۲۴ ساله و پر شر و شور بودم. بیشتر سرمایه آن زمان خود را از همین راه بستنی فروشی و تعدادی وام بانکی کسب کردم. وامها باعث شد تقریبا ورشکست شوم.» بعد از پایان دوره پیاچدی در دو رشته قانون و مدیریت تجاری، توجنر کسب وکار خود را فروخت و اولین شرکت خود را با سرمایه خودش پایه گذاری کرد. توجنر، سهام شرکت قمار آنلاین Bwin، را با ارزش ۲۴۲ میلیون دلار در سال ۲۰۰۰ برای عرضه عمومی ارائه کرد. «مانفرد بادنر» یکی از شرکای توجنر و همچنین دوست صمیمی او، میگوید:« مایکل و پول، مثل موتزارت و موسیقی هستند. او عاشق پول است و با کسب هرچه بیشتر پول، بیشتر لذت میبرد.» این دوست دوران دانشگاه توجنر، در ادامه میگوید:« توجنر به شدت روحیه رقابتی دارد و شراکت با او کار چندان راحتی نیست. افراد زیادی ممکن است سر راه توجنر بسوزند و خاکستر شوند.»
