کارآفرینی سازمانی چگونه می‌تواند به جهش تولید کمک کند؟

یک کارشناس کارآفرینی سازمانی و مسائل اقتصادی در یادداشتی با طرح این سوال که کارآفرینی سازمانی چگونه می‌تواند به جهش تولید کمک کند؟ نتیجه‌گیری کرده که جهش تولید نیازمند تقویت رفتارهای کارآفرینی سازمانی در شرکتهای تولیدی و اتخاذ ساز و کارهای حمایتی توسط نهادها از تولیدکنندگانی است که دارای گرایش به کارآفرینی هستند و این موضوع با توجه به ضرورت برون‌رفت از وضعیت تحریمی و ایجاد تحول اقتصادی برای تحقق شعار جهش تولید و دستیابی به رشد اقتصادی پایدار بسیار مهم و حیاتی است.
در یادداشت دکتر محمد حسن ترابی آمده است: کارآفرینی سازمانی فرایند تجدید ساختار استراتژیک، توسعه و ایجاد کسب و کار درون سازمانی و ایجاد محصولات و خدمات جدید است و نقش موثری در رشد اقتصادی و سودآوری شرکتها دارد. در سناریوهای اقتصادی جدید که مشخصه‏ آن پویایی و پیچیدگی است، شرکت ها باید پاسخ ها و واکنش های جدیدی را برای بقا و موفقیت بیابند. به عبارتی دیگر، همچنان که محیط پیچیده تر و پویاتر می‌شود، سازمانها به منظور شناسایی فرصتهای جدید برای دستیابی به عملکرد عالی پایدارتر و دسترسی به سطح بالای تولید می بایست کارآفرین‌تر شوند.
در پی نامگذاری سال ۱۳۹۹ به نام سال “جهش تولید” از سوی مقام معظم رهبری و تاکید ایشان مبنی بر این جمله کلیدی که “جوری عمل کنید که با جهش تولید، تغییری محسوس در زندگی مردم به‌وجود آید”، می‌طلبد سیاستگذاران، مدیران و تولیدکنندگان و کارآفرینان توجه بیشتری به این مقوله به عنوان یک راهبرد اساسی در این شرایط حساس داشته باشند اما متاسفانه بر اساس مطالعات دیده بان جهانی کارآفرینی (جم)، نرخ کارآفرینی سازمانی در ایران بسیار پائین‌تر از میانگین جهانی است.
و حال سوال اصلی این است که کارآفرینی سازمانی چگونه می تواند به جهش تولید کمک کند؟ مفهوم کارآفرینی سازمانی اولین ‌بار توسط پیترسون و برگرز در سال ۱۹۷۱ به عنوان یک استراتژی و شیوه رهبری توسط سازمان‌های بزرگ برای مواجهه با تلاطم فزاینده بازار معرفی شد. کارآفرینی سازمانی معمولا با دو هدف اصلی بهره برداری و اکتشاف شکل می‌گیرد. پژوهشهای انجام شده در این حوزه، نشان می‏‌دهد که دستیابی به کارآفرینی سازمانی نیازمند ساختارها و نحوه مدیریت متفاوت است. بدان معنا که سازمان توانمندی انجام فعالیت‏های اکتشاف را در عین بهره برداری از کارهای موجود خود بداند که این موضوع مهم در ادبیات کارآفرینی دوسوتوانی گفته می‌شود. دوسوتوان کردن سازمان که از استراتژیهای اصلی کارآفرینی سازمانی است بیان می‏‌کند که چگونه ترکیب فعالیت‏های بهره برداری و اکتشاف در سطح منابع سازمان، می‏‌تواند به افزایش کارآفرینی سازمانی دست یابد.
محققان حوزه کارآفرینی سازمانی معتقدند وقتی که نوآوری یا ایجاد کسب کارهای جدید (شرکت های زایشی یا ونچرینگ) یا نوسازی استراتژیک در سازمان ایجاد شود، آن سازمان به سمت کارآفرینی سازمانی حرکت کرده است. در این تعریف نوآوری به تعهد یک سازمان به ساخت و معرفی محصولات، فرآیندهای تولید و سیستم‌های سازمانی و خدمات جدید اشاره دارد. ونچرینگ به معنای آن است که شرکت با گسترش عملیات در بازارهای موجود یا جدید، وارد کسب‌وکارهای جدید خواهند شد و در نهایت نوسازی استراتژیک با توان‌بخشی مجدد به عملیات سازمان با تغییر گستره کسب‌وکار و رویکرد رقابتی یا هر دو مرتبط است؛ بنابراین واحدهای تولیدی می توانند با داشتن این سه رویکرد به سمت رفتارهای کارآفرینانه حرکت کنند و از مزایای یک سازمان کارآفرین شامل ارتقای عملکرد، سودآوری بیشتر و رشد بهرمند شوند.
همانطور که اشاره شد یکی از ابعاد مهم کارآفرینی سازمانی، ورود شرکتها به کسب و کارهای جدید (ونچرینگ یا ایجاد شرکت های زایشی) است. شرکتهای زایشی، کسب‌وکارهای جدیدی هستند که در درون مرزهای سازمانی شرکت‌های موجود تأسیس شده و رشد می‌کنند و به عنوان ابتکاراتی کارآفرینانه به توسعه محصولات یا بازارها برای شرکت مادر می‌پردازند که خوشبختانه ظرفیت های لازم برای توسعه این استراتژی در راستای جهش تولید در داخل کشور با توجه به وجود شرکتهای بزرگ به راحتی یافت می‌شود. ورود شرکتهای بزرگ به کسب و کارهای جدید و تشکیل هولدیندگ که با هدف تکمیل زنجیره ارزش، حفظ مزیت رقابتی (داخلی و خارجی)، تامین مواد اولیه، پرکردن خلاء نهادی و محیطی موجود، داشتن سهم بیشتری از بازار، توسعه و به روز کردن تکنولوژی انجام می‌شود به بالا رفتن نرخ رفتار کارآفرینی در بخش تولیدی کشور کمک قابل توجهی خواهند کرد و برندهای معروف در جامعه که به تولید همت گماشته اند، شاید گواهی بر این ادعا باشند. با حمایت و پشتیبانی از این کسب و کارها که عمدتا با هدف اکتشاف در حوزه کارآفرینی سازمانی شکل می گیرند می توان در تقویت جهش تولید کمک شایانی داشت.