لطفا کارآفرین نشو !!!

کارآفرین نشو چون فیلیپ نایت، بنیانگذار نایکی، بعد از شروع کار سخت و هر روزه در نهایت در پایان سال دهم تازه مشکل مالی در زندگی شخصی نداشت. نه اینکه پولدار شده بود، فقط فقیر نبود! و هفتده سال بعد از شروع پولدار شد.
این تب کارآفرینی در ایران بخاطر چه چیزهایی به راه افتاده است؟ بخاطر دیدن وضعیت خوب تعدادی از کارآفرین در پلتفرم‌های اجتماعی؟ آیا کسی چند ده سال درد کشیدن آن‌ها را دیده است؟ آیا می‌دانید که از هر ده کسب و کار تازه تاسیس، حداقل نه کسب و کار شکست می‌خورد؟ با این حساب بنظر می‌رسد کارآفرین شدن یعنی سال‌ها درد کشیدن برای پیروزی با احتمال کمتر از ده درصد. آیا می‌دانید که بعد از رسیدن به همان جایی که الآن از کارآفرین‌های خوشحال نشان می‌دهند قرار نیست دردها تمام بشوند، بلکه بیشتر هم خواهند شد؟ حرف‌های آن‌ها را بعد پولدار شدن را شنیده‌اید؟ هیچ کدام حس آرامش و آسودگی نداشته‌اند. اگر می‌خواهید پول در بیاورید راه‌های ساده و ارزان تری وجود دارند.

ادامه

من دوستان سرسخت و پرتلاش زیادی دارم که رؤیای کارآفرینی داشتند ولی بعد از چندبار زمین خوردن سراغ کار دیگری غیر از کارآفرینی رفتند تا زندگی خود را قبل از آنکه دیر بشود خراب‌تر نکنند. من داستان‌های زیادی شنیدم از کارآفرین‌هایی که آنقدر در این کار ماندند تا که دیر شد و امروز زیر دست کارگرانشان کار می‌کنند.
اگر می‌خواهید کارآفرین شوید از کدام دسته خواهید بود؟ آن دسته که تا به آخر پای خواسته خود می‌ماند و هزینه‌ از دست دادن زندگی را پرداخت می‌کند یا مثل خرید بلیط بخت آزمایی می‌خواهید سرکی بکشید، شانس‌تان را در کارآفرینی امتحان کنید و بعد بروید؟ اگر می‌خواهید شانستان را امتحان کنید یک پیشنهاد دارم، زود شکست بخورید و بروید!

آیا حاضر هستید برای ده‌ها سال با قناعت زندگی کنید تا شاید، فقط شاید روزی کمی رنگ به زندگیتان بیاید؟ یا نه زندگی پر زرق و برق را همیشه ترجیح داده‌اید؟ اگر انتخابتان گزینه دوم است اصلا سرزنشتان نمی‌کنم، چون انتخاب انسان همیشه همین بوده است، البته بغیر از کارآفرینان.

کارآفرینی یک سبک زندگی پُرخطر، پُر زحمت تا آستانه ویرانی انسان و با قناعت است. وقتی به این کلمات نگاه می‌کنم بنظرم یکی از آن‌ها کافیست تا زندگی یک انسان به جهنم تبدیل بشود. ترکیب این سه وحشتناک و غیرقابل تصور است، یک چیزی شبیه زندگی کردن در شهر چرنوبیل وقتی که این توانایی را داری که در آنجا زندگی نکنی.

ایلان ماسک توصیه می‌کند که:

به نظر من راه اندازی یک استارت آپ بسیار مشکل است. این کار کاملا زجرآور است. یکی از دوستانم اصطلاح خوبی برای استارت آپ دارد؛ راه اندازی استارت آپ مانند خوردن شیشه و ایستادن لبه پرتگاه است. فقط در صورتی به دنبال آن بروید که مجبور باشید، در غیر این صورت اگر نصیحت من را بخواهید، بهتر است فراموشش کنید.

فرهاد جهانبخش

چگونه کارآفرینان عدم اطمینان را تحمل می کنند

کارآفرینی غالباً عدم قطعیت را درگیر می‌کند. در اینجا نحوه برخورد با آن به‌طور خلاصه آمده است.

نویسنده : (Per Bylund) دانشیار کارآفرینی دانشگاه اوکلاهوما

اقتصاددان فقید آفریقای جنوبی، لودویگ لاچمان، زمانی نوشت: \”آینده غیرقابل شناختن است، اما غیرقابل‌تصور نیست.\”

منظور او این است که فراتر از توانایی ماست که بدانیم آینده چه چیزی را برایمان به ارمغان خواهد آورد. ما نمی‌توانیم بدون خطا برنامه‌ریزی کنیم، زیرا ماقبل از واقعیت چیزی در مورد آینده نمی‌دانیم.

آینده به‌سادگی قابل شناختن نیست، این نشانگر کمبود اطلاعات کافی است، اما دانایی ازآنچه اتفاق خواهد افتاد نامشخص است. به این معنا، ما برده‌های سرنوشت هستیم.

آینده ناشناخته است، اما به این معنا نیست که ما در برابر آن ناامید باشیم. تلاش‌های ما همیشه در ایجاد بخشی خاص و محدود از آینده به شمار می‌رود. به گفته دانشمند کارآفرین ساراس ساراسواتی، کارآفرینان این کار را بیش از دیگران انجام می‌دهند.

تصور آینده‌ی هر شخص نسبت به توانایی آن فرد متفاوت خواهد بود. اکثر اوقات ممکن است افرادی خوش‌شانس باشند. اما شانس برای همه وجود ندارد و مطمئناً نمی‌توان تنها به این موضوع اطمینان کرد.

به نظر می‌رسد برخی با تصور و تلاش برای شکل دادن به آن ،  توانایی و تمایل برای مواجهه با ناشناخته را دارند، و آن‌ها ریسک‌های موجود را به جان می‌خرند و شروع می‌کنند.

کارآفرینان در تلاش‌اند بخش‌های بزرگی از آینده ما را بسازند. آن‌ها خطرات احتمالی موجود را متحمل می‌شوند.

اما آن‌ها چگونه این عمل را انجام می‌دهند؟ دکتر استیو تروست در پایان‌نامه دکتری خود، بررسی می‌کند که چگونه کارآفرینان عدم اطمینان را تحمل می‌کنند. آن‌ها به شانس اعتماد نمی‌کنند. اکثر اوقات، کارآفرینان تلاش‌های خود را ظاهراً مخالف با فرصت‌ها هدایت می‌کنند، زیرا آن‌ها از اطلاعاتی که دیگران در مورد محدودیت‌های اطلاعاتی غافل می‌شوند، صرف‌نظر نمی‌کنند.

در روزهای آینده با ادامه‌ی مطلب با ما همراه باشید…

منبع: سایت www.entreprenur.com

اهمیت جذب کارآفرینان غیر مقیم به‌منظور توسعه کسب‌وکارهای دانش‌بنیان

چالش مدیریت کلان منابع مالی

طبق آمار ارائه‌شده از سوی معاون اجرایی رئیس‌جمهور، 6 میلیون ایرانی نخبه در آن‌سوی مرزها وجود دارند که تعداد زیادی از آنان می‌توانند در نقش کارآفرین به توسعه اقتصادی کشور کمک شایانی دهند. از این‌سو، دولت با درک این نکته کلیدی در دوران پسا برجام به‌منظور جبران عقب‌ماندگی‌های گذشته، مقوله حضور آنان در کشور را از موضوعات کلی خارج کرده و نقش کارآفرینان غیر مقیم را به‌منظور شناسایی ظرفیت‌ها، موشکافانه موردبررسی قرار می‌دهد. از سوی دیگر، همچنین معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری در بهار ۱۳۹۶ طرح “۱۱۰ برنامه حمایتی از شرکت‌های دانش‌بنیان” را برای تأمین قانون حمایت از شرکت‌ها و مؤسسات دانش‌بنیان و تجاری‌سازی نوآوری‌ها و اختراعات که به تصویب مجلس شورای اسلامی نیز رسیده است، اجرایی کرده است. حال سؤال آن است که باوجود ایجاد چنین بستر منحصربه‌فرد، چه چالش‌های اساسی سبب عدم همکاری بسیاری از کارآفرینان غیر مقیم در توسعه کسب‌وکارهای دانش‌بنیان شده است؟

بسیاری از اقتصاددانان نامی جهان مانند استیگلیتز بر ایـن باورنـد کـه امـروزه دیگـر حجـم سرمایه و اندازه بازار، در توسعه اقتصادی ملل نقش اساسـی را نداشـته، بلکـه ایـن نقـش را دانـش و فناوری ایفا می‌کند؛ بنابراین عوامل متخصص انسانی به‌عنوان نیروی اصلی تحول اقتصـادی موردتوجه بوده و برنامه‌های توسعه اقتصادی با توجه به نقش این عامل مهم تـدوین و بـه اجـرا درمی‌آیند. ازلحاظ کاربردی، برای دستیابی به اقتصاد دانش‌بنیان، فقط تولید و توزيع اطلاعات و پرداختن به آموزش و پژوهش كافي نیست، بلکه نکته مهم، به‌کارگیری آن‌ها در استفاده از منابع اقتصـادی به‌صورت مستمر و پايدار است. به‌عبارت‌دیگر، کاربردی کردن دانش و استفاده مؤثرتر از آن در گسترش ظرفیت‌ها و ارتقاء درجه بهره‌برداری از منابع است که تحقق یک اقتصـاد دانش‌بنیان را مقدور می‌سازد.

نمونه‌ای از نقش کلیدی سرمایه انسانی در رشد و اعتلای یک کشور، هندیان مهاجر در انگلستان هستند. کشور هندوستان نیز در بخش فناوری اطلاعات یکی از کشورهای پیشرو در دنیا است که این امر را مدیون همین مهاجرانی است که در انگلستان زندگی می‌کنند. واقعیت این است که انگلیسیان هندی تبار که در صنعت فن‌آوری اطلاعات از بهترین‌ها به شمار می‌آیند، با تبادل دانش و انتقال سرمایه، هند را به سرزمینی کارآفرینی تبدیل کرده‌اند. با تسهیل زمینه‌های علمی و همچنین جذب سرمایه، هند موفق شد از ظرفیت‌های مهاجرانی که برای تحصیل و کار به انگلستان رفته بودند، بهره‌برداری کند و در یک بازه زمانی ۱۰ ساله بسیاری از آنان را به سرمایه‌گذاری و حضور مجدد در فضای اقتصادی ترغیب کند. چنین ارتباط و پیوندی سبب شد که سهم تولید ناخالص هند در فناوری‌های پیشرفته از ۲ درصد در سال‌های پایانی قرن ۲۰ ام به نزدیک ۶ درصد در سال‌های اخیر برسد. با درک این نمونه چگونه است که کشور ما در امر برقراری چنین ارتباطی با کارآفرینان غیرمقیم به بهترین نتایج ممکن نمی‌رسد؟

پاسخ اما در بیانات مقام معظم رهبری مدظله‌العالی دریکی از دیدارهای اخیر ایشان با فعالان تولید دانش‌بنیان مبنی بر عدم استفاده صحیح از منابع مالی و علل آن به‌وضوح مشاهده می‌شود. ایشان فرمودند شایسته است این مانع که به‌عنوان محدودیتی بزرگ در رشد اقتصادی و حصول اقتصاد پایدار محسوب می‌شود، به‌دقت مورد ارزیابی قرار گیرد. تحصیل ثروت از راه خام فروشی یکی از موارد مهم و مؤثر در عدم توسعه اقتصادی و پیشرفت کارآفرینی در ایران است. اقبال به دستیابی اقتصاد دانش‌بنیان به‌عنوان یکی از مهم‌ترین راهکارهای استفاده صحیح از منابع مالی در جایگاه درست و به‌اندازه مطرح است. از سویی دیگر لزوم ارتقای مدیریت منابع مالی نیز به‌عنوان راهکاری دیگر از سوی ایشان پیشنهادشده است. بدین منظور تأمین حداقل ۲۰ درصد از درآمد مالي كشور از راه صنايع دانش‌بنیان تا افق ۱۴۰۴ در بیانات ايشان راهکار دیگری برای کاهش وابستگی به خام فروشی نفت بوده است.

بررسی‌ها حاکی از آن است که حدود ۵۰ درصد از تولیدات صنعتی ایران را محصولات منبع گرا تشکیل می‌دهند. حدود ۲۰ درصد از محصولات صنعتی نیز اختصاص به صنایع با فناوری ساده دارد؛ بنابراین مجموع صنایع منبع گرا و ساده حدود ۷۰ درصد تولیدات صنعتی ایران را تشکیل داده که بیانگر سطح پایین فناوری صنعتی ایران است. محصولات با فناوری متوسط نیز اندکی کمتر از ۳۰ درصد از تولیدات صنعتی ایران را شامل می‌شود که بیشتر شامل صنایع پتروشیمی و شیمیایی است. بخش صنایع با فناوری بالا نیز سهم بسیار ناچیزی بین ۱.۹ تا ۲.۵ درصد از محصولات صنعتی ایران را شامل می‌شود که بخش عمده آن محصولات الکترونیکی است؛ بنابراین ساختار اقتصاد ایران از منظر سطح فناوری به‌کاربرده شده در تولید، بیشتر (بیش از ۷۰ درصد) مبتنی بر تولید کالاهای منبع گرا و دارای تکنولوژی سطح پایین است و سهم تولید کالاهای با تکنولوژی سطح بالا بسیار ناچیز است.

همچنین بررسی سبد صادراتی ایران به کشورهای اروپایی نیز حاکی از آن است که بیش از ۹۰ درصد از صادرات ایران به اروپا، مواد اولیه بوده و تنها ۷ درصد از صادرات شامل کالاهای تولیدشده است که در فرایند تولید آن‌ها از تکنولوژی متوسط استفاده می‌شود و سهم تجهیزات مخابراتی که تولید آن‌ها مبتنی بر استفاده از تکنولوژی پیشرفته است، شوربختانه کمی بیش از صفر است. با توجه به مقایسه سبد صادراتی ایران به کشورهای عضو اتحادیه اروپا الزام به کاهش میزان خام فروشی و سوق به‌سوی اقتصاد مبتنی بر دانش درک می‌گردد. نتایج عملکرد کشورهای توسعه‌یافته نشان داده است که این مهم با ارائه تسهیلات لازم برای کارآفرینان از طریق مدیریت صحیح منابع مالی محتمل‌تر خواهد شد.

بدین ترتیب توسعه کارآفرینی در جوامع نیازمند آمادگی زمینه‌های فرهنگی و اجتماعی، همکاری نظام‌های آموزشی، ساختارهای اداری و مالی و سایر مکانیسم‌های حمایتی است. بر این اساس توسعه کارآفرینی در بخش‌های مختلف اقتصادی با توجه به ویژگی‌ها و شرایط این بخش‌ها، مقوله‌ای چندبعدی بوده و نیازمند توجه همه‌جانبه دولت و مجلس در تدوین سیاست‌ها و برنامه‌های کلان، تأمین زیرساخت‌های لازم و اجرای برنامه‌هایی هدفمند برای ترویج کارآفرینی به‌منظور رواج اندیشه‌های کارآفرینانه، ارتقاء دانش و توانمندی‌های افراد برای استفاده صحیح از پتانسیل‌ها ازجمله جذب کارآفرینان تحصیل‌کرده غیر مقیم برای مدیریت چالش‌های اقتصادی پیش روست.

نویسنده: دکتر فرهاد حسنی مهربان / مدرس و پژوهشگر