برنامه‌های حمایتی از استارت‌آپ‌ها

معاون صنایع کوچک سازمان صنایع کوچک و شهرک‌های صنعتی ایران در دومین روز رویداد ملی تبادل فناوری بنگاه‌های کوچک و متوسط و استارت‌آپ‌ها درخصوص برنامه‌های این سازمان در راستای حمایت از استارت‌آپ‌ها عنوان کرد: در سطح کشور و بر اساس دستورالعمل ابلاغی به استان‌ها، از مجموعه‌های فناور به‌طور عام و از مجموعه استارت‌آپ‌ها به‌صورت خاص حمایت می‌شود.

به گزارش پایگاه خبری اقتصادی معاصر به نقل از شاتا، اصغر مصاحب ادامه داد: این حمایت‌ها در زمینه‌های زیرساختی و تجاری‌سازی برای استارت‌آپ‌ها، شامل استقرار رایگان در مراکز خدمات فناوری و کسب و کار شهرک‌های صنعتی کشور خواهد بود. وی با اشاره به این‌که رفع نیاز فناورانه بنگاه‌های کوچک و متوسط از طریق واحدهای فناور و ارائه ایده‌های خلاقانه در صنعت کشور به‌عنوان برنامه مهم سازمان صنایع کوچک و شهرک‌های صنعتی ایران درنظر گرفته شده است، یادآور شد: در سال گذشته برنامه تبادل فناوری بین بنگاه‌های کوچک و متوسط و واحدهای فناور در دستور کار قرار گرفت که استارت‌آپ‌ها و شرکت‌های دانش‌بنیان مرکز توجه این رویداد بودند. مصاحب با اشاره به این‌که ایده‌های استارت‌آپی نقش مهمی در رفع نیازهای صنعت دارند، گفت: در یک سال گذشته نزدیک به ۶۰ رویداد استارت‌آپی در سطح کشور برگزار شده است.

وی به کمک‌هزینه برای جذب نیروی انسانی و خرید تجهیزات به‌عنوان تسهیلات به استارت‌آپ‌ها نیز اشاره و تصریح کرد: چنان‌چه سرمایه‌گذاران در این زمینه تمایل به مشارکت داشته باشند، شرکت شهرک‌های صنعتی استان‌ها این ارتباط و تعامل را فراهم خواهند کرد تا برای ایده‌های موفق سرمایه‌گذاری شود. مصاحب افزود: برگزاری رویدادهای استارت‌آپی در کشور جزو برنامه‌های اصلی این سازمان است و در سال‌های آتی نیز چنین رویدادهایی را براساس ظرفیت استان‌ها و در راستای حرکت به سمت فرآیند «ایده» تا «پدیده» در صنعت برگزار خواهیم کرد.

چند اشتباه رایج کارآفرینان که در مذاکرات انجام می دهند

اشتباهات متداول کارآفرینان در مذاکره

همه ما از آمارهای وحشتناک کسب‌وکارها خبر داریم. بیشتر کسب‌وکارهای نوپا شکست می‌خورند (حدود ۸۰ درصد از آنها). بسیاری از کارشناسان، دلیل این شکست‌ها را ریسک‌های نوآوری می‌دانند. با این حال، ما پی برده‌ایم که مساله دیگری وجود دارد که به همان اندازه در شکست کسب‌وکارها اثر دارد.

این عامل، مدیریت نادرست روابط کلیدی و به ویژه شکست در مذاکرات بنیان‌گذاران و کارآفرینان است. اداره یک کسب‌وکار نیاز به مذاکرات بسیاری دارد که با شرکا، شرکای بالقوه، سرمایه‌گذاران و گروه‌های ذی‌نفع دیگر انجام شود. چنین مذاکراتی در تمام مراحل رشد کسب‌وکار ادامه خواهند یافت؛ از زمان ایده‌پردازی و شکل‌گیری کسب‌وکار تا مراحل بالاتری که شرکت بالغ می‌شود و افزایش درآمد و چالش‌های رشد را تجربه می‌کند. در پژوهش‌ها و مصاحبه‌ها برای نگارش کتاب «مذاکرات کارآفرینان: درک و مدیریت روابط تعیین‌کننده موفقیت» داشتیم، پی‌بردیم که وجه تمایز کارآفرینان موفق از سایرین، الزاما توانایی بالاتر آنها در مذاکره نیست. آنچه آنها را متمایز می‌کند، توانایی جبران پس از شکست در مذاکرات و یادگیری از این شکست‌ها است.

پژوهش ما همچنین نشان دادند که ۴ عامل اصلی باعث می‌شود که مذاکرات کارآفرینان با احتمال شکست مواجه شوند. این عوامل عبارتند از: احساسات، روابط، ابهام و پیچیدگی.

احساسات: کارآفرینان باید بتوانند زمانی که غرور یا اختراعاتشان به خطر می‌افتد، واکنش‌های احساسی شدیدشان را کنترل کنند. این اتفاق زمانی می‌افتد که یک نفر پیشنهاد می‌کند که کارآفرین در ازای پول یا حمایت، کنترل بخشی از دستاوردها و دارایی‌های شرکت را واگذار کند.

روابط: روابط مولفه‌ای کلیدی در توافق‌های کارآفرینان است و به رغم اصرار بر توافق‌های سریع، بسیاری از آنها بلندمدت هستند.

ابهام: نوآوری در فناوری‌ها یا مدل‌های تحول‌آفرین کسب‌وکار را به سادگی نمی‌توان درک یا پیش‌بینی کرد. این مساله در برخی از صنایع مانند الکترونیک بیشتر دیده می‌شود و به بازارهایی متلاطم و پر از تغییر منجر می‌شوند که با ابهام فراوان از آینده رو به رو هستند.

پیچیدگی: این مساله، موانع برجسته‌ای در ارتباطات بین گروه‌های مختلف کسب‌وکار ایجاد می‌کند و رسیدن به یک توافق را دشوار می‌سازد.

زمانی که کارآفرینان تلاش می‌کنند تا کنترل احساسات، روابط، ابهام و پیچیدگی را به دست بگیرند و نتایج را کنترل کنند، در خطر ارتکاب به ۸ اشتباه رایج قرار می‌گیرند که عبارتند از:

۱- انکار احساسات

کارآفرینان هم مانند هر انسان دیگری، احساسات قدرتمندی در مورد اینکه چه چیزی منصفانه است و چه چیزی نیست، دارند. آنها ممکن است در زمان خوب بودن اوضاع، بیش از حد هیجانی شوند یا زمانی که احساس کنند رفتار منصفانه‌ای با آنها صورت نمی‌گیرد، دچار اضطراب شوند. در هر صورت، این احساسات قدرتمند مثبت و منفی باعث می‌شود تا نگرش بی‌طرفانه خود را از دست بدهند و به دامی بیفتند که روانشناسان سوگیری شناختی (cognitive biases) می‌نامند؛ سوگیری‌ها و جهت‌گیری‌هایی غیرعقلانی که بر منطق غلبه می‌کنند. اغلب یک غلیان احساسی را که ناشی از یک یا دو محرک است، می‌توان در بیشتر اشتباهات مذاکره مشاهده کرد. برخی از کارآفرینان خود را به اندازه دانشمندان، مهندسان، وکلا یا مدیرانی که متمرکز بر منطق و شواهد هستند، توانمند می‌بینند. زمانی که آنها در این مسیر زیاده‌روی می‌کنند و بیش از حد بر منطق و انکار اهمیت احساسات (و حتی غرور) پافشاری می‌کنند، به مشکل می‌خورند. در نظر نگرفتن عوامل احساسی و رابطه‌ای باعث می‌شوند که آنها نتوانند رفتارها و تفکرات طرف مقابل خود را درک کنند. اگر آنها اثرات قدرتمند احساسات را به رسمیت نشناسند، آمادگی مناسبی برای مذاکرات مهم نخواهند داشت و قربانی پیش‌داوری‌های ناشی از سوگیری شناختی می‌شوند (به عنوان مثال همان چیزی را می‌بینند که می‌خواهند ببینند و همان چیزی را می‌شنوند که انتظار دارند بشنوند).

۲- اتکای بیش از حد بر حس ششم

مذاکرات کارآفرینان شامل موضوعات در حال تغییر بسیار و عوامل گوناگونی است که می‌توانند منجر به شگفتی و اتفاقات غیرمنتظره شوند.

زمانی که کارآفرینان مجبور می‌شوند فوری به این اتفاقات و شگفتی‌ها واکنش نشان دهند، بسیاری از آنها به شهود و حس ششم خود اتکا می‌کنند؛ همان شم کارآفرینی و شهودی که در ابتدا باعث موفقیت آنها شده بود. مشکل آنجا است که بیشتر آنها نمی‌دانند شهودشان چرا و چگونه در گذشته موفق بوده است. به این دلیل، عملا تیری در تاریکی شلیک می‌کنند. زمانی که آنها با انواع جدیدی از تعامل‌ها (یا انواع قدیمی از مذاکرات با آدم‌های جدید) مواجه می‌شوند، به شدت مستاصل می‌شوند: چرا اقدامات و روش‌هایی که در گذشته نتیجه‌بخش بود، اکنون به ثمر نمی‌رسند؟ زمانی که مذاکرات طبق انتظار پیش نمی‌روند، کارآفرینانی که بیش از اندازه به شهود خود تکیه کرده (و شواهد و دلایل عقلانی را نادیده می‌گیرند)، به جای سرزنش خود، طرف مقابل را محکوم به سرسختی و سنگ‌اندازی در مسیر مذاکره می‌کنند. با این شرایط، مشکل می‌تواند حادتر شود. چرا که آنها مشکل را از خود نمی‌دانند و از شکست‌هایشان درس نمی‌گیرند و به همین دلیل، شکست‌ها بارها تکرار می‌شوند. راهکار آنها این است که به جای تکیه بیش از اندازه بر شم و شهود خود، زمانی را در خلوت گذرانده و به این فکر کنند که چه راهکارهایی می‌تواند به نتیجه برسد.

گنج نوآوری در سوله متروکه

سال پیش اکبر علیزاده فکر می‌کرد که روزی دستاوردش به کارخانه‌ای تبدیل شود که دیگر به کوره، ماشین‌آلات و دستگاه نیاز نداشته باشد؟ روزی فکر می‌کرد که تمام تجهیزاتی که خریداری می‌کند دکور شود؟ روزی فکر می‌کرد که هر هفته و هر ماه صدها نفر از او یاد کنند؟
اکبر علیزاده در سن 93 سالگی برگه‌ای را امضا کرد که طی آن خاطراتش را در جاده مخصوص جای گذاشت. او اجازه داد، بیش از 1000 نفر در جاده مخصوص شاغل شوند و البته هر روز و هر ماه بر تعداد آنها اضافه شود.
او که 95 سال دارد در تمام مصاحبه‌هایش گفته است: «در ایران اگر کسی می‌خواهد وارد صنعت شود، می‌بایست عاشق باشد. اگر هدف پولدار شدن است، شاید واسطه گری کار مناسب‌تری باشد زیرا مشکلات عرصه تولید آن چنان زیاد است که پس از مدتی شخص را منصرف خواهد کرد، اما کسی که عاشق است می‌ماند و با کمک خلاقیت و نوآوری برای بقا مبارزه می‌کند.»
او با همین باور ذهنی، کارخانه متروکه خود را به جوانان خلاق و نوآور امروز سپرد تا آنها در این کارخانه ساکن شوند و به تولیدی بپردازند که کشور به آن نیاز دارد. در این کارخانه فکر و ایده تولید می‌شود. البته اکبرعلیزاده هم کار و صنعت خود را رها نکرده بلکه در 17 کیلومتری جاده مخصوص مستقر شده و همچون گذشته به تولید الکترود جوشکاری مشغول است.
می‌خواهم از کارخانه‌ای برای شما بگویم که رنگ و رویش تغییر کرده و دیگر هیچ آلایندگی ندارد. کارخانه‌ای که خیلی از صاحبان ایده، برای رفتن به آن از یکدیگر پیشی می‌گیرند.

حوالی آزادی جنب ایستگاه بیمه

وقتی می‌گویم کارخانه؛ همه تصور می‌کنند که ما از مسافت دور صحبت می‌کنیم و فکر می‌کنند تمام کارخانه‌ها در حاشیه شهر هستند. اما برای رسیدن به این کارخانه فقط 7 دقیقه با میدان آزادی فاصله دارید، اگر با مترو هم بخواهید بروید که ایستگاه بیمه تقریباً دیوار به دیوار کارخانه نوآوری است، همان کارخانه‌ای که سال‌ها الکترود جوشکاری تولید می‌کرد.
اگر چند دقیقه روبه‌روی در ورودی، کارخانه بایستید جمعیت زیادی از زنان و مردان جوانی را می‌بینید که با انگیزه وارد این کارخانه چند هزار متری می‌شوند و می‌خواهند آینده خود را بسازند.
چین و چروک صورتش از او یک مرد 32 ساله ساخته بود. می‌خواست وارد کارخانه نوآوری شود که از او پرسیدم، شما اینجا مستقر هستید؟ گفت: دو ماهی است که به اینجا آمده‌ام و می‌خواهم برای کشورم مفید باشم، کلی ایده دارم که یک ایده آن پذیرفته شده است. با سرعت وارد کارخانه شد و به سمت یکی از سوله‌ها رفت.
پشت سر او وارد کارخانه شدیم، روبه‌روی ما و در یک ردیف تا جایی که چشم کار می‌کرد سوله (فضاهای بزرگ سرپوشیده که در گذشته خطوط تولید الکترود در آن مستقر بوده است) بود. سوله اول مربوط به کارهای اداری و به قول معروف بروکراسی بازی بود.

جریان این 8 کانتینر چیست؟

ما وارد سوله دوم شدیم. سوله‌ای که 1000 متر بود. برعکس تمام کارخانه‌ها و اداره‌ها همه لبخند بر لب داشتند و با روی گشاده با ما گپ زدند. چند دقیقه از ورودمان به سوله نگذشته بود که کانتینرهای خاکستری نظرمان را جلب کرد. در این کانتینرها افراد حسابی مشغول صحبت کردن بودند. از یکی از کسانیکه داشت از راهرو عبور می‌کرد، پرسیدیم که جریان این 8 کانتینر چیست؟ گفت: این کانتینرها برای ما حکم آینده را دارد. در این کانتینرها مذاکره می‌کنیم، قرارداد می‌بندیم و با همکارانمان جلسات تخصصی می‌گذاریم.

وقتی از آن راهرو عبور کردیم، به سالن بزرگی رسیدیم که ناخودآگاه من را یاد سالن والیبال آزادی انداخت. سالنی پر از صندلی و میزهای بزرگ که تعداد زیادی جوان دور آن نشسته و با کامپیوتر مشغول کار کردن، بودند.

اینجا زمان تعریف دیگری دارد

برای آنها زمان تعریف ویژه‌ای دارد، چرا که می‌دانند روی صندلی‌هایی که نشستند زمان زود می‌گذرد و باید جای خود را به دیگران بدهند. البته در این سالن، روز شمار و ماه شمار برای ماندن وجود ندارد، اما کسانیکه آنجا هستند، به خاطر استقلال در فعالیت، ترجیح می‌دهند بروند و برای خود دفتر و دستکی راه بیندازند.
در اینجا با اولین فردی که آشنا شدیم، در حوزه شتابنده‌ها فعال بود. شتاب دهنده‌ها مجموعه‌هایی هستند که برای ایده‌های نو و استارتاپ‌هایی که فعالیت آنها امکان تجاری‌سازی دارند، سرمایه‌گذاری می‌کنند. شتاب دهنده‌ها درصدی از سهم استارتاپ‌ها را می‌گیرند و استارتاپ‌ها با حمایت مالی که از سوی شتابنده‌ها می‌شوند، بنیه مالی برای انجام فعالیت پیدا می‌کنند و می‌توانند ایده‌های خود را عملیاتی کنند.
شتاب دهنده‌ای که با ما صحبت می‌کرد، گفت: ما به غیر از هزینه‌های مالی، زیرساخت و فضای اشتراکی هم در اختیار استارتاپ‌ها قرار می‌دهیم.

پشت این پنج سنگ ماندم و کارآفرین نشدم

زهرا انصاری در این مطلب با شهامتی ستودنی خود را سوژه مطلب کرده است. انگار که در برابر آینه ایستاده و دارد اعتراف می‌کند چرا با وجود اینکه تحصیلات آکادمیک و دانشگاهی‌اش در حوزه کارآفرینی بوده اما نتوانسته در قامت یک کارآفرین ظاهر شود. البته این رفتار واقع بینانه و خودانتقادگر که در فرهنگ عمومی ما نادر اتفاق می‌افتد اتفاقاً یکی از ملزومات رسیدن به اکوسیستم کارآفرینی است. نمی گویم هزار دلیل برای کارآفرین نشدن من وجود دارد اما هستند علت‌های ریز و درشتی که وقتی دقیق می‌شوم و روی هم می‌چینم، می‌رسم به دیواری که مانع از تفکر کارآفرینی من شده است.

از غلط بودن جوابم هراسیده ام

گاهی جواب یا ایده‌ای آن قدر در مغزم یا روی زبانم مزه مزه شده که زمانش دیر شده است. عین دوران مدرسه که معلم سؤال می‌پرسید و جوابش را می‌دانستم اما می‌ترسیدم از غلط بودنش. ناچار همرنگ جماعت حداکثری می‌شدم و از جوابی که نوک زبانم بود صرف نظر می‌کردم. غافل از اینکه فرصت یک بار چشمک می‌زند و وقتی دستت را به علامت فهمش بالا نبری، از قافله جا می‌مانی.

دلبسته استخدام بوده ام

از کودکی تاکنون گزینه‌های روی میز برای آینده شغلی‌ام فقط استخدام بوده. گاهی آنقدر شور و اشتیاق استخدام زیر پوست آدم می‌خزد که به هیچ چیز دیگر فکر نمی‌کند، چه برسد به آفرینش کار.

جرأت بازگشت از مسیر رفته را نداشته‌ام

در بحبوحه درس و کنکور، انتخاب رشته‌ای داشته‌ام که بر حسب علاقه نبوده و از انتخاب آنها هدفی مشخص را دنبال نکرده ام. میانه راه فهمیده‌ام که مسیر اشتباه است اما باز جرأت بازگشت از مسیر رفته را نداشته ام. انتخاب رشته تحصیلی شاید از مهم‌ترین شالوده‌های زندگی من بوده است که بقیه قسمت‌های زندگی و آینده‌ام بر اساس آن بنا شده است.
افکار خود را محدود به راه‌های شناخته شده و رشته تحصیلی‌ام کردم و اگر در این گیر و دار فرصتی برایم پیش آمد آن را نادیده گرفتم.

همیشه به دنبال تأیید دیگران بوده‌ام

همیشه تنهایی خرید کردن برایم آزار دهنده بوده است، حتماً باید کسی همراهم باشد تا تأیید کند، بویژه درباره خرید لباس. حتی اگر بین دو گزینه بمانم و مثلاً خودم رنگ سبز را بپسندم و همراهم رنگ قرمز را انتخاب کند، نظر او را ترجیح می‌دهم، هر چند منجر به پشیمانی‌ام شود. علاوه بر اینها، خیلی کم پیش می‌آید تنهایی پارک یا سینما بروم.

گاهی مشورت‌ها ما را از تعقیب ایده‌ها دلسرد می‌کنند

پیش آمده که ایده نوآورانه‌ای را در ذهنم پرورش داده‌ام و بارها و بارها مرور کرده‌ام و پله‌های رسیدن به موفقیت و عملی کردن ایده را چیده‌ام اما هر وقت با خانواده یا همقطاران و دوستانم مطرح کرده‌ام، آنقدر نه در کار آورده‌اند، از شکست صحبت کرده‌اند و سنگ‌های جلوی راه را نشانم داده‌اند که به کل از آن ایده دست کشیده‌ام و بعدها وقتی دیده‌ام شخص دیگری دست به همان کار زده و موفق شده، برایم فقط حسرتش باقی مانده است.

بخوابید و پول در بیاورید

آخرین آرزوی بشر هم برآورده شد. تا همین چند سال پیش فقط هنگام بیداری و فعالیت میشد به پول درآوردن امید داشت. اما در دنیای امروز شما حتی وقتی خواب هستید هم می توانید فعال باشید. نگران نباشید نیازی نیست که از خواب بیدار شوید و یا حتی یک سانتی متر از رختخواب‌تان دور شوید. اینترنت، یار و غم‌خوار بشر امروز، این امکان را ایجاد کرده که شما در هر شرایطی درآمد کسب کنید. دنیا امروز دنیای 9 تا 5 قدیم نیست. پس شما هم باید خودتان را با این دنیای جدید 24/7 وفق دهید. ولی انسان هر چقدر هم که پیشرفت کند باز هم انسان است و محدودیت‌های زیادی دارد مثل خستگی جسم و روح. با ما همراه باشید تا به شما بگوییم چگونه می‌توانید در حال استراحت پول در بیاورید.

1.در بورس سرمایه‌گذاری کنید

حتما در فیلم‌ها اشخاصی را دیده‌اید که کنار یک صفحه نمایش بزرگ جمع شده‌اند و هر چند ثانیه یک بار فریاد می‌زنند؟ این تصویری جذاب از بورس است که در ذهن همه نقش بسته است. به علاوه فکر می‌کنیم فقط کسانی در بورس سرمایه‌گذاری می‌کنند که ثروتمندند. چیزی که باید بدانید این است که اگر فوت و فن‌های سرمایه‌گذاری در بورس را یاد بگیرید با پول کم هم می‌توانید شروع کنید. امروزه به لطف اینترنت می‌توانید همه‌ی اطلاعات لازم را کسب کنید. به این ترتیب حتی زمانی که هیچ‌کاری نمی‌کنید سهام شما در بورس برای‌تان پول ایجاد می‌کند.

2.معلم شوید

دوست دارید شب‌ها تدریس کنید؟ مسلما نه. همه دوست دارند شب‌ها بخوابند. اما این همه‌ی ماجرا نیست. هر فرد حداقل در یک زمینه تخصص و مهارت دارد. امروزه سایت‌هایی هستند که تمرکزشان روی آموزش است. آن‌ها معمولا ویدیوهای آموزشی را از مدرسان می گیرند و در اختیار کاربر قرار می‌دهند البته پولی. پس تنها کاری که باید بکنید این است که سری ویدیوهای آموزشی خود را تهیه کنید و در این سایت‌ها قرار دهید. به این ترتیب در هر زمانی از شبانه‌روز کاربران برای ویدیوی شما پول پرداخت می‌کنند. یکی از سایت‌ها خوب در این زمینه سایت فرانش است.

.اجاره دهید

اگر خیلی پول‌دار هستید و یک یا چند خانه‌ی ویلایی دارید می‌توانید پول‌دارتر هم بشوید. کافی است زمان‌هایی که از خانه‌های دیگرتان استفاده نمی‌کنید آن‌ها را اجاره دهید. شاید شما سرمایه‌ای دارید اما در عین حال اهل ریسک و راه‌اندازی کسب و کار نیستید. پس می‌توانید یک خانه نقلی بخرید و آن را اجاره بدهید البته با قیمت منصفانه!

4.در اینترنت فروشگاه بزنید

مغازه‌های شهرتان معمولا چه ساعتی تعطیل می‌کنند؟ آن‌ها درست از زمانی که کرکره‌شان را پایین می‌کشند دیگر درآمدی ندارند. ولی فروشگاه‌های اینترنتی 24 ساعته باز هستند چون اینترنت 24 ساعته باز است. غیر ممکن است که شما وارد سایتی مثل آمازون شوید و بگویند که ما شب‌ها بسته‌ایم. ولی آیا صاحبان این فروشگاه‌های اینترنتی شب‌ها نمی‌خوابند؟ شاید یک یا دو شب نخوابند اما بالاخره خستگی آن‌ها را به زانو درمی‌آورد. شما هم اگر یک فروشگاه اینترنتی داشته باشید هنگام خواب هم عده‌ای ( همان کارمندان‌تان) سایت را می چرخانند و سرمایه‌تان بیش‌تر و بیش‌تر می‌شود.

5.هنرمند شوید

هنرمند هستید؟ اصلا نگران پول نباشید. دوره‌ای که هنرمندها جزو اقشار کم درآمد بودند به پایان رسید و البته باز هم به لطف اینترنت. اگر همیشه قلم خوبی داشته‌اید و از نوشتن خوشتان می‌آید کتاب بنویسید و آن‌ها را آنلاین بفروشید. اگر صدای خوبی دارید می‌توانید خواننده شوید و آهنگ‌های‌تان را بفروشید. البته توجه داشته باشید که هیچ‌کدام از این کارها راحت نیستند. اما زمانی که شما در آن‌ها حرفه‌ای شدید می‌توانید به راحتی از حرفه هنری تان پول در بیاورید؛ در همه‌ی ساعت‌های شبانه روز حتی روزهای تعطیل.

6.علاقه‌تان را به وبلاگ تبدیل کنید

عاشق اسکی روی یخ هستید؟ خب شما تنها نیستید. می‌توانید وبلاگی راه بیاندازید و مطالب دلخواه‌تان را در آن بنویسید. با گذشت زمان وبلاگ شما رشد می‌کند و مخاطبان زیادی پیدا می‌کنید. در این زمان می‌توانید شروع به پذیرش تبلیغات در سایت‌تان کنید یا حتی بعضی از مطالب را پولی کنید. انتخاب با خودتان است.
راه های پول در آوردن بی‌شمار است چه در خواب و چه در بیداری. اگر واقعا به دنبال درآمد بیش‌تر هستید راه‌تان را پیدا کنید و همین حالا شروع کنید.

نویسنده: محمد مرتجی – مدیر اینفو