ارائه روشی برای هوشمندسازی داده‌ها

ارائه‌ی روشی برای هوشمندسازی داده‌ها توسط پژوهشگران دانشکده‌ی مهندسی کامپیوتر و فناوری اطلاعات

پژوهشگران دانشگاه صنعتی امیرکبیر موفق به ارائه‌ی روشی برای هوشمندسازی داده‌ها شدند.

دکتر مرتضی سرگلزایی جوان اظهار داشت: “روند توسعه پیشرفت‌های حوزه فناوری اطلاعات نشان می­دهد که دنیای ما در حال تبدیل‌شدن به یك محیط فراگیر ازنظر ارتباطات و محاسبات می‌باشد. این محیط برمبنای سرویس­دهندگانی بنا نهاده شده است كه سرویس­های موردنیاز مشتریان را به‌صورت فراگیر و هوشمند ارائه می‌كنند‎. آنچه یک سرویس الکترونیکی را از یک سرویس هوشمند متمایز می‌کند، داده و اطلاعات است. در سرویس­های الکترونیکی هدف اصلی افزایش بهره­وری با استفاده از اتوماسیون فرآیندهاست که درنتیجه تعامل سامانه با محیط داده‌های مختلفی تولید و انباشته می‌شود؛ اما در سرویس­های هوشمند، داده‌ها مورد پردازش قرارگرفته و به سرویس­های جدیدی با ارزش‌افزوده بیشتر تبدیل می‌شوند. موج جدید این سرویس‌های ­هوشمند که به‌این‌ترتیب با استفاده از پردازش و فرآوری داده‌ها توسعه می­یابند، باعث به وجود آمدن فرصت‌ها و مزایایی شده كه زندگی روزمره‌ی ما را نسبت به گذشته بهبود خواهند بخشید. در چنین شرایطی، افزایش حجم داده و اطلاعات با روند روبه رشد نفوذ فناوری اطلاعات در زندگی مردم در قالب­های مختلفی نظیر برنامه­ها و سرویس­های تحت وب، شبکه­های اجتماعی، تجهیزات سیار، حسگرها و اینترنت اشیاء، سبب شده است که رویکردهای سنتی حل مسائل جای خود را به رویکردهای مبتنی بر کلان داده بدهند”.

ایشان در ادامه گفت: “مشکلی که در حال حاضر برای حل مسائل در حوزه کلان داده وجود دارد، نبود یک چارچوب فرمال برای توصیف و به اشتراک­گذاری دانش در راستای خودکارسازی فرآیندهای مرتبط با فرآوری داده‌ها می‌باشد. این موضوع باعث شده است که بسیاری از مسائل با الگوریتم­های موردی نظیر یادگیری ماشین به‌صورت جعبه سیاه حل شوند به­گونه­ای که امکان نظارت و ردگیری خروجی­ها براساس داده‌های ورودی و یا بازتولید نتایج توسط یک شخص ثالث و یا به اشتراک‌گذاری دانش یک دامنه بین خدمات و کاربردهای مختلف به‌سادگی امکان‌پذیر نیست و در بسیاری از موارد غیرقابل امکان است. در صورت وجود چارچوبی که بتوان به‌صورت فرمال مسائل و راهکارهای مبتنی بر کلان داده را توصیف کرد می‌توان انتظار داشت که تأثیر قابل‌توجهی در فرآوری عمیق­تر داده‌ها جهت ارائه نسل جدیدی از خدمات هوشمند داشته باشد”.

برای هوشمندسازی داده‌ها از چارچوب اولیه توصیف منابع در وب استفاده‌شده و پیشنهاد‌هایی بر روی آن مطرح شده است که بتوان داده‌ها را هوشمند کرد. این مجموعه پیشنهاد‌ها، تحت عنوان چارچوب توصیف داده‌های هوشمند مطرح شدند. پس از ارائه‌ی چارچوب هوشمندسازی داده‌ها، شیوه بازنمایی، روابط بین داده‌ها و قابلیت‌های جدیدی که به‌واسطه هوشمندسازی به دست می­آید به‌صورت فرمال مورد بررسی قرارگرفته و اثبات‌های مربوطه به‌صورت ریاضی و منطق انجام شده است.

وی افزود: “برای ایجاد یک دید مناسب در خصوص کلان داده و اهمیت آن، جامعه­ای را تصور کنید که در آن جمعیت به‌طور نمایی در حال افزایش است، اما خدمات و زیرساخت­های عمومی آن نتواند پاسخگوی رشد جمعیت باشد و از عهده مدیریت آن برآید. چنین شرایطی در حوزه داده در حال وقوع است؛ بنابراین نیازمند توسعه زیرساخت­های فنی برای مدیریت و پردازش داده می­باشیم. دستیابی به این توانمندی معادل است با شرایطی که مثلاً بتوانیم هنگامی‌که با اطلاعات بیشتری در حوزه سلامت مواجه باشیم با بازدهی بیشتری سلامت را ارتقا دهیم یا در شرایطی که خطرات امنیتی افزایش پیدا می‌کند سطح امنیت بیشتری را فراهم کنیم یا این‌که وقتی با رویدادهای بیشتری ازنظر آب و هوایی مواجه باشیم توان پیش­بینی دقیق‌تر و بهتری را به دست آوریم یا در دنیایی با خودروهای بیشتر، آمار تصادفات و حوادث را کاهش دهیم یا درحالی‌که تعداد تراکنش‌های بانکی، بیمه و مالی افزایش پیدا کند، تقلب کمتری را شاهد باشیم یا با منابع طبیعی کمتر، به انرژی بیشتر و ارزان‌تری دسترسی داشته باشیم و بسیاری موارد دیگر از این قبیل که اهمیت پنهان کلان داده­ را نشان می­دهد.

به‌طورکلی، توصیف مسائل و راهکارهای حوزه کلان داده به زبان فرمال می‌تواند باعث شتاب­دهی به نوآوری و توسعه در صنایع و حوزه­های مختلف شود. این موضوع در ارائه‌ی خدمات و برنامه­های کاربردی هوشمند بسیار سودمند خواهد بود. مدل پیشنهادی که در اینجا برای هوشمندسازی داده‌ها ارائه شده است، چارچوبی را فراهم می‌کند که قابلیت توصیف و به اشتراک­گذاری ارتباطات بین داده‌ها را به‌صورت صریح امکان‌پذیر می­سازد. این چارچوب فراتر از معنای داده‌ها و ارتباطات بین آن‌ها، امکان پیاده­سازی مدل‌ها و الگوهای رفتاری و تعاملی داده‌ها با همدیگر را نیز فراهم می‌کند. همچنین، این قابلیت وجود دارد که ضمن توصیف معنای داده‌ها، امکان پردازش آن­ها مستقل از برنامه­های کاربردی در مقیاس­های مختلف وجود داشته باشد. پشتیبانی از اجرای عملیات داده‌محور نظیر تبدیلات داده­ای، هم­جوشی ­داده‌ها و نیز مدیریت اصالت داده ازجمله کارکردهای مدل پیشنهادی است”.

ایشان، به‌عنوان نکته‌ی پایانی، در مورد آینده‌ی فعالیت در حوزه‌ی فناوری اطلاعات به این نکات اشاره کرد:

“داده و اطلاعات، نقش مهمی در زندگی امروز دارند. اگرچه با تبدیل داده‌ها به سرویس می‌توان تصمیمات هوشمندانه­تری را در زندگی روزمره اتخاذ کرد، اما به دلیل آن‌که در همه‌ی امور، حجم بالایی از اطلاعات ما را احاطه کرده است، امکان پردازش به‌موقع اطلاعات و بهره­برداری از تمام ارزش­ها و ظرفیت­ها وجود ندارد. حجم بسیار زیاد داده­ای که از منابع مختلف توسط سنسورها، تجهیزات، اشخاص، سازمان­ها و دولت­ها تولید می‌شود، پیوسته به این مشکل دامن می­زند. امروزه تقریباً در همه‌ی سازمان‌ها نیاز به فرآوری داده‌های کلان برای بهبود فرآیندهای کسب‌وکار و ارائه خدمات هوشمند مطرح می‌شود و بازار این حوزه، هم در ایران و هم در جهان به‌سرعت در حال گسترش است؛ بنابراین، فرصت‌های شغلی خوبی برای کسانی که در این حوزه کار می‌کنند حداقل تا یک دهه‌ی آینده وجود خواهد داشت”.

نویسنده: نسترن حسینی

پژوهشگر حوزه مدیریت

نخستین راه برای رسیدن به مقصد دانستن راه است

آشنایی با دانشگاه هاروارد

University of Harvard

دانشگاه هاروارد یک دانشگاه خصوصی در شهر کمبریج ایالت ماساچوست در ایالات متحده آمریکا است. قسمت‌هایی از دانشگاه هاروارد مثل دانشکده پزشکی و دانشکده بازرگانی در شهر مجاور کمبریج یعنی بوستون قرار دارد. هاروارد در سال ۱۶۳۶ میلادی (۱۰۱۵ خورشیدی) توسط هیئت قانون‌گذاران «مهاجرنشین (کولونی) خلیج ماساچوست» ساخته شد. این دانشگاه اولین مؤسسه آموزش عالی در کشور آمریکا و همچنین اولین بنیاد در آمریکای شمالی به‌شمار می‌رود. نام آن در ابتدا «دانشکده نو» یا «دانشکده در شهرک نو» بود که بعدها در ۱۳ مارس ۱۶۳۹ کشیشی به نام جان هاروارد ۴۰۰ جلد کتاب به کتابخانه و همچنین مبلغ ۷۷۹ پوند به این دانشگاه کمک نمود. قدیمی‌ترین مؤسسه آموزش عالی در آمریکا به تَبَع نام اولین فردی که زمین و کتاب‌های خود را وقف ساختن آن کرد، هاروارد نام گرفت.

دانشگاه هاروارد همیشه یکی از بالاترین رتبه‌های دانشگاه‌ها را در سطح جهان داشته و یکی از قدرتمندترین مؤسسه‌های غیرانتفاعی می‌باشد. این دانشگاه به‌اتفاق دانشگاه ییل، همیشه دو رقیب اصلی در مسابقات علمی، فوتبال و قایق‌رانی بوده‌اند.

در سال ۱۷۸۰ کالج هاروارد به دانشگاه هاروارد تغییر نام یافت. نخستین مدیران و رهبران کالج، کلیسا بود اما در پی تغییراتی که در ترکیب هیئت ناظران پدیدار شد، دانشگاه هاروارد از زیر کنترل روحانیت و سرانجام از قید سیاست‌مداران دولتی رهایی یافت. از سال ۱۸۶۵ هیئت‌مدیره دانشگاه از بین دانش‌آموختگان پیشین آن برگزیده شد و کنترل دانشگاه را به‌طور کامل به عهده گرفت.

در محوطه این دانشگاه موزه‌های متعددی، ازجمله موزه هنر فوگ وجود دارد که در آن تابلوهای نقاشی و مجسمه‌ها و آثار چاپ‌شده قرن هیجده و نوزده اروپا و آمریکا به تماشا گذاشته ‌شده ‌است. کتابخانه دانشگاه هاروارد نه تنها قدیمی‌ترین مجموعه فرهنگی در آمریکا بلکه با شعبات خود، بزرگ‌ترین کتابخانه دنیاست و در حال حاضر دارای ۱۴٬۵۰۰٬۰۰۰ جلد کتاب، رساله و میکروفیلم می‌باشد.

دانشگاه هاروارد با سرمایه‌ای معادل 25.9 میلیارد دلار، ثروتمندترین دانشگاه جهان است. این دانشگاه دارای رشته‌های علوم انسانی و طبیعی، مهندسی، دندان‌پزشکی، الهیات، آموزش‌وپرورش، حقوق و پزشکی می‌باشد. علاوه ‌بر این در مؤسسات وابسته به ‌آن، دوره‌های ویژه خاورشناسی و روسیه‌شناسی، تدریس می‌شود. پروژه تاریخ شفاهی ایران در مرکز ایران‌شناسی این دانشگاه به مدیریت حبیب لاجوردی انجام می‌شود. مجله مروری بر کسب و کار هاروارد که توسط این دانشگاه منتشر می‌گردد یکی از معتبرترین مجلات درزمینه مدیریت می‌باشد.

از رئیس‌جمهوران دانش‌آموخته هاروارد می‌توان به تئودور روزولت، جان اف کندی و باراک اوباما اشاره نمود. مارک زاگربرگ، مؤسس فیس‌بوک دانش‌آموخته این دانشگاه می‌باشد. از شخصیت‌های هنری می‌توان از ناتالی پورتمن و مت دیمون نام برد.

دانشگاه هاروارد دارای 9 دانشکده با یک‌صد و شصت رشته تحصیلی می‌باشد:

دانشکده هنر و علوم، دانشکده پزشکی هاروارد، دانشکده کسب‌وکار هاروارد، دانشکده معماری، دانشکده الهیات، دانشکده آموزش، مدرسه جان اف کندی دانشگاه هاروارد، دانشکده حقوق و مؤسسه مطالعات پیشرفته ردکلیف.

دانشگاه هاروارد بارها توسط معتبرترین مؤسسه‌های رتبه‌بندی جهانی به‌عنوان برترین دانشگاه جهان انتخاب شده است. این دانشگاه از سال 2003 به بعد در رتبه‌بندی ARWU به‌عنوان برترین دانشگاه جهان انتخاب شده‌ است و همچنین این دانشگاه در رتبه‌بندی مشترک QS و تایمز از سال 2004 تا 2009 به‌عنوان برترین دانشگاه جهان معرفی شد. دانشگاه هاروارد در رتبه‌بندی عملکرد آکادمیک دانشگاه‌ها در سال 2012 برترین دانشگاه جهان و در رتبه‌بندی PayScale در سال‌های 2014-2013 به‌عنوان هشتمین دانشگاه برتر جهان انتخاب شد.

این دانشگاه هم‌اکنون دارای 19.000 دانشجو، 13.000 کارمند و حدود 2400 عضو هیئت‌علمی می‌باشد و رئیس فعلی آن نیز «پروفسور درو گیپلین فاوست» است و همچنین صاحب یک روزنامه به نام «هاروارد کریسمون» نیز هست.

این دانشگاه برنده بیش از ۴۷ جایزه نوبل می‌باشد.

دانشگاه هاروارد امکاناتی را برای دانشجویانی که توانایی مالی کمی دارند  فراهم کرده است که کسانی که  درآمد خانواده آن‌ها در سال از ۶۰ هزار دلار کمتر باشد را لغو شهریه می‌نماید. دانشگاه هاروارد آمریکا  دارای امکاناتی نظیر ارائه اینترنت رایگان در زمینه‌های ثبت‌نام، استفاده از کتاب و مقاله، چت و گفتگوی دانشجویان، رزرو غذا و استفاده از امکانات درمانی می‌باشد. یکی دیگر از امکاناتی که دانشگاه هاروارد آمریکا را از دیگر دانشگاه‌ها متمایز کرده است، دانشگاه مجازی می‌باشد که دانشجویان با بهره‌گیری از این امکان می‌توانند با استفاده از نرم‌افزاری که دانشگاه در این زمینه در اختیار دانشجویان خود قرار می‌دهد اطلاعات فراوانی درزمینه رشته خود کسب کنند.

دانشگاه هاروارد از سطح علمی بسیار بالایی برخوردار می‌باشد که موفق شده است 80% از علم جهان را به خود اختصاص دهد. از دیگر خصوصیات تحصیل در دانشگاه هاروارد آمریکا می‌توان به سطح آموزشی و بودجه بالا در آنجا اشاره کرد.

برای پذیرش دانشجویان بین‌المللی در دانشگاه هاروارد با آن‌ها مصاحبه می‌گردد و عواملی چون مصاحبه، نظریات اساتید دانشگاه و سطح نمرات فرد دانشجو در پذیرش آنان مؤثر است.

دانشگاه هاروارد  کمک‌هزینه  تحصیلی را به مقدار کم به دانشجوهای برگزیده‌ای که دارای شرایط ویژه‌ای هستند، ارائه می‌دهد که ازجمله این شرایط می‌توان به مواردی نظیر کسب نمرات عالی در امتحانات معادل‌سازی باشد و فردی که کمک‌هزینه به او تعلق می‌گیرد به‌عنوان TA باید در دانشگاه هاروارد آمریکا تکالیف ویژه‌ای را برعهده بگیرد که تکالیف این فرد به‌نوعی است که به‌عنوان یاری‌دهنده استاد در دانشگاه به تدریس، نمره دادن و دیگر فعالیت‌هایی که دانشگاه به او واگذار می‌کند، بپردازد که برای این امر زمانی را اختصاص داده‌اند که ۴۰ ساعت در هفته می‌باشد.

نوعی دیگری از کمک‌هزینه (بورس) به‌عنوان بورس RA به دانشجویان در دانشگاه هاروارد در مقطع دکتری و فوق‌لیسانس تعلق می‌گیرد که اخذ بورس RA توسط اساتید به دانشجویان اعطاء می‌گردد. نحوه اخذ این بورس بستگی به نحوه انجام تحقیقات و دریافت امتیاز بابت این تحقیقات، توسط اساتید صورت می‌گیرد.

کلیه دانشجویان دانشکده‌ کسب‌وکار هاروارد در سال اول تحصیل باید دروس اجباری یکسانی را بگذرانند. دانشجویانی که تمایل به تحصیل در رشته‌ مدیریت کارآفرینی هستند، از سال دوم گرایش خود را انتخاب می‌کنند.

هدف اصلی این رشته، آشنا کردن دانشجویان با مسائل واقعی کارآفرینان و راه‌حل‌های آن‌، متدهای تصمیم‌گیری در مراحل مختلف حیات یک شرکت، تجزیه‌وتحلیل مشکلات پیچیده تجاری و تعیین وظایف اجرایی مسئولین بازرگانی است. بینش این رشته بر مبنای این جمله تعریف می‌شود: مدیر کارآفرین، بررسی می‌کند که چگونه افراد دانش، آرمان و بینش خود را به عمل تبدیل می‌کنند.

برخی از دروس رشته کارآفرینی عبارت‌اند از: کارآفرینی مالی، کارآفرینی و سرمایه‌داری جهانی، کارآفرینی در فناوری اطلاعات و خدمات بهداشتی، فروش و بازاریابی، کشف مشتری در مشاغل کارآفرینی، تفکر طراحی و متدهای خلاق حل مسائل، مدیریت تولید، مدیریت مالی بنگاه‌های کوچک، سرمایه‌گذاری ریسک‌پذیر، راه‌اندازی تکنولوژی‌های تجاری، مدیریت با علوم داده، بازارسازی، مدیریت نیروی فروش، شاخص‌های تجاری تکنولوژی، انرژی در قرن ۲۱، سرمایه‌ ریسک‌پذیر و سرمایه‌ خصوصی.

انجمن فارغ‌التحصیلان دانشکده تعلیم و تربیت دانشگاه هاروارد (HGSE) منابع حمایتی لازم برای آموزش کارآفرینی در طول تابستان را برای دانشجویان و دانش‌آموختگان به‌منظور پیشبرد فعالیت‌های کارآفرینی آن‌ها فراهم می‌آورد. اعضای این انجمن بودجه و فضاهایی مانند آزمایشگاه نوآوری­های دانشگاه هاروارد (E-Lab) را به‌منظور سرعت بخشیدن به توسعه اقدامات خود اختصاص می‌دهند و ازنظر آموزش کارآفرینی نه‌تنها دانشجویان را ازنظر مالی مورد حمایت قرار می‌دهند بلکه آن‌ها را برای ساخت محصولات آموزشی‌ نیز تشویق می‌کنند (حمایت معنوی) و درواقع روحیه این افراد را جهت ادامه فعالیت‌هایشان نیز ترغیب می‌نماید. در این رابطه پروفسور مونیکا هیگنز یکی از اساتید دانشکده تعلیم و تربیت دانشگاه  هاروارد بیان می‌کند: «همه ما می‌دانیم افرادی که دارای ایده‌های بسیار عالی هستند، به‌منظور حرکت به سمت طراحی و مورد آزمایش قرار دادن ایده‌هایشان نیازمند فضا و حمایت هستند، ما امیدواریم که به وجود آوردن چنین فرصت‌هایی، دانشجویان را برای رسیدن به سطوح بعدی و بهبود نتایج یاری نماید».

البته فرآیند حمایت از دانشجویان علاقه‌مند در دوره کارشناسی ارشد و دکتری دانشکده تعلیم و تربیت دانشگاه هاروارد به این صورت است: افرادی که در انتظار کار تمام‌وقت بر روی ایده‌های خود هستند باید در ماه‌های‌ ژوئن، ژوئیه و اوت یک بیانیه رسمی، پروپوزالی از پروژه، بودجه پیشنهادی، رزومه کاری و دو توصیه‌نامه از اعضای هیئت‌علمی دانشکده ارائه دهند. برنامه‌ها و پروژه‌های کاربردی توسط کمیته‌ای متشکل از مدیران و استادانی که حوزه کاری‌شان آموزش کارآفرینی است، مورد بررسی و تصمیم‌گیری قرار می‌گیرد.

یکی از دوره‌هایی که دانشکده تعلیم و تربیت هاروارد تدارک دیده است، برای دانشجویانی است که علاقه‌مند به درک بهتری از کارآفرینان اجتماعی هستند و می‌توانند نوآوری‌های آموزشی پایدار تولید کنند. در طول این دوره شرکت‌کنندگان می‌توانند اقدام به جذب سرمایه‌گذاری‌های مطلوب و پایدار در حوزه آموزش نمایند و آن‌ها را برای راه‌اندازی شرکت‌های خود در راستای بهبود فرصت­های آموزشی به‌کارگیرند. دانشجویان هر دو هفته یک‌بار با مربیان مهمان که همه آن‌ها کارآفرینان حوزه آموزش‌وپرورش در سطح ملی و بین‌المللی می‌باشند، در ارتباط نزدیک هستند و همچنین کارگاه‌های آموزشی به‌منظور ایجاد مهارت‌های هدفمند، هر هفته تشکیل می‌شود.

کارآفرینان خلاق، محصولات یا خدمات جدید خود را از تجزیه‌وتحلیل دقیق شرایط بازار، الگوهای خرید و پایه‌ریزی یک طرح اجرایی برای استفاده اثربخش از منابع، خلق می‌کنند. کارآفرینی و نوآوری فناوری یک دوره آموزشی است که به بررسی چگونگی استفاده از روش‌های کسب‌وکار و نوآوری‌های فناوری توسط کارآفرینان به‌منظور تحول کلاس‌های درس مدارس/ کالج‌ها در جهت بهبود عملکرد می‌پردازد.

افزایش رفاه و بهبود سطح زندگی مردم ارتباط نزدیکی با دسترسی بیشتر به سطوح مختلف تعلیم و تربیت دارد. کارآفرینان و سرمایه‌گذاران در تلاش برای ارائه مفهومی جدید از کلاس‌های درس و مدارس و به‌طورکلی بعد جدیدی از رویکرد یاددهی/ یادگیری می‌باشند. در سال‌های اخیر این دانشگاه شاهد نوآوری‌های بسیاری ازجمله ابزارهایی برای شخصی‌سازی یادگیری، سیستم‌های یادگیری برای دسترسی بیشتر و ایجاد مدارس خصوصی جدید و مقرون‌به‌صرفه در کشورهای درحال‌توسعه مانند هند و آفریقا برای مقابله با نبود مدارس باکیفیت دولتی، می‌باشد. به‌طورکلی با توجه به اینکه در سراسر دنیا سالانه تریلیون‌ها دلار صرف آموزش‌وپرورش می‌شود، شرکت‌های مختلف نیز به دنبال سرمایه‌گذاری با هدف تغییر و تحول این بخش (آموزش‌وپرورش) می‌باشند.

در مسیر کارآفرینی، کارآفرینان با موانعی روبرو می‌شوند مانند روش‌ها و فرآیندهای توسعه محصولاتشان، استراتژی‌های کسب درآمد و مورد بررسی و نظارت قرار گرفتن آن‌ها توسط عموم و دولت، بااین‌حال به نظر می‌رسد که کارآفرینان در این راه علاوه بر اینکه به دنبال غلبه بر این موانع می‌باشند همچنین می‌توانند آن‌ها را با استفاده از روش‌های خلاقانه به مزایای پایدار تبدیل نمایند.

دانشگاه هاروارد آمریکا در رده‌بندی کارآفرینی با داشتن 824 برنامه تحقیقاتی، رتبه سوم را به خود اختصاص داده است. از کارآفرینان فارغ‌التحصیل از این دانشگاه می‌توان به مارکوس گلدمن بنیان‌گذار مؤسسه گلدمن ساش و استیو بالمر مدیرعامل فعلی شرکت مایکروسافت اشاره کرد.

نویسنده : آزیا جهانبخش / پژوهشگر حوزه مدیریت

آزیتا جهانبخش

گنج نوآوری در سوله متروکه

57سال پیش اکبر علیزاده فکر می‌کرد که روزی دستاوردش به کارخانه‌ای تبدیل شود که دیگر به کوره، ماشین‌آلات و دستگاه نیاز نداشته باشد؟ روزی فکر می‌کرد که تمام تجهیزاتی که خریداری می‌کند دکور شود؟ روزی فکر می‌کرد که هر هفته و هر ماه صدها نفر از او یاد کنند؟
اکبر علیزاده در سن 93 سالگی برگه‌ای را امضا کرد که طی آن خاطراتش را در جاده مخصوص جای گذاشت. او اجازه داد، بیش از 1000 نفر در جاده مخصوص شاغل شوند و البته هر روز و هر ماه بر تعداد آنها اضافه شود.
او که 95 سال دارد در تمام مصاحبه‌هایش گفته است: «در ایران اگر کسی می‌خواهد وارد صنعت شود، می‌بایست عاشق باشد. اگر هدف پولدار شدن است، شاید واسطه گری کار مناسب‌تری باشد زیرا مشکلات عرصه تولید آن چنان زیاد است که پس از مدتی شخص را منصرف خواهد کرد، اما کسی که عاشق است می‌ماند و با کمک خلاقیت و نوآوری برای بقا مبارزه می‌کند.»
او با همین باور ذهنی، کارخانه متروکه خود را به جوانان خلاق و نوآور امروز سپرد تا آنها در این کارخانه ساکن شوند و به تولیدی بپردازند که کشور به آن نیاز دارد. در این کارخانه فکر و ایده تولید می‌شود. البته اکبرعلیزاده هم کار و صنعت خود را رها نکرده بلکه در 17 کیلومتری جاده مخصوص مستقر شده و همچون گذشته به تولید الکترود جوشکاری مشغول است.
می‌خواهم از کارخانه‌ای برای شما بگویم که رنگ و رویش تغییر کرده و دیگر هیچ آلایندگی ندارد. کارخانه‌ای که خیلی از صاحبان ایده، برای رفتن به آن از یکدیگر پیشی می‌گیرند.

حوالی آزادی جنب ایستگاه بیمه

وقتی می‌گویم کارخانه؛ همه تصور می‌کنند که ما از مسافت دور صحبت می‌کنیم و فکر می‌کنند تمام کارخانه‌ها در حاشیه شهر هستند. اما برای رسیدن به این کارخانه فقط 7 دقیقه با میدان آزادی فاصله دارید، اگر با مترو هم بخواهید بروید که ایستگاه بیمه تقریباً دیوار به دیوار کارخانه نوآوری است، همان کارخانه‌ای که سال‌ها الکترود جوشکاری تولید می‌کرد.
اگر چند دقیقه روبه‌روی در ورودی، کارخانه بایستید جمعیت زیادی از زنان و مردان جوانی را می‌بینید که با انگیزه وارد این کارخانه چند هزار متری می‌شوند و می‌خواهند آینده خود را بسازند.
چین و چروک صورتش از او یک مرد 32 ساله ساخته بود. می‌خواست وارد کارخانه نوآوری شود که از او پرسیدم، شما اینجا مستقر هستید؟ گفت: دو ماهی است که به اینجا آمده‌ام و می‌خواهم برای کشورم مفید باشم، کلی ایده دارم که یک ایده آن پذیرفته شده است. با سرعت وارد کارخانه شد و به سمت یکی از سوله‌ها رفت.
پشت سر او وارد کارخانه شدیم، روبه‌روی ما و در یک ردیف تا جایی که چشم کار می‌کرد سوله (فضاهای بزرگ سرپوشیده که در گذشته خطوط تولید الکترود در آن مستقر بوده است) بود. سوله اول مربوط به کارهای اداری و به قول معروف بروکراسی بازی بود.

جریان این 8 کانتینر چیست؟

ما وارد سوله دوم شدیم. سوله‌ای که 1000 متر بود. برعکس تمام کارخانه‌ها و اداره‌ها همه لبخند بر لب داشتند و با روی گشاده با ما گپ زدند. چند دقیقه از ورودمان به سوله نگذشته بود که کانتینرهای خاکستری نظرمان را جلب کرد. در این کانتینرها افراد حسابی مشغول صحبت کردن بودند. از یکی از کسانیکه داشت از راهرو عبور می‌کرد، پرسیدیم که جریان این 8 کانتینر چیست؟ گفت: این کانتینرها برای ما حکم آینده را دارد. در این کانتینرها مذاکره می‌کنیم، قرارداد می‌بندیم و با همکارانمان جلسات تخصصی می‌گذاریم.

وقتی از آن راهرو عبور کردیم، به سالن بزرگی رسیدیم که ناخودآگاه من را یاد سالن والیبال آزادی انداخت. سالنی پر از صندلی و میزهای بزرگ که تعداد زیادی جوان دور آن نشسته و با کامپیوتر مشغول کار کردن، بودند.

اینجا زمان تعریف دیگری دارد

برای آنها زمان تعریف ویژه‌ای دارد، چرا که می‌دانند روی صندلی‌هایی که نشستند زمان زود می‌گذرد و باید جای خود را به دیگران بدهند. البته در این سالن، روز شمار و ماه شمار برای ماندن وجود ندارد، اما کسانیکه آنجا هستند، به خاطر استقلال در فعالیت، ترجیح می‌دهند بروند و برای خود دفتر و دستکی راه بیندازند.
در اینجا با اولین فردی که آشنا شدیم، در حوزه شتابنده‌ها فعال بود. شتاب دهنده‌ها مجموعه‌هایی هستند که برای ایده‌های نو و استارتاپ‌هایی که فعالیت آنها امکان تجاری‌سازی دارند، سرمایه‌گذاری می‌کنند. شتاب دهنده‌ها درصدی از سهم استارتاپ‌ها را می‌گیرند و استارتاپ‌ها با حمایت مالی که از سوی شتابنده‌ها می‌شوند، بنیه مالی برای انجام فعالیت پیدا می‌کنند و می‌توانند ایده‌های خود را عملیاتی کنند.
شتاب دهنده‌ای که با ما صحبت می‌کرد، گفت: ما به غیر از هزینه‌های مالی، زیرساخت و فضای اشتراکی هم در اختیار استارتاپ‌ها قرار می‌دهیم.

با ایده وارد شوید!

او درباره اینکه آمدن به کارخانه نوآوری آزادی چه دردسرهایی دارد و چگونه استارتاپ‌ها می‌توانند به شتاب دهنده‌ها برسند؟ گفت: رسیدن به اینجا بسیار آسان است، استارتاپ‌ها تقاضای خود را برای ورود به‌کارخانه نوآوری آزادی ثبت می‌کنند و سپس ایده در هیأت مدیره مورد بررسی قرار می‌گیرد اگر تأیید شد، تقاضا‌کننده می‌تواند وارد کارخانه شود. بعضاً افرادی که ثبت‌نام می‌کنند از سمت دانشگاه‌ها هستند و هیچ تفاوتی هم بین دانشگاه‌های دولتی و آزاد نیست.
او درباره اینکه استارتاپ‌ها تا چه زمانی می‌توانند در کارخانه نوآوری آزادی بمانند، ادامه داد: منعی برای حضور استارتاپ‌ها در کارخانه وجود ندارد، ولی مجموعه‌ها وقتی به نقطه سر به سر درآمد و هزینه و سود می‌رسند، ترجیح می‌دهند از اینجا بروند. پولی که شتاب دهنده‌ها به استارتاپ‌ها پرداخت می‌کنند از 50 میلیون تومان تا 500 میلیون تومان است.