پرورش کارآفرینان

7 گام برای پرورش کارآفرینان

7 گام برای پرورش کارآفرینان به این بستگی دارد که بدانیم، کارآفرینی یکی از معدود انتخاب‌های شغلی در زندگی است که فرصت رشد نامحدودی را فراهم می‌کند. یک پدر و مادر، بخشی از کارشان این است که فرزندان را با توانایی تحمل سختی‌های این دنیا، ساختن شخصیت و داشتن قلبی برای دیگران تربیت کنند. همچنین مسئولیت دارند که به آن‌ها بیاموزند که چگونه به انسانیت کمک کنند و همچنین اطمینان حاصل کنند که با بزرگ‌تر شدنشان از خانواده آن‌ها مراقبت می‌شود.

وقتی بتوانید نحوه راه‌اندازی یک کسب‌وکار را درک کنید، دیگر لازم نیست برای «حقوق» به دیگران تکیه کنید. شما می‌توانید به همان اندازه که می‌خواهید درآمد کسب کنید. زندگی را همان‌طور که خود انتخاب می‌کنید زندگی کنید. یکی از چیزهایی که همیشه به فرزندان باید یاد داد این است که بخشنده باشند. برای اینکه بتوانیم به فرزندانمان کمک کنیم تا به فرصت‌هایی دست یابند که به آن‌ها امکان می‌دهد بخشنده باشند، باید ابزارها و نگرش‌هایی را به آن‌ها بدهیم که به آن‌ها امکان می‌دهد کارآفرینان موفقی باشند.

خوش‌بینی

هیچ‌کس بدبین به دنیا نیامده است. کودکان به‌طور طبیعی به دنبال بهترین چیزها هستند. ما باید از این حمایت کنیم. کارآفرینان ریسک‌های حساب‌شده را می‌پذیرند. برای اینکه مکرراً ریسک کند، یک کارآفرین باید باور داشته باشد که نتیجه مثبت خواهد بود. برای کودکان، این بدان معناست که ما باید به آن‌ها کمک کنیم تا رشد کنند و از طریق شکست‌هایشان خوش‌بینی را حفظ کنند. بچه‌های کوچک شکست می‌خورند و به تلاش ادامه می‌دهند. این چیزی است که ما باید حمایت کنیم.

شکست شرط موفقیت است. ما همیشه از شکست‌هایمان بیشتر از موفقیت‌هایمان یاد می‌گیریم. تنها شکست واقعی زمانی است که دست از تلاش بردارید. هر شکستی را برای فرزندان خود به یک تجربه یادگیری تبدیل کنید.

خلاقیت

کودکان عاشق انجام کارهای جدید، ماجراجویی هستند. به‌عنوان بزرگ‌سالان، ما تمایل داریم که با افزایش سن از این طرز فکر خارج شویم. ما درگیر مسئولیت‌های روزانه‌ای می‌شویم که ما را از تجربه همه چیزهایی که زندگی ارائه می‌کند بازمی‌دارد.

کارآفرینان حل‌کننده خلاق مشکلات هستند. آن‌ها به سرزمین‌های جدید و ناشناخته می‌روند. ما به‌عنوان والدین باید کودکان را تشویق کنیم تا چیزهای جدید را امتحان کنند، خارج از چارچوب فکر کنند، آزمایش کنند و خلاق باشند. این ذهنیت است که به ایجاد تمام نوآوری‌هایی کمک کرده است که زندگی و پیشرفت‌های تکنولوژیکی را که امروزه از آن‌ها لذت می‌بریم، ساده می‌کند.

اقناع

کودکان به‌طور طبیعی در هنر متقاعدسازی استاد هستند. چرا که با افزایش سن، ترس از فروش، مذاکره و متقاعدسازی در ما ایجاد می‌شود. یکی از بهترین کارهایی که می‌توانیم برای فرزندانمان انجام دهیم، گوش دادن و پاسخگویی متفکرانه است. هنگامی‌که پاسخ منفی است (آن‌طور که گاهی اوقات باید باشد)، به آن‌ها بگویید چرا. به آن‌ها کمک کنید بفهمند هیچ‌چیز در زندگی رایگان نیست و هر چیزی هزینه و پیامد دارد. به آن‌ها کمک کنید وقتی چیزی را می‌خواهند انتخاب‌های خوبی داشته باشند. متقاعدسازی را خفه نکنید. بااین‌حال، اگر آن‌ها شروع به حرکت از متقاعدسازی به دست‌کاری کردند، تفاوت را به آن‌ها بیاموزید و آن‌ها را به مسیر بهتری هدایت کنید.

اصول مالی

اگر نتوانید امور مالی شخصی خود را مدیریت کنید، هرگز نمی‌توانید یک تجارت را به‌طور مؤثر مدیریت کنید. سواد مالی در آمریکا یک بحران است. بسیاری از مردم از نظر مالی در وضعیت بدی هستند زیرا امور مالی خود را به‌خوبی مدیریت نمی‌کنند.

اکثر کودکان در طبیعت خود دارای درجه‌ای از خودخواهی هستند. اگر بچه دارید، «می‌خواهم»، «می‌توانم» و «می‌توانیم» را احتمالاً میلیون‌ها بار شنیده‌اید. وقتی شما را در تنگنای مالی قرار دهد خوب نیست. ما باید ارزش کار کردن، پس‌انداز کردن را به فرزندانمان بیاموزیم. اگر فرزندان شما می‌خواهند یک کسب‌وکار کوچک راه‌اندازی کنند، باید مایل به سرمایه‌گذاری در آن باشید و همچنین به آن‌ها بیاموزید که انتظار بازگشت سرمایه خود را دارید (به یاد داشته باشید که هیچ‌چیز در زندگی رایگان نیست). آن‌ها را تشویق کنید که پول خود را سرمایه‌گذاری کنند و به آن‌ها کمک کنید تا نحوه عملکرد سرمایه‌گذاری‌های خود را ارزیابی کنند. آن‌ها باید بدانند که پول چگونه کار می‌کند و برای به دست آوردن آنچه چیزی لازم است درنتیجه آن‌ها درک بهتری از ارزش واقعی آن خواهند داشت.

مهارت‌های ارتباطی

مراقب نحوه ارتباط فرزندانتان با دوستان و دیگران باشید. توانایی بیان یک چشم‌انداز و جذب دیگران از آن برای موفقیت هر کارآفرینی بسیار مهم است. توانایی برقراری ارتباط با دیگران در نحوه برقراری ارتباط شخص دیگر برای ارتباط روشن و درک در هر خانواده یا شغلی مهم است.

کارآفرینان چالش‌ها و مبارزات عاطفی زیادی را تجربه می‌کنند و باید آن‌ها را با دیگران به اشتراک بگذارند. ناتوانی در برقراری ارتباط خوب، بسیاری از افراد را از داشتن میزان آسیب‌پذیری سالم بازمی‌دارد و اغلب روابط را محدود می‌کند. این می‌تواند بوسه مرگ برای یک کارآفرین باشد.

استعدادها

همه ما استعدادها و مهارت‌های خاصی داریم که با آن‌ها متولد شده‌ایم و به نظر می‌رسد که در آن‌ها عالی هستیم. وقتی نقاط قوت خود را بشناسید، بر روی آن نقاط قوت تمرکز کنید و آن‌ها را در تلاش‌های خود در کسب‌وکار به کار ببرید، می‌توانید کارهای بیشتری انجام دهید. به همین ترتیب، شما باید نقاط ضعف خود را درک کنید و اینکه چگونه می‌توانید با دیگرانی که در آن زمینه‌ها قوی هستند شریک شوید.

فرزندان خود را تشویق کنید تا فعالیت‌های متنوعی را امتحان کنند. به آن‌ها کمک کنید استعدادها و نقاط قوت خود را کشف و شکوفا کنند. همچنین به آن‌ها کمک کنید تا نقاط ضعف خود را پیدا کنند. به‌عنوان یک کارآفرین، یکی از بهترین اصول موفقیتی که می‌توانید در این زمینه بیاموزید، تمرکز بر نقاط قوت و کمک گرفتن از دیگران برای نقاط ضعف.

همان‌طور که به فرزندان خود کمک می‌کنید تا توانایی‌ها و استعدادهای خود را رشد دهند، به آن‌ها کمک کنید تا نقاط قوت را در دوستان خود ببینند. تقریباً در هر کسب‌وکاری، موفقیت با کنار هم قرار دادن بهترین تیم از افرادی حاصل می‌شود که استعدادهایشان مکمل یکدیگر است.

رهبری

جان ماکسول رهبری را به‌عنوان “نفوذ” تعریف می‌کند. مهارت‌ها و توانایی‌های رهبری می‌تواند شما را در زندگی پیش ببرد. بدون آن‌ها، شما همیشه محدود خواهید بود. در توسعه مهارت‌های رهبری، محدودیت‌ها برداشته می‌شود و می‌توان به هر چیزی دست‌یافت.

همه نمی‌توانند کارآفرین باشند، اما همه باید رهبر باشند. فرزندان خود را تشویق کنید که رهبر باشند. چه آن‌ها کارآفرینی را انتخاب کنند یا نه مهارت‌های رهبری در همه زمینه‌های زندگی به آن‌ها کمک می‌کند. آن‌ها باید قدرتی برای دنبال کردن رؤیاهایی داشته باشند که با رؤیاهایی دیگران متفاوت است.

برگرفته از سایت دانشگاه کارآفرین

 

برای مطالعه بیشتر میتوانید به ماهنامه شماره 24 دانشگاه کارآفرین در ارتباط با کارآفرینی کودک (آخرین راه نجات) مراجعه بفرمایید

انتقال فناوری

دانشگاه کارآفرین: مکانیزم های انتقال فناوری و سیستم‌های پشتیبانی

 مکانیزم های انتقال فناوری و سیستم های پشتیبانی

نقش دانشگاه‌ها در توسعه اجتماعی و اقتصادی، در سال‌های اخیر، موضوعی بسیار مرتبط در میان محققان و سیاست‌گذاران است. مفهوم دانشگاه کارآفرین، تکامل نقش دانشگاه را با افزودن یک مأموریت سوم به مأموریت‌های سنتی آموزش و پژوهش، کمک به توسعه اقتصادی از طریق انتقال نتایج تحقیقات از آزمایشگاه به سیستم اقتصادی است، مشخص می‌کند. در سیستم‌های اقتصادی واقعی، دانشگاه کارآفرین تا حد زیادی به‌عنوان یک بازیگر کلیدی رقابت، رشد اقتصادی و تولید ثروت شناخته می‌شود.

پدیده دانشگاه‌های کارآفرین از دو جنبه مجزا اما کاملاً مرتبط بررسی شده است. از یک سو، مکانیسم‌های مختلفی که از طریق آن فرآیندهای انتقال فناوری می‌تواند به کار گرفته شود، مورد بررسی قرار گرفته است. از سوی دیگر، سیاست‌ها و ابزارهای ترویج شده توسط دانشگاه‌ها برای حمایت از فرآیندهای انتقال فناوری مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفته است.

مفهوم انتقال فناوری مفهومی گسترده است که مکانیسم‌های مختلفی را در برمی‌گیرد که می‌توان آن‌ها را عمدتاً بر اساس نوع دانش منتقل شده طبقه‌بندی کرد. روش‌های مختلف انتقال فناوری عبارت‌اند از:

  • انتقال مدون با هدف بهره‌برداری و ارزش‌گذاری پتنت‌ها که نتایج تحقیقاتی است که می‌تواند مدون شده و از نظر قانونی محافظت شود. این مکانیسم‌ها شامل ثبت اختراع و صدور مجوز یا انتقال آن‌ها به یک شرکت است. حق اختراع را می‌توان (با انحصار یا غیر انحصاری) به یک شرکت، که نتیجه آن ایجاد درآمد برای دانشگاه و توسعه تحقیقات در مرحله درخواست است، منتقل کرد. حق اختراع همچنین ممکن است به یک شرکت یا به یک شرکت فرعی منتقل شود که به طرق مختلف با دانشگاه مرتبط است و از این طریق همان محققانی که تحقیق را انجام داده‌اند، درگیر می‌شوند.
  • مکانیسم‌های انتقال ضمنی برای بهره‌برداری و ارزش‌گذاری دارایی دانش که توسط یک محقق توسعه یافته است. این مکانیسم‌ها شامل ایجاد استارت آپ و اسپین آف، مشارکت در پروژه‌های تحقیقاتی و فعالیت‌های مشاوره‌ای است.

در میان مکانیسم‌های مختلف انتقال فناوری، در سال‌های گذشته توجه فزاینده‌ای به ایجاد اسپین‌آف دانشگاهی معطوف شده است، گروهی خاص و قدرتمند از نظر اقتصادی از شرکت‌های مبتنی بر فناوری جدید که توسط محققان دانشگاهی با هدف بهره‌برداری از دانش فن‌آوری تأسیس شده‌اند و از یک دانشگاه سرچشمه گرفته است.

اسپین آف های دانشگاهی به‌طور فزاینده‌ای برای کمک به اقتصاد ملی از نظر حمایت از رشد اقتصادی و فناوری ایجاد مشاغل جدید و کمک به توسعه منطقه‌ای شناخته می‌شوند. در ارزیابی تحول به سمت دانشگاه کارآفرین، مکانیسم‌های مختلفی که از طریق آن انتقال فناوری محقق می‌شود، تنها یک روی سکه را نشان می‌دهد. توسعه مأموریت سوم دانشگاه درواقع با توجه به اقدامات و استراتژی تدوین شده توسط دانشگاه با هدف تشویق و حمایت از فرآیندهای انتقال فناوری قابل تحلیل است.

با هدف حمایت از فرآیندهای انتقال فناوری و ایفای نقش پیشرو در توسعه اقتصادی، در سال‌های اخیر، بسیاری از دانشگاه‌ها سیاست‌ها و فعالیت‌های حمایتی خاصی را برای پژوهشگران دانشگاهی ترویج کرده‌اند. مجموعه مکانیسم‌های حمایتی که دانشگاه‌ها ایجاد کرده‌اند بسته به مرحله مداخله، موضوع موردنظر، نوع حمایت ارائه شده، ماهیت و نوع منابع بسیج شده کاملاً متفاوت است.

اولین مجموعه از سیاست‌ها که توسط سازمان‌دهی رویدادها یا دوره‌های آموزشی با موضوع خاص کارآفرینی ارائه می‌شود، با هدف انتشار فرهنگ کارآفرینی در بین اساتید و دانشجویان است. درواقع در سال‌های اخیر، با شروع این ایده که می‌توان توسعه نگرش‌ها و مهارت‌های کارآفرینی را در جوانان از مدرسه و تحصیل تشویق کرد، موضوع آموزش کارآفرینی موردتوجه روزافزون محققین قرار گرفته است.

مجموعه دوم از سیاست‌ها به‌منظور افزایش روحیه کارآفرینی محققان دانشگاهی و آگاهی آن‌ها در مورد امکانات شروع یک تجارت جدید و دنبال کردن یک حرفه کارآفرینی است. در این میان، ابتکاراتی مانند مسابقات طرح تجاری و خدمات انتقال فناوری وجود دارد. در سال‌های اخیر مسابقات استارت آپی در سراسر جهان رونق گرفته است. مسابقات طرح کسب‌وکار می‌تواند اولین آزمون برای پروژه‌های کارآفرینی دانشگاهی باشد. این ابتکارات، از یک طرف، نشان‌دهنده محققانی است که برای اولین بار تحقیقات خود را به یک پروژه کارآفرینی تبدیل می‌کنند، از سوی دیگر، آن‌ها پنجره‌ای را نشان می‌دهند که از طریق آن پروژه را به جامعه و سرمایه‌گذاران بالقوه منتقل می‌کنند.

انکوباتورهای دانشگاه، نوع دیگری از سیاست‌ها با هدف تحریک و حمایت از فرآیندهای انتقال فناوری است که در حال رونق هستند.

سیاست دیگری که مستقیماً با هدف تأمین منابع خاص برای اسپین آف های دانشگاهی هدف‌گذاری می‌شود، نهاد صندوق‌های مخاطره‌آمیز دانشگاه است که به‌طور کامل یا جزئی از منابع دانشگاه تأمین می‌شود.

بسیاری از دانشگاه‌ها به‌منظور ارائه پشتیبانی از اسپین آف های دانشگاهی و به عبارت کلی‌تر به محققان، ایجاد دفتر انتقال فناوری (TTO) را ترویج کرده‌اند. دفاتر انتقال فناوری عموماً در ساختار سازمانی دانشگاه گنجانده شده‌اند، اما گاه به‌عنوان ساختاری مستقل در خارج از دانشگاه، اما به نام آن فعالیت می‌کنند و هدف مشترک آن تسهیل در انتقال دانش و دانش از دانشگاه به کسب‌وکار است.

جهت مطالعه بیشتر به  مقاله The Entrepreneurial University: How to Develop the Entrepreneurial Orientation of Academia  مراجعه فرمایید.

دانشگاه کارآفرین

چرا دانشگاه کارآفرین مهم است؟

مفهوم دانشگاه کارآفرین جدید نیست. با این حال، معانی و هویت های بسیاری دارد، از جمله، نوآوری، تجاری سازی، ایجاد سرمایه گذاری جدید، قابلیت استخدام و موارد دیگر. همچنین می تواند منعکس کننده ساختارهای رهبری و حاکمیت سازمانی باشد. می توان آن را پاسخ سازمانی به چالش ها و فشارهای خارجی دانست.

در یک زمینه و محیط دانشگاهی، کارآفرینی را می توان به عنوان توسعه مجموعه ای از رفتارها، مهارت ها و نگرش های فردی که توسط کارآفرین مشخص می شود درک کرد. همین ویژگی‌ها را می‌توان در مورد کارآفرین داخلی، کارآفرین اجتماعی و در بسیاری از زمینه‌های دیگر اعمال کرد.

در مطالب گذشته در مورد چالش های پیش روی دانشگاه کارآفرین گفته شد. حال سوالاتی که مطرح میشود شامل: چرا کارآفرین بودن دانشگاه ها  مهم است؟ چرا کارآفرینی در آموزش عالی مهم است؟ چرا این مفاهیم با مؤسسات آموزش عالی مرتبط است؟ یک HEI باید چه نقشی در تحریک کارآفرینی در سراسر دانشگاه خود ایفا کند؟ چرا یک دانشگاه باید کارآفرین باشد؟

واضح است که تغییر در بخش آموزش عالی چیز جدیدی نیست. در سرتاسر جهان، فشار بر نهادها برای تغییر در حال افزایش است: جهانی شدن، تحرک اجتماعی، تحولات فناوری آنلاین، کشورهای رقیب و ژئوپلیتیک، جمعیت‌شناسی و البته فشارهای اقتصادی بر دولت‌ها برای ارزیابی مجدد سرمایه‌گذاری‌های خود در خدمات دولتی، همگی به محیط بسیار نامطمئن و غیرقابل پیش بینی برای آموزش عالی تبدیل شده‌اند. زمانی که دقیقاً با این نوع محیط‌ها مواجه می‌شوند، پاسخ‌های کارآفرینانه پاسخ‌های مناسبی برای سازمان‌ها برای مقابله و بهره‌برداری از چالش‌ها و فرصت‌هایی است که به وجود می‌آیند.

دراکر اظهار داشت: “کارآفرینان نوآوری می کنند”  با در نظر گرفتن این موضوع، این افراد کارآفرین هستند که نوآوری را هدایت می کنند. نوآوری توسط کسانی تقویت می شود که می توانند به شیوه ای کارآفرینانه فکر کنند، رفتار کنند و عمل کنند. به عبارت دیگر، نوآوری زیربنای کارآفرینی است. اگر به دنبال افزایش نوآوری هستیم، توسعه ظرفیت‌های کارآفرینی در طیف گسترده‌ای از دانشجویان/فارغ التحصیلان و شاغلان در شرکت‌های کوچک و نوآور ضروری است.

ما می دانیم که کارآفرینان فارغ التحصیل سهم بزرگی در اقتصاد دارند. ارزیابی انجام شده توسط شورای ملی کارآفرینی فارغ التحصیلان (NCGE) در بریتانیا نشان داد که از طریق تجزیه و تحلیل 100 شرکت برتر فهرست شده، بیش از 80 درصد از 100 شرکت برتر با رشد بالا و با فناوری پیشرفته تاسیس و/یا توسط فارغ التحصیلان دانشگاه مدیریت می شود. این فارغ التحصیلان دانشگاه چه کسانی هستند؟ زمانی که بنیاد کافمن در ایالات متحده، تحلیلی از استارت‌آپ‌های فارغ‌التحصیل انجام داد، مشخص شد که 89 درصد از این استارت‌آپ‌ها از مطالعات تجاری و برنامه‌های مدیریت دانشگاه سرچشمه نمی‌گیرند، بلکه از طیف گسترده‌ای از رشته‌های غیر تجاری سرچشمه می‌گیرند.

علاوه بر این استدلال که دانشگاه ها نیاز به ایجاد محیط های مساعد برای توسعه ذهنیت ها و رفتارهای کارآفرینانه دارند، مهم است که دانشگاه ها بتوانند خود را در یک حالت استراتژیک کارآفرینانه تر برای رسیدگی به فشارهای متعددی که با آن مواجه هستند، قرار دهند مانند:

  • دولت‌هایی که خواهان راه حلی برای بحران های اقتصادی فعلی؛ خواستار منابع جدید اشتغال برای مقابله با زیان در بخش های دولتی و شرکتی؛ و جستجوی راه حل برای مبارزه با بیکاری جوانان و فارغ التحصیلان هستند.
  • کارفرمایانی که چیزی بیشتر از دانش و مهارت‌های پایه از فارغ‌التحصیلان می‌خواهند، زیرا آنها به دنبال راه‌های جدیدی برای افزایش نوآوری و رقابت هستند.
  • موسسات آموزش عالی(HEI) به عنوان موتورهای نوآوری و پیشرفت فناوری تلقی می شود. از این رو، HEI به عنوان نیروهای محرک برای رشد اقتصادی در نظر گرفته می شود.
  • والدینی که در تلاش برای یافتن فرصت های معنادار در آینده ای نامطمئن، بهترین فرصت ها را برای فرزندانشان می خواهند.
  • دانش آموزانی که ارزش پول را می خواهند و انتظار شغل و حقوق خوب برای پرداخت بدهی تحصیلی خود دارند. با اعتقاد به این که تحصیلات دانشگاهی راهی برای فرصت های شغلی بهتر (و تضمین شده) به آنها ارائه می دهد.
  • تأثیرات و فرصت های بالقوه ناشی از رشد قابل توجه در ارائه و پذیرش MOOCs (دوره های آزاد آنلاین).
  • تهدیدها و فرصت های رقابتی در نتیجه رشد ارائه دهندگان بخش خصوصی و به میزان بسیار کمتری، ارائه دهندگان شرکتی.
  • دانش دیگر حوزه منحصر به فرد دانشگاه ها نیست.

برای اطالعات بیشتر در مورد اهمیت دانشگاه کارآفرین به مقاله ?Why is an entrepreneurial university important مراجعه بفرمایید.

چالش های دانشگاه کارآفرین

چالش های تبدیل شدن به یک دانشگاه کارآفرین

چالش های تبدیل شدن به یک دانشگاه کارآفرین

دانشگاه‌ها در مسیر کارآفرینی با چالش‌ها و موانع متعددی مواجه هستند از جمله:

  • ادراکات مربوط به معنای کارآفرینی برای آموزش عالی؛ از این رو یک چشم انداز نهادی مشترک و اجماع ایجاد می کند.
  • تحول سازمانی و سازماندهی مجدد دانش و افراد و فرصت
  • تهدیدات ایدئولوژیک، مفاهیم گرایش‌های سرمایه‌داری و از بین رفتن استقلال دانشگاهی از طریق رویکردهای فایده‌گرایانه به آموزش دانشگاهی مدرن
  • برنامه های درسی و ارزیابی از طریق ساختارهای داخلی، آژانس های خارجی و نهادهای حرفه ای
  • فقدان مسیرهای شغلی آکادمیک برای کسانی که کارآفرینی را در مؤسسات آموزش عالی، به‌ویژه مؤسسات تحقیقاتی فشرده دنبال می‌کنند و در نتیجه درک ریسک شخصی آنها
  • ادراک سختگیری تحصیلی ضعیف در برابر سایر رشته های معتبرتر
  • پیوندهای قوی با تجاری سازی و تولید درآمد به جای آموزش و یادگیری
  • قرار گرفتن در یک ساختار نهادی در داخل یا خارج از دانشکده ها یا کالج های دانشگاهی و جریان های درآمدی مرتبط و تحلیل های مرتبط.

بیش از دو دهه است که دانشگاهیان در حال بررسی این مفهوم بوده‌اند و عوامل کلیدی را شناسایی می‌کنند، منطق و استدلال‌های کلیدی را توسعه می‌دهند، خط‌مشی و عملکرد را ارزیابی می‌کنند و چارچوب‌ها و ابزارهایی را برای کمک به رهبران سازمانی و کارکنان دانشگاهی برای ایجاد دانشگاه‌های کارآفرین موفق و رسیدگی به انواع چالش‌ها و موانع ایجاد می‌کنند.

با این حال چارچوب صحیح برای دانشگاه کارآفرین را میتوانید در مطالب گذشته مطالعه بفرمایید.

اگرچه چالش‌هایی در درک چرایی و چیستی دانشگاه کارآفرین وجود دارد اما دانشگاه‌ها  اهمیت آن را برای یک موسسه آموزش عالی قرن بیست و یکمی درک میکنند. از طرفی نیار به افزایش انعطاف پذیری و سازگاری سازمانی را باید تشخیص دهند.

با این حال، بزرگترین چالش در «چگونگی» تبدیل شدن دانشگاه‌ها به مؤسسات کارآفرینی و ایجاد محیط‌های مؤثر برای توسعه ظرفیت‌های کارآفرینی در کارکنان و دانشجویان باقی مانده است.

NCGE (مرکز ملی کارآفرینی در آموزش) جوایز سالانه «دانشگاه کارآفرینی» را با Times Higher برگزار می‌کند. هر سال یک دانشگاه از بین شش فینالیست به عنوان بهترین نمونه در زمینه کارآفرینی انتخاب می شود. استراتژی این جوایز برای اهمیت محیط کارآفرینی، هیئت علمی کارآفرین و نوآور، جامعه دانشجویی متعهد، و تأثیر آن بر مؤسسه، ذینفعان و محیط اطراف آن میباشد.

برای مطالعه بیشتر میتواند به مقاله ?Why is the Entrepreneurial University Important مراجعه کنید.

 

چارچوب راهنما دانشگاه کارآفرین

چارچوب راهنما برای دانشگاه‌های کارآفرین (گام ششم و هفتم)

 در ادامه قسمت چهارم و پنجم چرا ما به یک چارچوب راهنما برای دانشگاه‌های کارآفرین نیاز داریم؟ گام ششم و هفتم به قرار ذیل می‌باشد:

گام ششم: دانشگاه کارآفرین به عنوان یک موسسه بین‌المللی

دیدگاه بین‌المللی در تمام سطوح به عنوان یکی از ویژگی‌های یک دانشگاه کارآفرین شناخته شده است. از آنجایی که بین‌المللی‌سازی به طور فزاینده‌ای در فرآیندهای استراتژیک ادغام می‌شود، برای دانشگاه‌ها ضروری است که بتوانند تصمیمات آگاهانه بگیرند، و همچنین عملکرد را با توجه به اهداف مختلف در طیف وسیعی از فعالیت‌های بین‌المللی ارزیابی و ارتقا دهند. امکان ندارد یک دانشگاه بدون بین‌المللی بودن کارآفرین باشد اما دانشگاه بدون کارآفرینی می‌تواند بین‌المللی باشد. این بخش از چارچوب راهنما تعدادی بیانیه ارائه می‌دهد که تأثیر محیط بین‌المللی را بر جنبه‌های کارآفرینی آموزش، تحقیق، توسعه استعدادها، فرصت‌های جدید و فرهنگ منعکس می‌کند.

 بین‌المللی شدن بخش کلیدی استراتژی کارآفرینی دانشگاه است. اکثر دانشگاه‌ها دارای استراتژی‌های بین‌المللی سازی هستند. برای کسب امتیاز بالا، یک دانشگاه باید اطمینان حاصل کند که تعهدات تعیین شده در استراتژی بین‌المللی سازی اهداف کارآفرینی دانشگاه را منعکس می‌کند.

این دانشگاه به صراحت از  بین‌المللی شدن کارکنان و دانشجویان خود (از جمله دانشجویان دکترا) پشتیبانی می‌کند: دانشگاه‌های کارآفرین علاوه بر جذب کارکنان و دانشجویان، آن‌ها را نیز فعالانه تشویق و حمایت می‌کنند. برای کسب امتیاز بالا، دانشگاه باید از بین‌المللی شدن از طریق طرح‌های مبادله، بورسیه تحصیلی، کارآموزی در خارج از کشور و استفاده از سایر برنامه‌های تحرک گسترده‌تر حمایت کند. برای  بین‌المللی شدن نیز باید مشوق‌ها و پاداش‌هایی در نظر گرفته شود.

این دانشگاه به دنبال جذب کارکنان بین‌المللی و کارآفرین (شامل تدریس، پژوهش و دکترا) است. دانشگاه‌ها باید به صراحت برای جذب کارکنان بین‌المللی و کارآفرین اقدام کنند. دانشگاه‌ها ممکن است برای استخدام بین‌المللی، برنامه‌ها و منابع اختصاصی داشته باشند که توسط یک دفتر مرکزی سازمان‌دهی می‌شوند. استخدام باید متمرکز باشد تا اطمینان حاصل شود که با نیازهای موسسه مطابقت دارد.

این دانشگاه بین‌المللی شدن را در رویکرد خود به تدریس نشان می‌دهد. دسترسی به ایده‌های جدید برای آموزش و یادگیری در محیط بین‌المللی می‌تواند توانایی دانشگاه‌ها را برای رقابت در بازار بین‌المللی افزایش دهد. برای کسب امتیاز بالا ، دانشگاه‌ها باید محیط آموزشی و یادگیری متناسب با مخاطبان جهانی داشته باشند. این باید شامل فعالیت‌های کلاس درس با ابعاد جهانی، تحصیل در خارج از کشور، مبادلات بین‌المللی و کارآموزی باشد.

دانشگاه به طور فعال در شبکه‌های بین‌المللی شرکت می‌کنند. مشارکت‌های بین‌المللی استراتژیک جزء مهم یک موسسه کارآفرینی است و فقط توافق‌نامه‌های کاغذی نیستند، بلکه باید مشارکت‌های کاملاً کاربردی در سراسر حوزه‌های آموزشی و پژوهشی ( برای کارکنان و دانشجویان) باشند. برای کسب امتیاز بالا، دانشگاه‌ها باید با سایر شبکه‌های بین‌المللی، خوشه‌های نوآوری دانشگاه ارتباط و مشارکت دوجانبه با سایر مؤسسات داشته باشند. همچنین ممکن است ساختارهای پشتیبانی برای مدیریت این شبکه‌های ارتباطی وجود داشته باشد.

 

گام هفتم: سنجش تأثیر دانشگاه کارآفرین

اساس انگیزه ایجاد یک دانشگاه کارآفرین ، نیاز به درک تأثیر تغییرات ایجاد شده است. انواع مختلفی از تأثیرات مختلف وجود دارد که یک دانشگاه ممکن است به دنبال آن باشد، از محلی تا جهانی. این تأثیرات بر ذینفعان داخلی (دانشجویان/فارغ‌التحصیلان، کارکنان) و همچنین سهامداران خارجی (کسب‌وکارهای محلی، سازمان‌ها و کل جوامع) تأثیر می‌گذارد.

دانشگاه تأثیر استراتژی کارآفرینی خود را ارزیابی می‌کند و این استراتژی به تغییر پاسخ می‌دهد. داشتن یک استراتژی که به فعالیت‌های عملیاتی دانشگاه کمک می‌کند، مهم است. برای کسب امتیاز بالا، یک دانشگاه باید بتواند شواهدی از تأثیر فعالیت‌ها بر برنامه کارآفرینی خود جمع‌آوری می‌کند. که شواهد به طور فعال به عنوان ابزاری برای انعکاس و بررسی استراتژی و مأموریت دانشگاه استفاده می‌شود.

دانشگاه سطح مشارکت در آموزش و یادگیری کارآفرینی را در سراسر موسسه ارزیابی می‌کند. اگر ارزیابی انجام شود، معمولاً مربوط به دوره‌های کاملاً تعریف شده‌ای است که مثلاً مدرسه بازرگانی ارائه می‌کند. برای کسب امتیاز بالا، یک دانشگاه باید سطح تعامل با آموزش و یادگیری کارآفرینی را در تمام دانشکده‌ها و گروه‌ها ارزیابی کند و یافته‌ها را مقایسه کند و اطمینان حاصل کند که نتایج به برنامه‌های تجدید دوره و توسعه کارکنان بازخورد داده می‌شود.

دانشگاه به طور منظم تأثیر آموزش و یادگیری کارآفرینی را ارزیابی می‌کند. برای اطمینان از اینکه فعالیت‌های کارآفرینی به پتانسیل کامل خود می‌رسند، باید به طور منظم نظارت و ارزیابی شوند. با این حال، شمارش شرکت‌کنندگان و سنجش میزان رضایت آن‌ها کافی نیست. نظارت و ارزیابی باید تغییرات در انگیزه شرکت‌کنندگان و سطح شایستگی در مهارت‌های به دست آمده از طریق فعالیت‌های آموزش کارآفرینی را اندازه‌گیری کند. برای کسب امتیاز بالا، دانشگاه باید تأثیر آموزش کارآفرینی را در مراحل مختلف فعالیت‌های آموزش کارآفرینی (شروع، پایان، نقطه زمانی بعد) اندازه‌گیری کند تا تصویر دقیقی از تأثیر آموزش کارآفرینی داشته باشد.

این دانشگاه نظارت و ارزیابی منظم فعالیت‌های تبادل دانش دانشگاه‌ها را انجام می‌دهد. برای اطمینان از اینکه تبادل دانش به پتانسیل کامل خود می‌رسد، مکانیسم‌ها و فعالیت‌های مرتبط باید به طور منظم از دیدگاه داخلی و خارجی نظارت و ارزیابی شوند. برای کسب امتیاز بالا، دانشگاه‌ها باید معیارهای موفقیت را در رابطه با تبادل دانش تعریف کرده باشند. برای اندازه‌گیری‌های داخلی، این ممکن است شامل تعداد استارت‌آپ‌ها و اسپین‌آف‌ها، پتنت‌ها، ایده‌های تحقیقاتی جدید و روابط جدید باشد. برای اندازه‌گیری‌های بیرونی، باید ارزش درک شده و تأثیر دانشگاه بر محیط گسترده‌تر سهامداران (کسب‌وکار، دولت و غیره) را شامل شود.

این دانشگاه به طور منظم نظارت و ارزیابی تأثیر حمایت استارت‌آپ را انجام می‌دهد. نظارت و ارزیابی فعالیت‌های پشتیبانی برای اطمینان از ارائه نوع و کیفیت حمایت موردنیاز و اطمینان از اینکه این فعالیت‌ها به مؤثرترین روش ارائه می‌شوند، مهم است. نظارت و ارزیابی باید منظم باشد و از رویه‌های دقیق پیروی کند. برای کسب امتیاز بالا، دانشگاه‌ها باید نه تنها تعداد شرکت‌کنندگان و میزان رضایت آن‌ها از حمایت استارت‌آپ‌ها را اندازه‌گیری کنند، بلکه باید تعداد شرکت‌های راه‌اندازی شده و نقشی را که حمایت استارت‌آپ ایفا می‌کند، اندازه‌گیری کنند. نظارت و ارزیابی باید پس از تکمیل فعالیت پشتیبانی و همچنین در تاریخ بعدی برای اندازه‌گیری تأثیر خدمات پشتیبانی بر موفقیت راه‌اندازی کسب‌وکار انجام شود.

در پایان جهت دسترسی به فایل اصلی این مطلب میتوانید اینجا کلیک کنید

چارچوب راهنما دانشگاه کارآفرین

چارچوب راهنما برای دانشگاه‌های کارآفرین (گام چهارم و پنجم)

در ادامه قسمت سوم چرا ما به یک چارچوب راهنما برای دانشگاه‌های کارآفرین نیاز داریم؟ گام چهارم و پنجم به قرار ذیل می‌باشد:

گام چهارم: مسیرهایی برای کارآفرینان

برای اینکه دانشگاه‌ها کارآفرین باشند، باید از مسیرهایی که کارآفرینان بالقوه (کارکنان و دانشجویان) از ایده‌ها تا رشد بازار یا اشتغال در پیش گرفته‌اند، حمایت کنند. این بخش از چارچوب، بیانیه‌هایی را برای دانشگاه‌هایی ارائه می‌دهد که مایل‌اند از «کارآفرینان داخلی» در توسعه شغلی خود یا افراد مبتکر در مسیرشان برای تبدیل شدن به یک کارآفرین حمایت کنند.

دانشگاه اهمیت توسعه توانایی‌های کارآفرینی را در میان کارکنان و دانشجویان افزایش می‌دهد: ایجاد آگاهی گسترده در میان کارکنان و دانشجویان در مورد اهمیت توسعه توانایی‌ها و مهارت‌های کارآفرینی یکی از وظایف مهم یک دانشگاه کارآفرین است. برای کسب امتیاز بالا، دانشگاه باید افزایش آگاهی را در تمام دانشکده‌ها و کارکنان در تمام زمینه‌های دانشگاه گسترش دهد.

دانشگاه فعالانه افراد را تشویق می‌کند تا کارآفرین شوند: برای تشویق رفتار کارآفرینانه، دانشگاه‌ها ابتدا باید مزایای توسعه قابلیت‌ها و جستجوی فرصت‌ها را برجسته کنند و سپس با تشویق به استفاده از فرصت‌ها، این موضوع را دنبال کنند. برای کسب امتیاز بالا، دانشگاه‌ها باید کارکنان و دانشجویان را تشویق کنند تا ذهنیت‌ها، رفتارها و مهارت‌های کارآفرینانه را از طریق طیف وسیعی از مکانیسم‌هایی که می‌تواند برای فرد تنظیم شود، توسعه دهند.

این دانشگاه فرصت‌هایی را برای تجربه کارآفرینی فراهم می‌کند: هنگامی که کارکنان و دانشجویان مزایای توسعه ذهنیت کارآفرینی و کارآفرین شدن را درک کنند، دانشگاه باید فرصت‌هایی برای تجربه کارآفرینی فراهم کند. این شامل قرار دادن کارکنان و دانش‌آموزان در محیط‌هایی است که در آن بیشتر با چالش‌هایی مواجه می‌شوند که می‌تواند مهارت‌های کارآفرینی را توسعه دهند. فعالیت‌های آموزشی باید با فعالیت‌های مرتبط با شرکت ادغام شوند تا اطمینان حاصل شود که کارآفرینان به اندازه کافی برای ایجاد استارت‌آپ‌ها از طریق آموزش آماده هستند و از پشتیبانی برای اجرای آنچه آموخته‌اند برخوردارند.

این دانشگاه از افراد و گروه‌ها حمایت می‌کند تا ایده‌ها را عملی کند: داشتن یک ایده تنها یک‌قدم در مسیر کارآفرین شدن است. به‌منظور تبدیل یک ایده به عمل، دانشگاه باید به افراد و گروه‌ها طیف وسیعی از خدمات و فرصت‌ها را ارائه دهد. برای کسب امتیاز بالا، یک دانشگاه باید از مرحله قبل از راه‌اندازی تا مرحله رشد توسعه کسب‌وکار، پشتیبانی ارائه دهد. علاوه بر این، دانشگاه‌ها باید استارت آپ ها و شرکت‌های خود را با اکوسیستم کارآفرینی گسترده‌تر پیوند دهند.

در دسترس بودن مشاوره توسط پرسنل دانشگاهی و صنعتی: منتورینگ یک ابزار مؤثر یادگیری و حمایت از کسب‌وکار است که می‌تواند برای تقویت مهارت‌های کارآفرینی که دانشجویان کسب کرده‌اند مورداستفاده قرار گیرد. تطبیق کارآفرینان دانشجو و فارغ‌التحصیل با کارآفرینان باتجربه، شانس موفقیت کسب‌وکار را افزایش می‌دهد. برای کسب امتیاز بالا، دانشگاه‌ها باید خدمات راهنمایی را برای کارآفرینان دانشجو و فارغ‌التحصیل در دسترس قرار دهند و دانشگاه‌های کارآفرین نیز از فارغ‌التحصیلان خود به عنوان مربی استفاده کنند.

این دانشگاه دسترسی به منابع مالی خصوصی را برای کارآفرینان بالقوه خود تسهیل می‌کند: تسهیل دسترسی به امور مالی خصوصی، هم برای دانشجویان و هم برای کارآفرینان فارغ‌التحصیل، برای کمک به دانشگاه‌ها جهت ایجاد پیوند با صنعت و توسعه یک اکوسیستم کارآفرینی ضروری است. برای کسب امتیاز بالا، دانشگاه‌ها باید رویدادهای شبکه‌ای را برای کارآفرینان نوپا سازمان‌دهی کنند تا بتوانند با سرمایه‌گذاران ملاقات کنند که به کارآفرینان نوپا این فرصت را می‌دهد تا ایده‌های خود را برای سرمایه‌گذاران مطرح کنند. علاوه بر این، مؤسسه باید از کارآفرینان، دانشجویان و فارغ‌التحصیلان با کمک به آن‌ها در یافتن فرصت‌های تأمین مالی خصوصی به‌صورت موقت حمایت کند.

این دانشگاه دسترسی به امکانات انکوباتور کسب‌وکار را فراهم می‌کند: انکوباسیون کسب‌وکار ابزار مهمی است که می‌تواند توسط دانشگاه‌ها برای حمایت از استارت آپ ها و شرکت‌های فرعی جدید و همچنین ایجاد پیوند با صنعت مورداستفاده قرار گیرد. انکوباتورها اغلب مکان‌های رایگان یا یارانه‌ای، دسترسی به آزمایشگاه‌ها، امکانات تحقیقاتی و خدمات فناوری اطلاعات، مربیگری، راهنمایی، آموزش و دسترسی به منابع مالی را فراهم می‌کنند. برای کسب امتیاز بالا، دانشگاه‌ها باید انکوباتورهایی در محل داشته باشند که این خدمات را ارائه دهند، یا به کارکنان، دانشجویان و کارآفرینان فارغ‌التحصیل در دسترسی به امکانات خارجی که این نوع حمایت را ارائه می‌دهند، کمک کنند.

گام پنجم: دانشگاه – روابط تجاری / خارجی برای تبادل دانش

نشان داده شده است که مشارکت فعال طیفی از ذینفعان، یک عامل کمک‌کننده در دانشگاه‌های کارآفرین موفق است. ایجاد و حفظ روابط با شرکا و همکاران کلیدی در دستیابی به پتانسیل کامل یک دانشگاه، در کارآفرینی، تحقیقات، تدریس و سایر فعالیت‌های مأموریت سوم ضروری است. چندین مؤلفه در محیط خارجی وجود دارد، از جمله روابط با بخش عمومی، مناطق، مشاغل، فارغ‌التحصیلان، نهادهای حرفه‌ای و غیره. انگیزه این تعهد ایجاد ارزش برای دانشگاه و جامعه است.

این دانشگاه متعهد به همکاری و تبادل دانش با صنعت، جامعه و بخش عمومی است: دانشگاه‌ها باید برای تبادل دانش به همکاری و مشارکت ارزش بالایی قائل شوند. کسب امتیاز تبادل دانش بالا باید بخشی از سیاست سازمانی باشد. این سیاست باید راهنمایی کند که چگونه می‌توان انواع روابط با صنعت، بخش دولتی و خصوصی و غیره را شکل داد و مدیریت کرد.

این دانشگاه مشارکت فعال در روابط با طیف گسترده‌ای از سهامداران را نشان می‌دهد: دانشگاه‌های کارآفرین ارزش مشارکت چندین ذینفع برای حمایت از کارآفرینی را درک می‌کنند. برای کسب امتیاز بالا، یک دانشگاه باید در طیفی از مشارکت‌ها فعالیت داشته باشد که سازمان‌های منطقه‌ای و محلی، SME ها، شرکت‌های اجتماعی، مدارس، فارغ‌التحصیلان و کارآفرینان را پوشش می‌دهد.

این دانشگاه پیوندهای قوی با انکوباتورها، پارک‌های علمی دارد که فرصت‌هایی را برای تبادل دانش پویا ایجاد می‌کند: دانشگاه‌ها می‌توانند از روابط خود با محیط بیرونی خود ارزش‌افزوده ایجاد کنند. برای کسب امتیاز بالا، دانشگاه‌ها باید سیستمی داشته باشند که به‌عنوان‌مثال، با فراهم کردن فضاهای باز برای همکاری، سخنرانی و سازمان‌دهی کارگاه‌های مشترک، جلسات صبحانه و سایر رویدادهای شبکه‌ای، امکان بارورسازی دانش و ایده‌های پارک‌های علمی و تجاری را فراهم کند. دانشگاه‌ها همچنین ممکن است منافع مالی یا مدیریتی مستقیمی در پارک‌های علمی و انکوباتورها داشته باشند، از مشارکت تا مالکیت.

دانشگاه فرصت‌هایی را برای کارکنان و دانشجویان فراهم می‌کند تا در فعالیت‌های کارآفرینی با کسب‌وکار خارجی شرکت کنند. کارکنان و دانشجویان باید فرصت تعامل گسترده‌تری با محیط خارجی در طیف وسیعی از فعالیت‌های کارآفرینی داشته باشند. برای کسب امتیاز بالا، دانشگاه باید از مکانیسم‌های تبادل دانش و همکاری با محیط خارجی حمایت کند. این امر می‌تواند با روش‌های رسمی مانند بخشی از برنامه درسی فعال (کارخانه‌های یادگیری) و دوره‌های کارآموزی یا به‌طور غیررسمی از طریق کلوپ‌های صبحانه و سایر اجتماعات و فعالیت‌های اجتماعی انجام شود.

دانشگاه به‌طور خاص از فعالیت کارکنان و دانشجویان بین دانشگاه و محیط خارجی پشتیبانی می‌کند. یک مکانیسم مهم برای تبادل دانش، فعالیت کارکنان و دانشجویان است. این شامل دوره‌های کارآموزی و برنامه‌های تبادل آموزشی و پژوهشی است. برای کسب امتیاز بالا، دانشگاه‌ها باید مکانیسم‌هایی برای حمایت از فعالیت کارکنان و دانشجویان با محیط خارجی داشته باشند. انواع مختلفی از رویکردها وجود دارد که برخی رسمی‌تر از سایرین هستند.

این دانشگاه فعالیت‌های تحقیقاتی، آموزشی و صنعتی را با هم پیوند می‌دهد تا بر کل اکوسیستم دانش تأثیر بگذارد. باید مکانیسم‌هایی وجود داشته باشد که دانشگاه بتواند اطلاعات و تجربیات خود را از اکوسیستم گسترده‌تر جذب کند. برای آموزش این ممکن است به شکل دوره‌های کارآموزی، موقعیت‌های نامزدی صندلی کسب‌وکار / مدعوین مهمان یا فرصت‌های تدریس باشد. در مورد تحقیق، این ممکن است به صورت مشارکت‌های صورت گرفته، کار قراردادی، دانش جدید از دستور کار تدریس و غیره باشد. به همین ترتیب، موسسه باید مکانیسم‌های روشنی برای بهره‌برداری از فرصت‌های کارآفرینی با شرکای تجاری و صنعتی داشته باشد.

ادامه دارد…

چارچوب راهنما دانشگاه کارآفرین

چارچوب راهنما برای دانشگاه‌های کارآفرین (گام سوم)

در ادامه قسمت دوم چرا ما به یک چارچوب راهنما برای دانشگاه‌های کارآفرین نیاز داریم؟ گام سوم به قرار ذیل می‌باشد:

گام سوم: توسعه کارآفرینی در آموزش و یادگیری

دانشگاه‌ها در حال گسترش کارآفرینی و آموزش کارآفرینی هستند. این بخش از چارچوب تعدادی از زمینه‌هایی را که توسعه کارآفرینی می‌تواند در آن‌ها رخ دهد، نشان می‌دهد که نشان‌دهنده نیاز ساختار سازمانی برای حمایت از توسعه کارآفرینی و همچنین ارائه ابزارهای مناسب برای ارائه فرصت‌های آموزشی هم در داخل و هم از طریق محیط خارجی است.

ساختار دانشگاه به‌گونه‌ای است که باعث حمایت از توسعه ذهنیت‌ها و مهارت‌های کارآفرینی می‌شود: دانشگاه دارای ساختارهای خاصی است که توسعه کارآفرینی را در تمامی فعالیت‌ها تسهیل می‌کند. ساختارها برای دانشگاه‌هایی که مایل‌اند نه تنها یادگیری کارآفرینی ارائه دهند، بلکه می‌خواهند در رویکرد خود کارآفرین باشند، بسیار مهم هستند. برای کسب امتیاز بالا، دانشگاه‌ها باید دارای پست‌هایی مانند؛ استاد کارآفرینی یا کارکنان ارشد که حداقل مسئولیت کارآفرینی در سطح واحد/دانشکده را بر عهده دارند. این افراد باید در استراتژی و برنامه‌ریزی آینده دانشگاه مشارکت داشته باشند. کارکنان و دانشجویان نیز ممکن است توسط صندوق‌های سرمایه‌گذاری و سایر پلتفرم‌های مبادله داخلی پشتیبانی شوند.

کارکنان رویکردی کارآفرینانه برای تدریس در همه بخش‌ها دارند و تنوع و نوآوری در آموزش و یادگیری را ارتقا می‌دهند: رویکردهای زیادی برای ارائه یادگیری کارآفرینانه وجود دارد که می‌توان آن را در سراسر دانشگاه اتخاذ کرد. در دانشگاه‌هایی که متعهد به یادگیری کارآفرینی هستند، مهارت‌ها فقط از طریق سخنرانی‌های سنتی ارائه نمی‌شوند. بسیاری از رویکردهای دیگر برای ایجاد نتایج یادگیری موردنظر اتخاذ شده است. موضوعات مختلف را می‌توان با رویکردهای مختلف به بهترین وجه ارائه کرد. همچنین دانش آموزان به روش‌های مختلف پاسخ متفاوتی می‌دهند. نکته کلیدی این است که توانایی دانش‌آموز برای تفکر و پاسخگویی کارآفرینانه افزایش یابد. علاوه بر این، دانش‌آموزان ممکن است شرکت‌های خود را راه‌اندازی کنند، مسابقات و جوایز داشته باشند، سفیران کارآفرینی باشند و باشگاه‌هایی را اداره کنند. برای کسب امتیاز بالا، دانشگاه‌ها باید آموزش کارآفرینی خود را از طریق طیف وسیعی از روش‌ها در تمام بخش‌ها ارائه دهند. کارکنان همچنین نیاز به دسترسی به پشتیبانی و آموزش برای ایجاد ظرفیت دارند.

رفتار کارآفرینانه در دانشگاه پشتیبانی می‌شود. از ایجاد ایده‌ها تا توسعه و اجرا: رفتار کارآفرینانه در طول تدریس و فعالیت‌های فوق‌برنامه تشویق و حمایت می‌شود. همچنین ارائه آموزش کارآفرینی با کارآفرینان «واقعی» در صورت امکان و استفاده از انواع روش‌های آموزشی ازجمله: مطالعات موردی، بازی‌ها و شبیه‌سازی، گزارش‌های تجربی واقعی توسط استارت‌آپ‌ها و مطالعات شکست کسب‌وکار. برای کسب امتیاز بالا، دانشگاه باید فرصت‌های تدریس و یادگیری رسمی و غیررسمی را برای حمایت از رفتار کارآفرینی ارائه دهد.

دانشگاه نتایج یادگیری کارآفرینی را تأیید می‌کند: دانشگاه‌هایی که برای یادگیری کارآفرینی ارزش قائل هستند، متعهد به بررسی منظم، اعتبارسنجی و به‌روزرسانی محتوای دوره‌های کارآفرینی هستند. برای کسب امتیاز بالا، باید مکانیسم‌هایی وجود داشته باشد که به‌وسیله آن کارکنان آموزشی، نتایج یادگیری مورد انتظار را در رابطه با کارآفرینی (دانش، مهارت‌ها و شایستگی) در همه برنامه‌ها تدوین کرده باشند. نتایج یادگیری باید در سطح سازمانی از طریق مکانیسم‌های مناسب تأیید شود و در دوره‌ها به رسمیت شناخته شود. دانش آموزان باید درک روشنی از نتایج یادگیری به دست آمده داشته باشند.

همکاری و تعامل با ذینفعان خارجی یکی از اجزای کلیدی توسعه آموزش و یادگیری در یک دانشگاه کارآفرین است: یک منبع مهم اما اغلب کم استفاده برای دانشگاه کارآفرین، همکاری با محیط خارجی و ذینفعان آن است. این شامل مشارکت با جوامع، سازمان‌های محلی، اتاق‌های بازرگانی دولت محلی و فارغ‌التحصیلان می‌شود. همکاری با ذینفعان خارجی می‌تواند روابط جدیدی را ایجاد کند و منبع مهمی از تخصص و تجربه باشد که می‌تواند در آموزش کارآفرینی و خدمات پشتیبانی استفاده شود. برای کسب امتیاز بالا، دانشگاه‌ها باید با ذینفعان خارجی همکاری و ارتباط منظم داشته باشند، اطلاعات به‌روز در مورد مکان و فعالیت‌های خود داشته باشند و فعالیت‌هایی داشته باشند که تجربه و تخصص آن‌ها را در آموزش کارآفرینی و خدمات پشتیبانی راه‌اندازی ادغام کند.

نتایج تحقیقات در آموزش و آموزش کارآفرینی ادغام شده است: برای به‌روز ماندن و مرتبط ماندن، پیشنهاد آموزش کارآفرینی باید به‌طور مداوم بررسی و به‌روز شود. یکی از جنبه‌های مهم این امر، ادغام نتایج تحقیقات فعلی کارآفرینی در آموزش است. برای کسب امتیاز بالا، دانشگاه‌ها باید کارکنان و مربیان را تشویق کنند تا برنامه درسی را با یافته‌های تحقیقات اخیر به‌روز نگه دارند و تبادل درونی دانش را تشویق کنند.

ادامه دارد…

چارچوب راهنما برای دانشگاه‌های کارآفرین (گام دوم)

در ادامه قسمت اول چرا ما به یک چارچوب راهنما برای دانشگاه‌های کارآفرین نیاز داریم؟ گام دوم به قرار ذیل می‌باشد:

گام دوم: ظرفیت سازمانی، افراد و مشوق‌ها

دانشگاه‌ها می‌توانند توسط ساختارها و رویکردهای سازمانی خود محدود شوند و انجام انواع فعالیت‌های کارآفرینی که از اهداف استراتژیک آن‌ها پشتیبانی می‌کنند، دشوارتر می‌شود. این بخش برخی از حوزه‌های کلیدی را برجسته می‌کند که دانشگاه می‌خواهد محدودیت‌های سازمانی برای تحقق برنامه کارآفرینی خود را به حداقل برساند. این شامل استراتژی مالی، جذب و حفظ افراد مناسب و تشویق رفتار کارآفرینانه در افراد است.

اهداف کارآفرینی دانشگاه توسط طیف گسترده‌ای از منابع مالی/سرمایه‌گذاری، ازجمله سرمایهگذاری توسط سهامداران خارجی پشتیبانی می‌شود: برای دانشگاه بسیار مهم است که در فعالیت‌های کارآفرینانه خود از طریق یک استراتژی مالی پایدار سرمایه‌گذاری کند، اما خوب نیست که بیش‌ازحد به منابع محدود بودجه عمومی وابسته باشد. دانشگاه‌ها زمانی کارآفرین هستند که از به حداکثر رساندن پتانسیل خود، تنوع بخشیدن به منابع مالی و کاهش وابستگی خود به بودجه دولتی/عمومی نترسند. دانشگاه‌ها می‌توانند امتیاز بالایی کسب کنند اگر کمک‌های خارجی اضافی از طریق خدماتی مانند اشتراک فضا و امکانات دریافت کنند. آن‌ها ممکن است از درآمد حاصل از فعالیت‌های کارآفرینی برای سرمایه‌گذاری مجدد (فعالیت‌های خود تأمین مالی) استفاده کنند.

این دانشگاه یک استراتژی مالی پایدار برای حمایت از توسعه کارآفرینی دارد: فعالیت‌های کارآفرینانه در دانشگاه‌ها مشروع‌تر تلقی می‌شوند و اگر در بلندمدت پایدار باشند، شانس بیشتری برای تأثیرگذاری خواهند داشت. این شامل تأمین مالی یا حمایت کافی از فعالیت‌های کارآفرینی به‌عنوان بخشی از بودجه دانشگاه (بلندمدت) است. برای کسب امتیاز بالا، دانشگاه‌ها باید از طریق استراتژی مالی خود در فعالیت‌های کارآفرینانه خود سرمایه‌گذاری کنند.

مکانیسم‌هایی برای شکستن مرزهای سنتی و تقویت روابط جدید – گرد هم آوردن ذینفعان داخلی (کارکنان و دانشجویان) و ایجاد هم‌افزایی بین آن‌ها: همه کارکنان و دانش آموزان ذینفعان داخلی مهمی هستند که از دستور کار کارآفرینی حمایت می‌کنند. تمام بخش‌های دانشگاه باید باهم کار کنند، هم‌افزایی و پیوند بین دانشکده‌ها، بخش‌ها و سایر ساختارها ایجاد کنند و مرزها و سیلوهای سنتی را در هم بشکنند. برای کسب امتیاز بالا، دانشگاه‌ها باید مکانیسم‌هایی برای بهره‌برداری از دانش و منابع داخلی از طریق، امکانات مشترک بین دانشکده‌ها، ساختارهای دانشجو و کارکنان، ساختارهای بین‌رشته‌ای، گروه‌های آموزشی و پژوهشی بین اعضای هیئت‌علمی داشته باشند.

دانشگاه برای جذب و تعامل با افرادی که دارای نگرش، رفتار و تجربه کارآفرینی هستند باز است: دانشگاه‌ها می‌توانند با استخدام کارکنانی که دارای پیشینه کارآفرینی قوی هستند، فرهنگ کارآفرینی را ایجاد و تقویت کنند. برای کسب امتیاز بالا، مؤسسه باید از نگرش و تجربه کارآفرینی به‌عنوان معیار در فرآیند استخدام استفاده کند. این فقط مربوط به هیات علمی نیست. افراد خارج از دانشگاه، مانند سخنرانان مهمان یا فارغ‌التحصیلان، نیز می‌توانند مهارت‌های مهمی را به مؤسسات دانشگاهی بیاورند. آن‌ها یک دیدگاه بیرونی و همچنین مهارت‌ها و توانایی‌هایی دارند که در داخل در دسترس نمی‌باشد.

این دانشگاه برای حمایت از دستور کار کارآفرینی خود در توسعه کارکنان سرمایه‌گذاری می‌کند: کارکنان یک منبع کلیدی در ارائه استراتژی، آموزش کارآفرینی، پشتیبانی از راه‌اندازی کسب‌وکار و همه فعالیت‌های کارآفرینی میباشد که دانشگاه می‌خواهد توسعه دهد. بسیاری از حوزه‌های دستور کار کارآفرینی به‌سرعت در حال حرکت هستند و نیاز به ارتقاء مهارت و کسب دانش وجود دارد. برای کسب امتیاز بالا، دانشگاه‌ها باید یک سیاست رسمی برای توسعه شغلی برای همه کارکنان داشته باشند، که به دستور کار کارآفرینی می‌پردازد و برای اهداف کلیدی خود طراحی شده است.

 مشوق‌ها و پاداش‌های واضحی، برای کارکنانی که فعالانه از دستور کار کارآفرینی دانشگاه حمایت می‌کنند، وجود دارد: ایجاد فرهنگ کارآفرینی در بدنه کارکنان برای دانشگاه‌ها جهت افزایش و بهبود کیفیت فعالیت‌های کارآفرینی ضروری است. تشویق و پاداش دادن به رفتار کارآفرینانه در همه کارکنان، تعهد به توسعه به‌عنوان یک دانشگاه کارآفرین را تقویت می‌کند. برای کسب امتیاز بالا، دانشگاه‌ها باید سیستم‌های تشویقی و پاداش برای آن دسته از کارکنانی داشته باشند که فعالانه از فعالیت‌های کارآفرینی و ایجاد کسب‌وکار حمایت می‌کنند. این سیستم‌ها باید در سطح فردی و همچنین برای دانشکده‌ها/گروه‌ها در دسترس باشند. مثلا؛ پاداش‌هایی فراتر از معیارهای تحقیق، انتشار و تدریس، اساتیدی که به‌صورت پاره‌وقت در شرکت‌های خود کار می‌کنند، فضای اداری و آزمایشگاهی برای پیگیری فعالیت‌های کارآفرینی، کاهش بار آموزشی و غیره. در بسیاری از کشورها، کارکنان شامل دانشجویان دکترا هستند.

دانشگاه به سایر ذینفعانی که در دستور کار کارآفرینی دانشگاه مشارکت دارند، جایگاه و اعتبار می‌بخشد: دانشگاه باید برای ذینفعان خارجی ارزش قائل شود، زیرا آن‌ها مهارت‌ها، دانش و فرصت‌های بیشتری را برای توسعه به ارمغان می‌آورند. ارزش آن‌ها را می‌توان از طریق انواع فعالیت‌ها و فرصت‌های زیر تشخیص داد: ارائه استفاده از امکانات و خدمات، مکانیسم‌هایی برای ریسک مشترک و پاداش برای مشارکت، فرصت‌هایی برای کمک‌ هزینه تحصیلی، همکاری

ادامه دارد ….

چارچوب راهنما برای دانشگاه‌های کارآفرین (گام اول)

آموزش عالی در تعریف هدف، نقش، سازمان و گستره خود در جامعه و اقتصاد با چالش‌های بی‌سابقه‌ای مواجه است. انقلاب فناوری اطلاعات و ارتباطات، ظهور اقتصاد دانش‌، آشفتگی اقتصادی و متعاقب آن شرایط تأمین مالی، همگی نور جدید و مطالبات جدیدی را بر سیستم‌های آموزش عالی در سراسر جهان پرتاب کرده‌اند. یکی از واکنش‌های مهم اروپایی در توسعه، در مفهوم و در عمل، «دانشگاه کارآفرینی» می‌باشد که با نوآوری در سراسر تحقیقات، تبادل دانش، آموزش و یادگیری، حکومت‌داری و روابط خارجی تجسم یافته است، دیده می‌شود.

چارچوب راهنما به‌عنوان ایده‌ای آغاز شد که برای اولین بار در مارس 2011 در انجمن تجاری دانشگاه مورد بحث قرار گرفت. یک مجمع اروپایی که دانشگاه‌ها و مشاغل را گرد هم می‌آورد تا مکانیسم‌های همکاری را بررسی کنند و انتقال و به اشتراک‌گذاری دانش را تشویق کنند. گروهی از شرکت‌کنندگان در این رویداد توصیه‌ای را برای نگاهی دقیق‌تر به مفاهیم و ویژگی‌های اساسی یک دانشگاه کارآفرین و ارائه یک چارچوب راهنما که به‌عنوان ابزاری مشخص برای یادگیری و الهام در دسترس دانشگاه‌ها باشد، تدوین کردند.

دانشگاه کارآفرین بودن به چه معناست؟ ویژگی‌های تعیین‌کننده آن چیست؟ آیا در حال حاضر دانشگاه‌های کارآفرینی وجود دارد که بتوان از آن‌ها درس گرفت؟

یافتن یک تعریف واحد از دانشگاه کارآفرینی که در سراسر منطقه آموزش عالی اروپا کار کند، دشوار و بحث‌برانگیز است. هیچ تعریف یکسانی از دانشگاه کارآفرین وجود ندارد، اما رویکردهای بسیار ارزشمندی وجود دارد، مبتکرانه، خلاقانه و درعین‌حال کاربردی که سبک کارآفرینی را متمایز می‌کند. تلاش های متعددی برای تعریف دانشگاه کارآفرین در ادبیات وجود دارد که به اجماع نمی‌رسند. درنتیجه این چارچوب حول هفت حوزه طراحی شده است که بسیاری از ویژگی‌های رایج شناسایی شده یک دانشگاه کارآفرین را پوشش می‌دهد؛ بنابراین می‌توان از این چارچوب راهنما به‌عنوان مدلی استفاده کرد که بسیاری از تعاریف موجود را پشتیبانی می‌کند.

البته در خواندنی‌ها گذشته نگاهی گذرا به مفهوم دانشگاه کارآفرین شد.

چه کسی می‌تواند از چارچوب راهنما استفاده کند؟ مخاطبان اصلی آن دسته از کارکنان دانشگاه هستند که با برنامه‌ریزی استراتژیک و تصمیم‌گیری درگیر هستند. این چارچوب می‌تواند به‌عنوان یک تمرین رسمی یا غیررسمی توسط افراد یا در سطح دانشکده یا موسسه مورداستفاده قرار گیرد. دانشگاه‌ها همچنین ممکن است بخواهند کارکنان را در گروه‌های کاری گرد هم بیاورند تا مسائل را بررسی کنند، در مورد موضع خود به توافق برسند و در زمینه‌های قابل‌بهبود توافق کنند. نتایج باید بینشی در مورد پیشرفت تغییر در یک دانشگاه ارائه دهد که اساس بحث‌های برنامه‌ریزی را تشکیل می‌دهد و در تدوین برنامه‌های استراتژیک مفید است. نتایج همچنین ممکن است یک خط مبنا را ارائه دهند که براساس آن می‌توان تحولات آینده را اندازه‌گیری کرد.

گام اول: رهبری و حکمرانی

این بخش از چارچوب راهنما به بررسی عواملی می‌پردازد که به رهبری و حکمرانی دانشگاه مربوط می‌شوند. به‌منظور توسعه فرهنگ کارآفرینی در یک موسسه، رهبری قوی و حکمرانی خوب بسیار مهم است. بسیاری از دانشگاه‌ها در بیانیه‌های مأموریت خود کلمات «تشکیلات» و «کارآفرینی» را درج می‌کنند، اما این باید بیش از یک مرجع باشد. این بخش برخی از عوامل مهمی را که یک دانشگاه ممکن است برای تقویت برنامه کارآفرینی خود در نظر بگیرد برجسته می‌کند.

دانشگاه‌ها باید خود را سازمان‌ها و محیط‌های کارآفرینی ببینند که توسط ارزش‌ها/مأموریت‌های مشترک و نه سیستم‌های کنترل دقیق حفظ شده‌اند. برای توسعه به‌عنوان یک سازمان کارآفرین با فرهنگ کارآفرینی، فعالیت‌های کارآفرینانه باید در استراتژی تثبیت شود.

تعهد در سطح بالایی برای اجرای استراتژی کارآفرینی وجود دارد: برای کسب امتیاز بالا، یک دانشگاه باید یک بیانیه مأموریت کاری با چشم‌انداز کارآفرینی برای آینده موسسه داشته باشد. علاوه بر این، این استراتژی می‌تواند اهداف مشخصی برای کارآفرینی با شاخص‌های عملکرد مرتبط داشته باشد (مانند ایجاد انگیزه، شناخت و نگرش‌های کارآفرینی؛ ایجاد شایستگی‌ها و مهارت‌های کارآفرینی؛ حمایت از راه‌اندازی کسب‌وکار؛ تجاری‌سازی نتایج تحقیقات از طریق انتقال فناوری و راه‌اندازی کسب‌وکار. ایجاد درآمد برای مؤسسه از فعالیت‌های فرعی؛ تقویت همکاری بین مؤسسه و شرکت‌های محلی).

تعهد در سطح بالایی برای اجرای استراتژی کارآفرینی وجود دارد: باید تعهد به اجرای استراتژی در رابطه با دستور کار کارآفرینی وجود داشته باشد. برای کسب امتیاز بالا، استراتژی باید در سراسر مؤسسه شناخته شده و به‌عنوان یک اولویت توسط کارکنان و دانشجویان درک شود. این تعهد باید با تلاش‌های ارتباطی داخلی به اشتراک گذاشته شود و حمایت شود. یکی دیگر از شاخص‌های کلیدی تعهد این است که فردی در سطح رئیس، مسئول دستور کار کارآفرینی شود. دانشگاه‌هایی که تعهد قوی در سطح بالایی دارند، استراتژی‌ها را برای به‌روز نگه‌داشتن آن‌ها مورد بازنگری و تجدیدنظر قرار خواهند داد. ممکن است دانشگاه‌ها نیز ساختارهای خود را برای ارائه بهتر استراتژی کارآفرینی تطبیق داده باشند.

دانشگاه الگویی برای هماهنگی و یکپارچه‌سازی فعالیت‌های کارآفرینی در تمامی سطوح در سراسر دانشگاه دارد: مدل‌های مختلفی برای هماهنگی و ادغام فعالیت‌های کارآفرینی در سراسر دانشگاه وجود دارد. هر مدلی که به کار گرفته شود، از روابط موجود بهره می‌برد، بین بخش‌ها، دانشکده‌ها و سایر مراکز هماهنگ می‌شود و از تکرار کار در دانشگاه و اکوسیستم کارآفرینی محلی آن جلوگیری می‌کند. برای کسب امتیاز بالا، دانشگاه‌ها باید ساختار کارآفرینی داشته باشند که فعالیت‌های درون موسسه و سایر ذینفعان در اکوسیستم کارآفرینی محلی را هماهنگ کند.

دانشکده‌ها و واحدها استقلال عمل دارند: غلبه بر موانع بوروکراتیک کلید کارآفرینی است. دانشگاه‌هایی که موانع یا سلسله‌مراتب کمتری دارند، انجام فعالیت‌های کارآفرینانه و تسریع در ایجاد ایده و تصمیم‌گیری آسان‌تر است. مراکز و ساختارهای جدید برای توسعه فعالیت‌های جدید به‌راحتی شکل می‌گیرد. این موسسه باید استقلال و مالکیت فردی ابتکارات را به حداکثر برساند.

دانشگاه نیروی محرکه‌ای برای توسعه کارآفرینی در محیط وسیع‌تر منطقه‌ای و اجتماعی است: دانشگاه‌ها نقش‌های متعددی را در جوامع خود ایفا می‌کنند و یکی از وظایف کلیدی آن‌ها حمایت و هدایت توسعه منطقه‌ای، اجتماعی است. برای کسب امتیاز بالا، دانشگاه‌ها باید بازیگران فعالی باشند که با حضور قوی در جامعه به محیط بیرونی خود مرتبط شوند. این ممکن است شامل ارائه تسهیلات به دیگران از خارج از مؤسسه، شرکت در خوشه‌های منطقه‌ای، حمایت از فعالیت‌های فرهنگی و هنری محلی، فراهم کردن فرصت‌هایی برای استارت‌آپ‌های منطقه‌ای یا شرکت‌های تأسیس‌شده و ایفای نقش فعال در تعیین جهت استراتژیک توسعه محلی باشد.

ادامه دارد…

دانشگاه کارآفرین چیست

ادبیات تنوعی از رویکردهای مفهومی را به پدیده دانشگاه کارآفرین ارائه می‌کند. با این حال، گوئررو-کانو، کربی و اوربانو (2006)، هنگام بررسی ادبیات ، وجود برخی ویژگی‌های مشابه را ذکر می‌کنند. که اهمیت عوامل مؤثر بر دانشگاه ها را نشان می دهد. از جمله این ویژگی ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  1. فعالیت های کارآفرینانه اعضای جامعه (دانشگاه ها و اساتید)
  2. اجرای استراتژی های مختلف برای بهبود ایجاد بنگاه های جدید
  3. تعدیل در ساختار سازمانی دانشگاه ها.

ویژگی های متفاوتی از دانشگاه کارآفرین را میتوان ارائه کرد. اولین مشخصه مربوط به فعالیت های کارآفرینانه اعضای جامعه (دانشگاهیان و اساتید) است و در تعاریفی یافت می شود که اقدامات کارآفرینانه اعضای دانشگاه را نسبت به محیطی که این اقدامات در آن قرار می گیرند یا در آن قرار دارند، در نظر می گیرند. با این حال، برخی از نویسندگان مانند کربی (2002)، آدرچ، هولسبک و لمان (2012)، ملو (2014)، کونا و ماکولان (2015) و اتزکوویتز (2017) بر فعالیت‌های کارآفرینانه‌ای که دانشگاه‌ها در محیطی که در آن هستند انجام می‌دهند تأکید می‌کنند. این رویکرد جدید به تعاریف را می توان از ویژگی های جدید دانشگاه کارآفرین دانست.

دومین و سومین مشخصه مندرج در چارچوب ارجاعی به راهبردهای بهبود ایجاد بنگاه ها و نیز تغییرات مربوط به ساختار سازمانی دانشگاه ها برای تحقق مأموریت سوم اشاره دارد. این ویژگی‌ها ممکن است نشان‌دهنده مرحله انتقال دانشگاه‌های متمرکز بر تحقیق به دانشگاه کارآفرینی، به دلیل فرمول‌بندی مجدد استراتژی‌ها و ساختار سازمانی آن‌ها باشد (گوئررو-کانو و همکاران، 2006).

همانطور که توسط اتزکوویتز (2017) مشخص شد، دانشگاه یک بازیگر اقتصادی در ادغام توسعه اقتصادی، آموزش و تحقیق است. این توسعه دارای یک الگوی ماهیت منطقه‌ای است، با رویکردهای مدیریت استراتژیک، متنوع‌سازی پایه‌های تامین مالی و ترویج فرهنگ کارآفرینی.

مانند بازار، دانشگاه کارآفرینی جهانی، فن‌آور، نوآور و رقابتی می‌شود، که تبدیل آن از موسسه‌ای متمرکز بر اقدامات داخلی به ارتباط بین طرف‌های ذینفع خارجی را تشکیل می‌دهد. با گسترش نقش دانشگاه در نوآوری، فعالیت های سنتی بازتعریف و گسترش می یابند. به همین ترتیب، تدریس توسط دانشجویانی که دانش خود را در موقعیت‌های واقعی آزمایش می‌کنند و به عنوان واسطه‌ای برای ارتباط بین دانشگاه و سایر حوزه‌های سازمانی عمل می‌کنند، گسترش می‌یابد (اتزکوویتز و همکاران، 2000).

از همین رو دانشگاه کارآفرین پدیده‌ای است که از آماده‌سازی «منطق درونی» دانشگاه‌ها برای توسعه دانشگاهی ناشی می‌شود که از کارآفرینی دانشگاهی محافظه‌کار به کارآفرینی دانش‌آفرین گسترش می‌یابد (اتزکوویتز، 2013).

امروزه دانشگاه های کارآفرین نقش اساسی در توسعه اقتصادی کشورهای مختلف دارند. با این حال، برخی از منتقدان دفاع می کنند که کارآفرینی باید در کلاس خاصی از مؤسسات آموزش عالی حفظ شود، زیرا آنها می ترسند که منافع مالی شدید بر دانشگاه تأثیر بگذارد و منجر به از دست دادن نقش آن به عنوان یک منتقد مستقل جامعه شود. هنوز برخی سازمان‌ها هستند که هنگام شناسایی شرکت‌های جدید که از دانشگاه‌ها به‌عنوان رقبای بالقوه ظاهر می‌شوند، موضع مشابهی اتخاذ می‌کنند و استدلال می‌کنند که «دانشگاه‌ها باید خود را به روابط سنتی دانشگاهی- صنعتی مانند مشاوره محدود کنند» (اتزکوویتز و همکاران، 2000).

برای مطالعه بیشتر در حوزه مطالب به روز دانشگاه کارآفرین میتوانید به بخش ماهنامه مراجعه کنید