آمازون نخستین سوپرمارکت بدون صندوق را افتتاح کرد

 

نخستین فروشگاه بزرگ و بدون صندوق آمازون افتتاح شده است. دوربین‌ها و حسگرهای مختلف خرید هر فرد را رصد می‌کنند. به نظر می‌رسد آمازون تصمیم دارد صندوق فروشگاه‌ها را منسوخ کند. این شرکت نخستین سوپرمارکت بدون صندوق خود را افتتاح کرد. مشتریان در این فروشگاه می‌توانند پس از خرید بدون انتظار در صف صندوق یا حتی بازکردن کیف پولشان از آنجا خارج شوند. این فروشگاه روز گذشته در سیاتل افتتاح شد و مشتریان با اسکن کردن یک اپلیکیشن موبایل توانستند وارد فروشگاه شوند. دوربین‌ها و حسگرهای مختلف هر فرد و کالاهایی که او از قفسه‌ها برمی‌دارد را رصد می‌کنند. پس از آنکه مشتریان از فروشگاه خارج شدند، حساب کاربری آنها در آمازون مبلغ خرید آنها را محاسبه می‌کند. این فروشگاه «Amazone Go Grocery» نام دارد. مساحت فروشگاه بدون صندوق ۱۰ هزار و ۴۰۰ فوت‌مربع است و ۵ هزار کالا برای فروش در آن عرضه شده است. هرچند فناوری به‌کاررفته در این فروشگاه چندان جدید نیست، اما این نخستین باری است که فناوری در چنین مقیاس عظیمی ارائه شده است.

چند اشتباه رایج کارآفرینان که در مذاکرات انجام می دهند

اشتباهات متداول کارآفرینان در مذاکره

همه ما از آمارهای وحشتناک کسب‌وکارها خبر داریم. بیشتر کسب‌وکارهای نوپا شکست می‌خورند (حدود ۸۰ درصد از آنها). بسیاری از کارشناسان، دلیل این شکست‌ها را ریسک‌های نوآوری می‌دانند. با این حال، ما پی برده‌ایم که مساله دیگری وجود دارد که به همان اندازه در شکست کسب‌وکارها اثر دارد.

این عامل، مدیریت نادرست روابط کلیدی و به ویژه شکست در مذاکرات بنیان‌گذاران و کارآفرینان است. اداره یک کسب‌وکار نیاز به مذاکرات بسیاری دارد که با شرکا، شرکای بالقوه، سرمایه‌گذاران و گروه‌های ذی‌نفع دیگر انجام شود. چنین مذاکراتی در تمام مراحل رشد کسب‌وکار ادامه خواهند یافت؛ از زمان ایده‌پردازی و شکل‌گیری کسب‌وکار تا مراحل بالاتری که شرکت بالغ می‌شود و افزایش درآمد و چالش‌های رشد را تجربه می‌کند. در پژوهش‌ها و مصاحبه‌ها برای نگارش کتاب «مذاکرات کارآفرینان: درک و مدیریت روابط تعیین‌کننده موفقیت» داشتیم، پی‌بردیم که وجه تمایز کارآفرینان موفق از سایرین، الزاما توانایی بالاتر آنها در مذاکره نیست. آنچه آنها را متمایز می‌کند، توانایی جبران پس از شکست در مذاکرات و یادگیری از این شکست‌ها است.

پژوهش ما همچنین نشان دادند که ۴ عامل اصلی باعث می‌شود که مذاکرات کارآفرینان با احتمال شکست مواجه شوند. این عوامل عبارتند از: احساسات، روابط، ابهام و پیچیدگی.

احساسات: کارآفرینان باید بتوانند زمانی که غرور یا اختراعاتشان به خطر می‌افتد، واکنش‌های احساسی شدیدشان را کنترل کنند. این اتفاق زمانی می‌افتد که یک نفر پیشنهاد می‌کند که کارآفرین در ازای پول یا حمایت، کنترل بخشی از دستاوردها و دارایی‌های شرکت را واگذار کند.

روابط: روابط مولفه‌ای کلیدی در توافق‌های کارآفرینان است و به رغم اصرار بر توافق‌های سریع، بسیاری از آنها بلندمدت هستند.

ابهام: نوآوری در فناوری‌ها یا مدل‌های تحول‌آفرین کسب‌وکار را به سادگی نمی‌توان درک یا پیش‌بینی کرد. این مساله در برخی از صنایع مانند الکترونیک بیشتر دیده می‌شود و به بازارهایی متلاطم و پر از تغییر منجر می‌شوند که با ابهام فراوان از آینده رو به رو هستند.

پیچیدگی: این مساله، موانع برجسته‌ای در ارتباطات بین گروه‌های مختلف کسب‌وکار ایجاد می‌کند و رسیدن به یک توافق را دشوار می‌سازد.

زمانی که کارآفرینان تلاش می‌کنند تا کنترل احساسات، روابط، ابهام و پیچیدگی را به دست بگیرند و نتایج را کنترل کنند، در خطر ارتکاب به ۸ اشتباه رایج قرار می‌گیرند که عبارتند از:

۱- انکار احساسات

کارآفرینان هم مانند هر انسان دیگری، احساسات قدرتمندی در مورد اینکه چه چیزی منصفانه است و چه چیزی نیست، دارند. آنها ممکن است در زمان خوب بودن اوضاع، بیش از حد هیجانی شوند یا زمانی که احساس کنند رفتار منصفانه‌ای با آنها صورت نمی‌گیرد، دچار اضطراب شوند. در هر صورت، این احساسات قدرتمند مثبت و منفی باعث می‌شود تا نگرش بی‌طرفانه خود را از دست بدهند و به دامی بیفتند که روانشناسان سوگیری شناختی (cognitive biases) می‌نامند؛ سوگیری‌ها و جهت‌گیری‌هایی غیرعقلانی که بر منطق غلبه می‌کنند. اغلب یک غلیان احساسی را که ناشی از یک یا دو محرک است، می‌توان در بیشتر اشتباهات مذاکره مشاهده کرد. برخی از کارآفرینان خود را به اندازه دانشمندان، مهندسان، وکلا یا مدیرانی که متمرکز بر منطق و شواهد هستند، توانمند می‌بینند. زمانی که آنها در این مسیر زیاده‌روی می‌کنند و بیش از حد بر منطق و انکار اهمیت احساسات (و حتی غرور) پافشاری می‌کنند، به مشکل می‌خورند. در نظر نگرفتن عوامل احساسی و رابطه‌ای باعث می‌شوند که آنها نتوانند رفتارها و تفکرات طرف مقابل خود را درک کنند. اگر آنها اثرات قدرتمند احساسات را به رسمیت نشناسند، آمادگی مناسبی برای مذاکرات مهم نخواهند داشت و قربانی پیش‌داوری‌های ناشی از سوگیری شناختی می‌شوند (به عنوان مثال همان چیزی را می‌بینند که می‌خواهند ببینند و همان چیزی را می‌شنوند که انتظار دارند بشنوند).

۲- اتکای بیش از حد بر حس ششم

مذاکرات کارآفرینان شامل موضوعات در حال تغییر بسیار و عوامل گوناگونی است که می‌توانند منجر به شگفتی و اتفاقات غیرمنتظره شوند.

زمانی که کارآفرینان مجبور می‌شوند فوری به این اتفاقات و شگفتی‌ها واکنش نشان دهند، بسیاری از آنها به شهود و حس ششم خود اتکا می‌کنند؛ همان شم کارآفرینی و شهودی که در ابتدا باعث موفقیت آنها شده بود. مشکل آنجا است که بیشتر آنها نمی‌دانند شهودشان چرا و چگونه در گذشته موفق بوده است. به این دلیل، عملا تیری در تاریکی شلیک می‌کنند. زمانی که آنها با انواع جدیدی از تعامل‌ها (یا انواع قدیمی از مذاکرات با آدم‌های جدید) مواجه می‌شوند، به شدت مستاصل می‌شوند: چرا اقدامات و روش‌هایی که در گذشته نتیجه‌بخش بود، اکنون به ثمر نمی‌رسند؟ زمانی که مذاکرات طبق انتظار پیش نمی‌روند، کارآفرینانی که بیش از اندازه به شهود خود تکیه کرده (و شواهد و دلایل عقلانی را نادیده می‌گیرند)، به جای سرزنش خود، طرف مقابل را محکوم به سرسختی و سنگ‌اندازی در مسیر مذاکره می‌کنند. با این شرایط، مشکل می‌تواند حادتر شود. چرا که آنها مشکل را از خود نمی‌دانند و از شکست‌هایشان درس نمی‌گیرند و به همین دلیل، شکست‌ها بارها تکرار می‌شوند. راهکار آنها این است که به جای تکیه بیش از اندازه بر شم و شهود خود، زمانی را در خلوت گذرانده و به این فکر کنند که چه راهکارهایی می‌تواند به نتیجه برسد.

خودت باش! تو کارآفرینی و این تنها کاریِ که از دستت برمیاد

 

ما کارآفرین‌جماعت، همیشه تحت تاثیر حرفا، قضاوت ها و فشارای بقیه هستیم، همیشه مورد انتقاد قرار گرفتیم، همیشه بهمون بار منفی منتقل شده، اما بذارید یکم با هم گپ بزنیم!

حتما شمام مثل من این عبارت ها براتون آشناست:

• مگه دیوونه ای صبح تا شب خودتو درگیر میکنی؟
• چرا دوس داری استرس داشته باشی همیشه؟
• چرا الکی ذهنتو درگیر چیزی میکنی که تهش معلوم نیست چی میشه؟
• چی میشه یه شب دیر نخوابی؟ مثِ آدم زندیگتو بکنی؟
• چرا مثِ بقیه آدما زود بیدار نمیشی پاشی بری پشت میزت؟!
• چرا نمی تونی رو یه کاری تمرکز کنی؟
• چرا نمیری یه جای ثابت با حقوق ثابت مثل آدم زندگیتو کنی؟
• فردا روز زن و بچه دار میشی، اونارو میخوای چیکار کنی؟
• و عبارتایی مثه اینا

خوب یا بد، ما همینیم، چون خودمون انتخابش کردیم، خودمون خواستیم این شکلی باشیم، خودمون خواستیم مثل بقیه نباشیم!

پس بذار یه چیزی رو بهت بگم، «یکی مثل خودت باش، مثل بقیه زیاده، بقیه به اندازه کافی هستن! سعی کن خودِ بهترینت باشی»

واقعا مثل بقیه زیاده، خیلی راحت میشه همرنگ جماعت شد، زخم زبونای دیگرانو نشنید، قضاوت نشد و هزار تا چیز دیگه، اما ما همینیم، ما کارآفرینیم، ما خواستیم که خودمون باشیم!

ما میخوایم به رویاهامون برسیم، اسمی ازمون بمونه، تلاشمونو کرده باشیم و مهمتر از همه، همونی باشیم که خودِ واقعی‌مونِ.

خلاصش اینکه، همه میل به همرنگ جماعت شدن دارن، اما اگه تو متمایز باشی، اولش سخته، اولش طرد میشی، مسخرت میکنن، نا امیدت میکنن، قضاوت یا شماتت میکنن، تحت فشارت میذارن و زیر سئوالت میبرن!

---

اما الان وقتشه انتخاب کنی، کم کم خودتُ از دست بدی و بشی یکی مثل همه یا بشی یکی مثلِ خودت، اون موقع‌س که دیگه تو رو میبنین، اون موقع‌س که همون آدما میخوان مثل تو بشن، چون عادت دارن مثل دیگران بشن. عادت دارن کپی باشن، عادت دارن مثل هم باشن!

اگه از من میشنوی، خودت باش! اگه کارآفرین هستی، پس این تنها کاریِ که از دستت برمیاد

 

 

http://manuelohan.com/beyourself/  منبع

پشت این پنج سنگ ماندم و کارآفرین نشدم

زهرا انصاری در این مطلب با شهامتی ستودنی خود را سوژه مطلب کرده است. انگار که در برابر آینه ایستاده و دارد اعتراف می‌کند چرا با وجود اینکه تحصیلات آکادمیک و دانشگاهی‌اش در حوزه کارآفرینی بوده اما نتوانسته در قامت یک کارآفرین ظاهر شود. البته این رفتار واقع بینانه و خودانتقادگر که در فرهنگ عمومی ما نادر اتفاق می‌افتد اتفاقاً یکی از ملزومات رسیدن به اکوسیستم کارآفرینی است. نمی گویم هزار دلیل برای کارآفرین نشدن من وجود دارد اما هستند علت‌های ریز و درشتی که وقتی دقیق می‌شوم و روی هم می‌چینم، می‌رسم به دیواری که مانع از تفکر کارآفرینی من شده است.

از غلط بودن جوابم هراسیده ام

گاهی جواب یا ایده‌ای آن قدر در مغزم یا روی زبانم مزه مزه شده که زمانش دیر شده است. عین دوران مدرسه که معلم سؤال می‌پرسید و جوابش را می‌دانستم اما می‌ترسیدم از غلط بودنش. ناچار همرنگ جماعت حداکثری می‌شدم و از جوابی که نوک زبانم بود صرف نظر می‌کردم. غافل از اینکه فرصت یک بار چشمک می‌زند و وقتی دستت را به علامت فهمش بالا نبری، از قافله جا می‌مانی.

دلبسته استخدام بوده ام

از کودکی تاکنون گزینه‌های روی میز برای آینده شغلی‌ام فقط استخدام بوده. گاهی آنقدر شور و اشتیاق استخدام زیر پوست آدم می‌خزد که به هیچ چیز دیگر فکر نمی‌کند، چه برسد به آفرینش کار.

جرأت بازگشت از مسیر رفته را نداشته‌ام

در بحبوحه درس و کنکور، انتخاب رشته‌ای داشته‌ام که بر حسب علاقه نبوده و از انتخاب آنها هدفی مشخص را دنبال نکرده ام. میانه راه فهمیده‌ام که مسیر اشتباه است اما باز جرأت بازگشت از مسیر رفته را نداشته ام. انتخاب رشته تحصیلی شاید از مهم‌ترین شالوده‌های زندگی من بوده است که بقیه قسمت‌های زندگی و آینده‌ام بر اساس آن بنا شده است.
افکار خود را محدود به راه‌های شناخته شده و رشته تحصیلی‌ام کردم و اگر در این گیر و دار فرصتی برایم پیش آمد آن را نادیده گرفتم.

همیشه به دنبال تأیید دیگران بوده‌ام

همیشه تنهایی خرید کردن برایم آزار دهنده بوده است، حتماً باید کسی همراهم باشد تا تأیید کند، بویژه درباره خرید لباس. حتی اگر بین دو گزینه بمانم و مثلاً خودم رنگ سبز را بپسندم و همراهم رنگ قرمز را انتخاب کند، نظر او را ترجیح می‌دهم، هر چند منجر به پشیمانی‌ام شود. علاوه بر اینها، خیلی کم پیش می‌آید تنهایی پارک یا سینما بروم.

گاهی مشورت‌ها ما را از تعقیب ایده‌ها دلسرد می‌کنند

پیش آمده که ایده نوآورانه‌ای را در ذهنم پرورش داده‌ام و بارها و بارها مرور کرده‌ام و پله‌های رسیدن به موفقیت و عملی کردن ایده را چیده‌ام اما هر وقت با خانواده یا همقطاران و دوستانم مطرح کرده‌ام، آنقدر نه در کار آورده‌اند، از شکست صحبت کرده‌اند و سنگ‌های جلوی راه را نشانم داده‌اند که به کل از آن ایده دست کشیده‌ام و بعدها وقتی دیده‌ام شخص دیگری دست به همان کار زده و موفق شده، برایم فقط حسرتش باقی مانده است.

روایتی از یک «کارآفرینِ مولد کارآفرین»

 

امروزه مشکلات زیادی گریبان‌گیر خانواده‌ها به‌ویژه جوانان است که مشکلات اقتصادی اصلی‌ترین عامل به وجود آمدن این مشکلات است.
کمبود شغل و دغدغه‌های اقتصادی در مقابل تحصیلات عالیه جوانان باعث شده‌ است مسئله شاغل شدن به یکی از اولویت‌های خانواده‌ها تبدیل شود که کارآفرینان و مسئولان برای حل معضل بیکاری و حل مشکلات معیشتی مردم باید وارد گود شوند.
امروزه همه به این باور رسیده‌اند که برای حل مشکل بیکاری باید بر “کارآفرینی” مردمی و نه دولتی تکیه کرد. وقتی از کارآفرینی صحبت می‌شود برخی تصور می‌کنند که حتماً باید کارآفرین دارای توانایی‌های فوق‌العاده مالی باشد در صورتی که همه افراد دارای ظرفیت‌های منحصر به فردی هستند که می‌توانند فقط با کمی تلاش و همت از این ظرفیت‌ها استفاده کرده و آن را تبدیل به ثروت کنند.
وقتی به زندگی یک فرد موفق نگاه می‌کنیم می‌بینم که با فراز و نشیب‌های زیادی روبه‌رو بوده و در این مراحل با تصمیمات درست، تحولی شگرف در زندگی خود و اطرافیانش رخ داده است که در سایه همین استفاده از ظرفیت‌ها برای تبدیل به ثروت بوده.

تبدیل ذوق هنری به ثروت و کارآفرینی

یکی از کارآفرینان موفقی که در حوزه بانوان بارها کارآفرین نمونه در آذربایجان شرقی و حتی سطح ملی انتخاب شده و مورد تقدیر قرار گرفته، خانم فاطمه آقازاده است که از ذوق هنری خود برای تولید ثروت با طراحی و ساخت صنایع دستی در تبریز استفاده کرده است.
وی نمونه‌ای از کارآفرینان موفق است که پایه مالی بالایی نداشته ولی نه تنها برای خود تولید و اشتغال ایجاد کرده، بلکه افراد مختلفی را هم آموزش داده تا برای خود تولید و اشتغال ایجاد کنند و به نوعی می‌توان گفت که “کارآفرینِ مولد کارآفرین” بوده است.
این کارآفرین برتر سال‌های 94 و 96 در گفت‌وگو با تسنیم از انگیزه‌هایش برای شروع این کسب و کار، مسائل و مشکلاتش و برخی مانع تراشی‌های سازمان‌‌ها و ارگان‌های حوزه کاری‌اش می‌گوید و مهمترین و اصلی ترین حامی خود را همسرش معرفی کرده و خاطر نشان می‌کند: اگر حمایت‌های همه جانبه همسرم به ویژه حمایت‌های عاطفی وی نبود هیچ وقت نمی‌توانستم به این موفقیت دست یابم.
خانم آقازاده اولویت اصلی خود را خانواده اش بیان می‌کند و می‌گوید: هیچ وقت خانواده را فدای کار نکردم.
این بانوی کارآفرین در سال 1350 در تبریز به‌دنیا آمده است. او می‌گوید: از همان دوران کودکی به هنر علاقه زیادی داشتم و علاقمند بودم تا نقاشی بکشم، کاردستی درست کنم و علاوه بر کارهای خودم دوست داشتم به دیگران هم یاد دهم. بعدها رفته رفته و به مرور زمان توانستم هنرهای زیادی را یادبگیریم. یک خانم برای اینکه موفق شود و بتواند این موفقیت را به جامعه هم انتقال دهد باید اول در خانواده خود موفق شود و بتواند نقش مادری و همسری خود را کاملا ایفا کند بعد فرد مفید در جامعه شود، شغل مفید ایجاد کند و برای خود و اطرافیانش درآمد زایی کند.

صادرات آثار هنری به ارمنستان، ترکیه و گرجستان

آقازاده از انگیزه اصلی خودش برای این کار می‌گوید و ادامه می‌دهد: با توجه به روحیاتی که در زمینه هنر داشتم دوست داشتم فعالیت‌هایی که انجام می‌دهم را به طور رسمی گسترش دهم و علاقه‌ بیشتری به آموزش داشتم.

بدین صورت که با ایجاد یک محیط امن، برای بانوان آموزش می‌دهم تا بعنوان یک مروج هنر، هر جا که امکان باشد برای خودشان شغلی دست و پا کرده و با روانه کردن محصولات خود به بازار، از این راه برای خود کسب درآمد کرده و وابسته دیگران نباشند.

امروزه اکثر هنرمندان درآمدشان نسبت به واسطه‌ها که از فروش صنایع دستی بدست می‌آید خیلی کمتر است در واقع سود اصلی از هنر به جیب واسطه‌ها می‌رود تا خود هنرمندان اما به لطف خدا و باهمت بانوان تبریزی توانسته ایم به طور غیر مستقیم برای نزدیک به 100 نفر و به صورت مستقیم در آموزشگاه عقیق و مغازه صنایع دستی که خودمان بدون کوچکترین حمایت افتتاح کردیم هم، برای 20 نفر شغل جدید ایجاد کنیم.

علاوه‌بر این توانسته ایم محصولات خود را به کشورهای ارمنستان، ترکیه و گرجستان صادر کنیم. عمده صادرات ما محصولات چرمی که تلفیقی از هنرهای بومی و چرم بوده و ترکیب برخی هنرها مثل ممقان دوزی است.

آموزشگاه در یک طرح حمایتی از بانوان بی‌سرپرست و بد سرپرست و برخی از اعضای خانواده کمیته امداد یک موقعیت مناسب برای آموزش و اشتغال آنها ایجاد کرده است.

خانم آقازاده همچنین، یکی از دلایل افزایش امروزه بیکاری را عدم تطابق بازار کار با رشته تحصیلی جوانان می‌داند و ادامه می‌دهد: علاوه بر این برخی جوانان امروزه با وجود بسترهای مناسب برای کارآفرینی و… به تنبلی روی آورده‌اند و دنبال مشاغل پشت میز نشینی هستند.

امروزه ما با کمبود نیروی جدی و کاری روبرو هستیم. کشور ما با فرهنگی چندین هزار ساله دارای هنرهایی است که واقعا نیازمند احیا هستند و جوانان می‌توانند با توجه به استعدادها و توانایی خود نسبت به زنده کردن این هنرها اقدام کنند.

آقازاده مشکلات حرفه‌ خود را یادآور می‌شود و می‌گوید: یکی از مشکلات ما کمبود فرهنگ سازی در زمینه تولید و مصرف صنایع دستی در تبریز است. شهر تبریز خود پرورش دهنده هنرمند است ولی متأسفانه به بازار کالای لوکس کشورهای خارجی تبدیل شده است.

دیگر مشکل ما سنگ اندازی برخی ارگان‌ها و سازمان‌ها و عدم حمایت آنهاست. امروزه واردات بی رویه کالاهای لوکس تزئینی و صنایع دستی از خارج، به رقیب جدی برای صنایع دستی کشورمان تبدیل شده است.

از سوی دیگر هم از دلایل چشمگیر بودن کالاهای وارداتی، بسته بندی شکیل آنهاست که به سادگی نظر خریدار را به خود جلب می‌کند که ما در کشور با مسئله بسته بندی مناسب روبه رو هستیم که این مسئله نیازمند توجه جدی هنرمندان و کارآفرینان است.

او در سخن آخر هم بخش کوچکی از تجربه چندین ساله خود را در اختیارمان قرار می‌دهد و می‌گوید که زود اعتماد نکنید و از تجربه افراد دیگر استفاده کنید. چون دلایل شکست من در اوایل کارم، بی‌تجربگی و اعتماد زودهنگام بود. جوانان هم ضمن کار و تلاش و پشتکار جدی، با حرف مردم از حرکت باز نایستند چرا که “به قطار در حال حرکت سنگ می‌زنند نه قطاری که ایستاده است!”