تقویت جو عمومی کارآفرینانه جهت توسعه یک محیط نوآورانه و اقتصادی پایدار

تقویت جو عمومی کارآفرینانه جهت توسعه یک محیط نوآورانه و اقتصادی پایدار

عصر حاضر، عصر تغییر و تحول سریع دانش است و سازمان­ها برای بقا، باید به‌طور پیوسته برای جمع­آوری داده­های مناسب از محیط خارجی و تبدیل آن به دانش اقدام نمایند. در چنین شرایطی، «دانش» که دارایی و منبع ارزشمند استراتژیکی بشمار می­آید، جایگزین سرمایه و انرژی و نیز موقعیتی استوار برای ادامه حیات در سازمان­های پویا و نوآور تبدیل‌شده است و رمز موفقیت سازمان­ها در عرصه رقابت جهانی بشمار می­آید. اینجاست که اهمیت نوآوری بیش‌ازپیش موردتوجه قرا می­گیرد. نوآوری برای پاسخ به تغییراتی که پیوسته محیط سازمان­ها و به‌ویژه محیط پیرامون موسسه­های دانش‌بنیان را دگرگون می­کند، ضروری است.

«نوآوری» و «کارآفرینی»، مفاهیمی هستند که اغلب اشتباهاً به‌جای یکدیگر به‌کاربرده می­شوند، درحالی‌که هر یک از این واژه­ها دارای معنی مشخصی است. «نوآوری» را فرآیند به کار بردن یک ایده خلاق و تبدیل به یک محصول، خدمت یا شیوه مفید تعریف کرده­اند. از طرفی، «خلاقیت» اشاره به «ارائه چیزی نو» دارد، درحالی‌که نوآوری اشاره به «کاربرد چیزی نو» می­کند و «کارآفرین»، نیز فردی است که با یک محصول یا خدمت جدید در بازار خلق ارزش می­نماید.

مطالعات نشان داده است که نوآوری جوهر بقای شرکت است و تنها شرکت­هایی که با موفقیت از نوآوری استفاده می‌نمایند، می­توانند مزیت رقابتی در بازار ایجاد نمایند. از سویی دیگر کارآفرینی سازمانی موجب رشد و بقای یک شرکت می­شود و با توجه به پیچیده شدن سازمان­ها، رشد فناوری، نو و بدیع بودن علم سازمان­ها، آن‌ها تلاش می­کنند تا محیط درونی خود را کارآفرین و خلاق سازند.

از سوی دیگر، در بعد ملی، هدف مشترک همه کشورها توسعه یک محیط نوآورانه است که از طریق تقویت و ایجاد جو عمومی کارآفرینانه می­توان به آن دست‌یافت. بدین منظور می­توان از طرق زیر اقدام کرد:

• تأسیس شرکت­های منشعب از دانشگاه­ها
• تقبل ابتکارات سه‌جانبه برای توسعه اقتصادی دانش­ محور مثل پارک­های علمی و فناوری و مراکز رشد کسب‌وکار
• ایجاد یکپارچگی استراتژیک بین شرکت­ها
• ایجاد نهادهای ترکیبی که به‌عنوان واسط و به‌صورت غیرانتفاعی فعالیت می­کنند.
• انعقاد قراردادهایی با آزمایشگاه­های دولتی و گروه­های پژوهشی دانشگاهی

لذا با ذکر دلایل ذیل، کارآفرینی را می­توان به‌عنوان يكي از مهم­ترين محورهای اصلی رشد و توسعه اقتصادی بشمار آورد:

• کارآفرینی عامل افزایش سرمايه­گذاري و به‌تبع آن افزايش سود و سرمایه سرمایه‌گذاران است.
• کارآفرینی می­تواند سبب ايجاد فرصت­های تازه در بازار کار و راهکار مؤثری در ایجاد اشتغال مولد و پايدار در كشور باشد.
• موجب دگرگونی ارزش­ها و تحول ماهیت آن‌ها می‌شود و ارزش­های تازه‌ای به وجود می‌آورد.
• موجب آسان شدن روند رشد و توسعه کشور می‌شود
• محیط و شرایط لازم را برای تولید کالاها، محصولات و بازاریابی آن‌ها فراهم می‌سازد.
• کارآفرینی سبب پيدايش محصولات، خدمات، روش­ها، سیاست­ها، افکار و راهکارهای نو برای حل مشکلات جامعه می‌شود.
• عامل تقویت و تکامل صنایع داخلی است و زمینه رقابت صنایع داخلي با صنايع خارجی را فراهم می‌آورد و منجر به افزایش صادرات و دریافت ارز برای کشور می­شود.
• باعث رقابت، تقویت و تکامل صنایع مشابه داخلی با یکدیگر و سرانجام موجب بهبود و افزايش سطح کیفیت کالاها می‌شود.
• عامل توسعه اقتصادي، رفاه و تأمین اجتماعي جامعه است.

نویسنده :

عرفان حاجی آخوندی – پژوهشگر و مدرس دانشگاه