گفتگویی با دکتر موسی جاودان:رئیس دانشگاه علمی کاربردی واحد استانی هرمزگان
گفتگویی با دکتر موسی جاودان
رئیس دانشگاه علمی کاربردی واحد استانی هرمزگان
- عضو هیئتعلمی دانشگاه هرمزگان
- دکتری روانشناسی دارم
- مدیر اسبق اتاق فکر استان هرمزگان
- مدیر اسبق گروه مشاوره و روانشناسی دانشگاه هرمزگان
- عضو شورای پیشگیری از وقوع جرم دادگستری و . . .
آیا دانشگاه علمی کاربردی در مسیری که باید قرار دارد؟
هر نهادی, هر سازمانی، هر وزارتخانهای، یک رسالت و مأموریت دارد : مثلاً وزارت دفاع : کارش چی هست ؛ خوب مسلماً ، دفاع از این آبوخاک. اگر این وزارت خانه نتواند کارش را بهدرستی انجام بدهد چه اتفاقی میافتد ؟ طبیعتاً آسیب میبیند، طبیعت ما ، مردم ما ، آبوخاک ما، جامعه ما. دانشگاه هم در قبال رسالت و مأموریتی که داره یکی از رسالتهای اصلی دانشگاه ، پاسخگویی به نیازهای جامعه، متناسب با شرایط تاریخی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و . . . است. در کشور ما چندین زیر نظام دانشگاهی وجود دارد که متأسفانه خیلی هم از رسالت خودشان هم فاصله گرفتن و این هم یکی از آسیبهاست که کسی فکری به حالشان نکرده . بنده عرض کردم که خوشحالم گروهی مثل، نشریه دانشگاه کارآفرین متوجه این شکاف شده، اگر خیلی از مسئولین درگذشته متوجه این امر میشدند، آیندهنگری میشد و به نظر بنده حدود یکمیلیون شغل در کشور ایجاد میشد. با توجه به صحبت ریاست محترم جمهور نزدیک هفتصد و سی هزار بیکار تحصیلکرده دانشگاهی، ایشان فرمودند در حال حاضر هفتصد هزار شغل ایجاد کردیم، اما یکمیلیون و دویست هزار بیکار داشتیم که متأسفانه نیم میلیون نفر باقی ماند و بهصورت تقریبی سالانه حدود سیصد هزار نفر به این رقم اضافه میشود. این معضل نشان میدهد که دانشگاه نتوانسته خودش رو با شرایط تاریخی، اجتماعی و فرهنگی موجود وفق دهد. یکی از مهمترین رسالتهای دانشگاه علمی کاربردی ، که از اسمش هم پیداست، علم و کار است. البته این دانشگاه نیز مقداری از رسالت خویش فاصله گرفت اما بنده احساس میکنم با توجه به سیاستهای جدید مدیران ارشد این دانشگاه، تصمیم قاطع برای از بین بردن این شکاف وجود دارد زیرا این اتفاقنظر وجود دارد که اخذ یک دانشنامه بهتنهایی مشکلی از جامعه و فارغالتحصیل کم نمیکند. معمولاً کمتر پیش میآید که معلولی چون بیکاری و آسیبهای اجتماعی، حاصل فقط حاصل از یک علت باشد یکی از علل مدرکگرایی این است که ما همیشه چشمانتظار آن هستیم که یک میزی، صندلیای یا یک مکانی برای ما فراهم باشد که بعدازاینکه ما مدرک اخذ کردیم آنجا مشغول به کار شویم.
به نظر شما پژوهشهای دانشگاهی کمکی به معضل بیکاری خواهد کرد؟
خیر متأسفانه این پژوهشها اثربخش لازم را ندارد، بهطور مثال بنده ادعا میکنم هفتاد کتاب و هزار مقاله نوشتم اما اینها هیچ اثری در بهبود وضعیت اشتغال و کارآفرینی، بهبود مهارت زندگی، مهارت پدرانه ، مادرانه، در اجتماع نداشته باشد . شاید یک شخصی جملهای بگوید ، یک نقاشی بکشد، شاید شخصی اثر کوچکی در حد دو صفحه حلق کند و آن روی یک یا چند نفر اثرگذار باشد، تمام این موارد شاید اثر بیشتری از پژوهشیها امروزی دانشگاهها باشد.یکی از علل افزایش بزهکاری در جوامع عدم اشتغال میباشد. بنده بر این باورم که دانشگاه رسالتهای مختلفی دارد، یعنی اگر بنده بهجای سیاستگذاران بزرگ کشور بودم، تکلیف میکردم که هر دانشگاه در حوزه خاصی کار کند، بهطور مثال دانشگاهی در حوزه صنعت و یا دانشگاه دیگری در حوزه کشاورزی و . . . موظف به کار میباشد. در حال حاضر اگر شما در یک آگهی اعلام کنید که پنج کارگر ساده نیازمندیم ، کمتر پیدا میکنید تا اینکه شما بگویید به تعدادی کارمند بخش اداری با تحصیلات لیسانس نیازمندیم! امروزه به افرادی نیاز داریم که دارای ایدههای ناب باشند و اگر ندارند، حداقل تواضع داشته باشند. سطح تحصیلات چیزی است که انتظارات و توقعات نیروی کار را بالا میبرد.
در حال حاضر دانشگاههای هرمزگان از لحاظ کارآفرینی در چه وضعیتی قرار دارند ؟
در استان هرمزگان بیستوپنج مرکز علمی کاربردی داریم که متأسفانه حدود هشت مرکز تقریباً لبه پرتگاه هستند. یعنی نهایتاً یک سال یا شش ماه دیگر کارشان به تعطیلی خواهدکشید . به دو دلیل : یکی اینکه دانشجو ندارند، یعنی این دانشجو با امید اشتغال بعد از تحصیل به دانشگاه میآید و به علت نداشتن مهارتهای لازم و … جذب کار نمیشوند . دوم اینکه اکثراً افراد دانشگاه علمی کاربردی از اهالی یک شهر هستند و عدم توفیقشان روی تصمیم به ادامه تحصیل آنها اثر میگذارد. یکی از علل عدم توفیق این واحدها عدم تطابق رشتهها با نیاز استان است.بهطور مثال در این استان دانشگاه علمی کاربردیای نداریم که در حوزه بستهبندی کار کند و پاسخگوی نیازهای جامعه باشد . دانشگاه علمی کاربردی یک ویژگی خاص نسبت به سایر دانشگاهها دارد و آن خلق رشتههای تحصیلی خاص بر اساس نیاز جامعه است، مثلاً فرآوری بستهبندی غذایی. این رشته را دو سال میتواند به جامعه ارائه بدهد. وقتی به سطح اشباع دانشآموختگان رسید آن رشته را جمعآوری و به دنبال یکرشتهای باشد که نیاز جامعه به آن رشته هست. این انعطافپذیری از ویژگیهای خوب دانشگاه علمی کاربردی است . بهطور مثال در حال حاضر بهجای رشته روابط عمومی این دانشگاه باید رشته پرورش ماهی در قفس را گسترش دهد، موضوعی که دنیا بر روی آن تحقیقات فراوانی انجامشده .
در حال حاضر در شرق استان قصد آمایش سرزمین راداریم. مثلاً محلی راداریم در استان هرمزگان به نام حاجیآباد که یک مرکز علمی کاربردی دارد ، حدوداً 250 هکتار مساحت آن بوده و امکانات بسیار خوبی نیز دارد، اما متأسفانه فقط بیستوهفت دانشجوی در شرف فارغالتحصیلی دارد. مرکزی به این بزرگی با این امکانات در حال انقراض است، که توجه داشته باشید حاجیآباد مرکز تولید نخل پیارم است. که خرمای پیارم در جهان فقط در حاجیآباد تولید میشود و در کشور قیمتی در حدود بیست هزار تومان دارد(در کشور عربستان هر بسته حاوی چند عدد خرمای پیارم 2 دلار قیمت دارد)، اگر این مرکز به سمت بستهبندی مناسب و برندینگ و زنجیره تأمین بهینه میرفت علاوه بر بقای خود، به رشد و توسعه اقتصادی کشور کمک میکرد.
کدامیک از واحدها وضعیت مطلوبی دارد ؟
خیلی جواب سختی هست ، ولی میشد گفت اگر واحد آلومینیوم تعطیل نمیشد این واحد یکی از واحدهای تخصصی ما بود. این واحد کارگر را به همین منظور تربیت میکرد که متأسفانه در شرف تعطیلی هست، اما نسبت به همه واحدها تقریباً میتوان گفت واحد پارسیان ، آنهم به خاطر هوش بالای رئیس مرکز، از وضعیت مناسبی برخوردار است. که این واحد همجوار با واحد عسلویه بوده و از کسانی که در آن محل مشغول به تحصیل هستند و متناسب نیازی که وجود دارد، دانشآموخته تربیت میکند مرکز میناب هم تلاش بسیار خوبی در راستای که فرآوری خرما را داشته. ضمناً مرکز علمی کاربردی میناب قصد تأسیس چند فاز سردخانه مجهز جهت انبارش محصولات کشاورزی منطقه و عرضه متناوب به بازار مصرف را دارد (دهکدهی کارآفرینی) اما به دلیل مشکلات ناشی از بروکراسی اخذ تسهیلات، سازه این دهکده به علت رطوبت رو به تخریب است. در پایان این قول را به شما میدهم که در صورت همکاری سایر عوامل، سال آینده در فصل زمستان اخبار خوبی از مراکز آموزشی این استان را از طریق همین نشریه به سمع و نظر شما عزیزان برسانم.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید ؟در گفتگو ها شرکت کنید!